Vices Within Virtues

Chapter 1

NAKATAAS ang mga paa ko sa mesang nasa harap ko habang ngumunguya ako ng kornik at may hawak na bote ng red horse.

"Hayahay ang gago," ani Pitchy, saka marahang sinapak ang balikat ko.

"Paglubayan mo 'ko. Baka ipukol ko sa 'yo 'to," buwisit na singhal ko sa kaniya at tinawanan lang niya ako.

"Alam mo, gorl, kung pinagbigyan mo lang sana ang mga magulang mo na mag-doctor ka, aba'y hindi ka sana stuck dito sa computer shop ko," anito at inagaw sa akin ang bote ng red horse, saka niya nilagok.

Umiling-iling muna ako bago nagsalita. "Paano ngang magdo-doctor? Nakakakita pa lang ako ng karayom, parang papanawan na ako ng malay-tao. Baka kapag nag-doctor ako, imbes na sumalba ako ng buhay, baka mapatay ko pa sila."

Hindi ako mayaman, medyo sakto lang. Parang mayaman, pero medyo hindi. Unica ija ako ng mga magulang kong trip yatang manduhan ang buhay ko. Alam kong nag-iisang anak ako, pero buhay ko naman ito. I have to live the way I want. Hindi puwedeng mabubuhay ako sa paraan na gusto nila.

"Gaga. Nasasayangan lang ako. Dami-daming kurso na puwedeng kunin, nagsayang ka ng pera sa culinary school. E, prito ngang hotdog hindi mo magawa. Ano'ng nangyari? Drop out kang gaga ka."

"Sesermonan mo lang din naman ako, hindi mo na lang sana ako inampon—"

"Excuse me, hindi kita inampon. Nagsumiksik ka po sa akin at kinonsiyensiya ako na ikaw ang nagpaaral sa kapatid kong bunso," putol niya sa akin kaya't nginisihan ko siya.

"Hoy! Ipon ko naman ang pinampaaral ko kay Polly sa mga sideline ko, hindi ko 'yon hiningi sa mga magulang ko."

Kaibigan ko si Pitchy—Pitchy Marie Adlanta. Kaibigan lang hindi best friend. Kapag best friend kasi tunog ahas, e.

Nagkakilala kami noong high school. Takaw bullying kasi si Pitchy kasi mataba siyang babae tapos scholar lang siya sa private school na pinapasukan ko. Dahil medyo gangster era ko ang high school years ko, ako ang nagtatanggol sa kaniya. Ten years ago na rin 'yon. Twenty-six years old na kaming pareho ngayon. Teacher na si Pitchy, at nurse naman na si Polly na kapatid niyang bunso. Ako? Hindi ako ang topic dito. Basta buhay ako at mahal ako ng Diyos.

"Nakuha mong mapatapos ang kapatid ko, pero ikaw hindi ko alam kung ano'ng plano mo sa buhay mo. Lagi kang hinahanap ni Tita Dara, gusto pa akong bigyan ng budget para sa pagkain mo, ako na lang ang nahihiya. Kontakin mo kasi ang mga magulang mo, nag-aalala 'yong mga 'yon kahit masama ang loob sa 'yo."

Ibinaba ko ang paa ko sa mesa, saka ko hinarap si Pitchy nang maayos. "Aba'y katibay naman na sila pa ang sasama ang loob sa akin. Pitchy, they want me to take up medicine and I refused. Tapos ano'ng kapalit ng pagtanggi ko? Bigyan ko raw sila ng apo. As if naman na makakapag-magic ako ng sanggol sa sinapupunan ko! I ain't Virgin Mary for goodness' sake! Jowa nga wala ako, anak pa?!"

Nakita kong bahagya siyang natawa bago nagsalita. "Vinn, hindi ka naman siguro pipilitin talagang hingan ng anak. Baka etchos lang 'yon ni Tita Dara at Tito Lucas. Maigi pang bumalik ka na muna sa mga magulang mo—"

"Ayaw mo ba 'ko rito?" asar na wika ko at sunod-sunod ang naging pag-iling niya.

"Alam mo, advice lang talaga na magpakita ka muna sa parents mo. Walang mas masarap sa feeling na ayos ang relationship sa parents. Kaysa panay ka red horse, magnilay-nilay ka roon sa malaking bahay n'yo," aniya at marahang tinapik ang balikat ko.

Hindi talaga ako mananalo sa 'yo, Pitchy.

   

BILANG wala akong magawa sa mga pinagsasabi ni Pitchy, ito ako ngayon at minamaneho ang sarili kong sasakyan pauwi sa bahay namin. Pipitsuging sasakyan lang ito. Secondhand lang ito noong nabili ko. Halagang seventy thousand lang, pinatos ko na. Hindi ko ugaling manghingi ng pera sa mga magulang ko not unless bibigyan ako ng allowance noon.