Medya: berna'nın hislerini anlatıyor
_______________________________
Okulda olanlardan sonra eve gelmişti ikizler.
Berna yüzü ifadesiz bir şekilde merdivenlerden çıkarak odasına girmişti.
Çantasını yavaşça yere bırakıp duvar kenarına oturarak yere bakmaya başladı.
Bir anda kafasında onlarca ses konuşmaya başladı.
Annesinin sesi, abilerinin sesi, ikizi ve okuldakilerin sesi kafasında yankı yapıyordu.
"Şişko nasıl untanmıyorsun bu halinden"
"Senden utanıyorum senin gibi bir kızım olmasaydı keşke"
"Okulda kimseye ikiz olduğumuzu söyleme benimle dalga geçerler"
"Keşke ölsen bu kilo ile yaşaman mucize"
"Ölsen kimse seni umursamaz bile tulumba"
Tombik elleri ile kulaklarını kapatıp ağlamaya başladı.
Sessiz bir şekilde ağlıyordu her zaman ki gibi.
O an yemin etti.
Bir daha su dışında hiçbir şey yiyip içmeyeceğim.
Ve travması bu şekilde başlamıştı.
Yemek zamanı
Yine herkes masada oturuyordu.
Babası Burhan bey lavaboya gitmişti elini yıkamaya.
Annesi kızına ters bir bakış atıp;
"Yemek yemeyi ne zaman bırakacaksın, herkese kızım yurtdışında demekten bıktım"
Boş bir şekilde masaya bakmaya devam ediyordu doktor olan abisi alayla gülüp;
"Bu gidişle aynı sözleri söylemeye devam edeceksin anne, bu bidonun zayıflamaya niyeti yok"
Tam konuşmaya devam edecekken, içeriye Burhan bey girmişti.
Yüzündeki gülümseme ile kızı bernanın yanına gidip, saçlarına bir öpücük bırakmıştı.
Elindeki çikolatayı ona verdiğinde, Berna zoraki gülümseme ile babasına teşekkür etmişti.
Burhan bey kızının bu davranışı ile derin nefes aldı.
Kızının dalgın hâli gözlerinden kaçmamıştı.
"Afiyet olsun"
Burhan Bey'in lafı ile herkes yemeğe başlarken, bir tek berna yemeği ile oynuyordu.
Yemek sanki ona zehirdi.
Herkes masadan kalkarken annesi ve babası yukarı çıkmıştı.
Berna, abileri ve ikizi ile salona geçerken en büyük abisi;
"Ayza, abim bir sorun varmı okulda. eğer seni rahatsız eden olursa bana söyle ben hallederim"
Berna en büyük abisine acı ve hüzünle bakıyordu.
Halbuki kendisi okulda zorbalığa uğruyordu ama abisi bunu bilmiyordu.
Ayza alayla bernaya bakıp:
"Yok abi merak etme ben sana söylerim bir şey olursa"
Merdivenlerden inen anne ve babasına bakarken gözlerini annesinden alamadı.
Beş tane çocuk sahibi olmasına rağmen öyle zayıftı ki...
Annesi diğer çocuklarını öpüp evden çıkarken annesinin arkasından acıyla bakıyordu.
Yanına gelen babası kafasını boynuna koyup kokusunu içine çektikten sonra başına bir öpücük bırakıp;
"Biz gidiyoruz bebeğim eğer bir şey olursa ara ne olursa olsun gelirim"
Babasını onaylayıp yanağına bir öpücük bırakmıştı.
Evden çıktıklarında, berna ayağa kalkarak odasına gitmişti.
Arkasından abisinin sözlerini duyduğunda goxlrri dolmuştu.
Tekrar...
"Keşke kız kardeşimiz olmasaydı bizi rezil etmekten başka bir işe yaramıyor"
_________________________________
Üçüncü bölüm ile karşınızdayım.
Umarım beğenirsiniz
Kısa kitap olacak onun için bölümler kısa ve öz olacak.
Kendinize iyi bakın.
Sizi çok seviyorum.
