Mevla ne yazarsa onu yaşarmış insan, insanoğlu da kadere hep boyun eğmiş. Eğmiş eğmesine de kaderinden kaçmak isteyen bir ruh var ise yolun sonu ne ile biter? Gerçi hayatı tek bir gecede değişen suçu günahı olmayan bir genç isyan etmesin de ne yaps...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Asul: Gururlu, mütekebbir, zâlim kimse.
Doğunun en büyük aşireti olan Şivan aşiretinin en büyük oğlu Sencer dedesinin son zamanlarına yaklaşırken ona verdiği bir vasiyet sayesinde Van'ın dört bir yanına haber salar. Bütün genç kızların hayali bu aşirete gelin gitmek, ağalarının dizinin dibinde oturup hayatlarının sonuna kadar o ağaya erkek evlat vermek uğruna harcanmak olsa da, kimsenin aklına Sencer'in sessiz sedasız genç bir oğlana vurulacağı gelmemiştir. Gerçi Sencer'in annesi Sultan hanım için ne bir erkek fark ederdi ne bir kadın. Oğlunun dizinin dibinde otursun, ona hizmet etsin ve bir erkek torun versin yeterdi. Öyle ki Şivanlar'a bir erkek torun vermek demek başınız dik, her şeye elinizin kolunuzun uzanacağı anlamına geliyordu.
Şivanlar kim miydi?
Sencer bu genci nerede mi görmüştü?
Elaların çevresini kaplayan beyazlar usulca kızıla dönerken feryat edercesine ve şuursuzca göz bebeklerini babasına dikmişti, yediği dayak yüzünden bitkin düşmüş oracıkta yere yığılırken hala sayıklamaktaydı. İstemiyordu, inadıyla meşhur olduğunu konaktaki herkes bilirdi. Ama bu sefer son sözü büyükler söylemiş ve kendisine ne yazık ki bir seçim hakkı sunulmamıştı. Fakat bu haksızlıktı, buna büyük bir isyanı vardı. Yediği dayak bile kabullenmesine sebep olmamıştı. En sonunda annesi Hacer Hanımın öne atılması ile kurtulmuştu. Yoksa babası bu kadarda bırakmazdı onu, biliyordu.
Ablasının ve Hacer Hanımın tesellisi asla yetmemişti, öldüresiye dövse ve onu evlendirmeyeceğini söylese yeterdi onun için..
