Together (Rin & Gumi FanFic)

Bölüm 6; Sonsuza kadar dost

✘✘Bölüm 6; Sonsuza kadar dost✘✘

~Rin'in Ağzından

Bugün karneleri alacaktık. Okullar sonunda tatil oluyordu. Luka ile beraber okula gidiyorduk.

Sıcak ve nemli hava yüzüme vururken onu gördüm. Yeşil kısa saçlarını eliyle geriye ittikten sonra Gumiya ile konuşmaya başladı. Acaba ne konuşuyorlardı? Ah, onu neden bu kadar umursuyordum? Neden onunla ilgili her şeyi merak ediyordum? N-neden Gakupo ile öpüştüğünü gördüğümde içimde bir şeyler parçalanmıştı? Neden bu kadar büyük bir tepki göstermiştim? Ah, kafam o kadar karışmıştı ki...

"Rin? İyi misin?" Lukanın sesi ile kendime geldim.

"İ-iyiyim." Gözlerimin dolduğunu sonradan fark etmiştim. Elimin tersiyle gözlerimi sildim ve adımlarımı hızlandırıp merdivenleri çıktım. Okula gelmiştik. Ben alt katta kalırken Luka'nın üst kata çıkışını izledim. Sonra da sınıfıma geçtim. 2-1.

Gumi benden büyüktü. Sadece bir yaş. Luka ve Gakupo ile aynı sınıftaydı. Biz ikinci sınıftık ve Gumi de üç.

Ah, çık artık aklımdan Gumi. Her zaman seni düşünmekten sıkıldım.

~~

Karneleri aldıktan sonra kimseyi beklemeden çıktım okuldan. Düşünmeye ihtiyacım vardı.

Hızlı adımlarla her zaman gittiğim yere ilerledim. Okulun biraz ilerisinde, şehrin üstünde kalan uzunca bir duvar vardı. Her zaman oraya gider ve duvarın üzerine oturup gün batımını izlerdim. Yine oraya gidiyordum. Giderken evin önünden geçtiğim için çantamı bırakma kararı aldım ve evin bahçesinde ağlayan Gumi'yi gördüm. Babası ve annesi gelmişti. E-elinde valizi vardı. Gidiyor muydu?

Çantam benden habersiz kolumdam sıyrılıp yere düşerken göz yaşlarımı yine ve yine serbest bıraktım. Çantamın düştüğünde çıkardığı ses ile hepsi kafasını bana çevirmişti. Gumi, beni görmesiyle donakalmıştı.

"G-gidiyorum..." dedi kısık sesle. Aramızda mesafe olmasına rağmen fısıltısını duymuştum.

"N-nereye..?" Diye fısıldayabildim ben de hıçkırıklarımın arasından.

"G-gidiyorum Rin...evime..." dedi ve valizini bagaja yerleştirdi. Sonra durdu ve tekrar gözlerini gözlerime kenetledi. Aramızdaki mesafeyi hızla kapatarak onu kollarımın arasına aldım ve kokusunun burnuma dolmasıyla onu ne kadar özlediğimi fark ettim.

"Gitme Gumi. Özür dilerim. Abarttığım için, seninle odalarımızı ayırdığım için, seni görmezden geldiğim için özür dilerim. Gitme Gumi!" Hem ağlıyor hem de gitmemesini söylüyordum.

"Şşt, Rin. Gumi senin yüzünden gitmiyor. Yapması gereken şeyler var." Bahçe kapısından yeni giren Gumiya hemen olaya dahil olmuştu.

"Evet tatlım. Üzülme. Yine gelir." Guminin annesi her zamanki gibi ortamı sakinleştirmeye çalışıyordu.

"Ama ben...gitmesini istemiyorum..." Mızmızlanmaya başlamıştım. Ona ne kadar haksızlık ettiğimi yeni fark ediyordum.

"Rin...yapma..." dedi Gumi ve kollarımızı ayırdı. O zaman içimde bir yerlerde kocaman bir boşluk hissettim.

"Gumi? Sen de mi?" Göz yaşlarım yüzümden düşüp Gumi'nin ellerini ıslatıyordu.

"Dökme inci tanelerini. Hiç bir şey bilmiyorsun. Gitmeliyim." Cidden. O da mı gitmek istiyordu?

"Pekala... sen de gitmek istiyorsan..." dedim ve arkamı dönüp kollarımı göğsümde birleştirdim. Gumi arkamdan sarılıp kafasını omzuma koydu.

"Şşt, zaten küssün. Tekrar küsemezsin" Kıkırdarken dediği kelimeler içimi parçaladı. Hemen Gumi'ye döndüm ve ona sıkıca sarıldım.

"Seninle küsemem ben! Sen hep benim en iyi arkadaşımsın! Sonsuza kadar da öyle olacak!!!" Bağırmıştım. İçimdeki sesleri susturmak için bağırmıştım.

Ne zaman Gumi'ye yaklaşsam kalbim hızlanıyordu. Şimdi ise ona sarılmışken kalbim bir maratonda gibi hızlı atıyordu!

"Sonsuza kadar dost...?" Gumi gözleri yaşlı bir şekilde benden ayrılıp serçe parmağını uzattı. Bir söz istiyordu. Sonsuza kadar dost olmak için.

"Sonsuza kadar dost..." Ellerimiz birleşirken söylediğim sözle gözümden bir damla yaş daha döküldü ellerimize.

Gumi benden ayrılıp arabaya binerken öylece onu izledim. Gumiya burada kalıyordu. Yanıma geldi ve elini omzuma koydu.

Gumi arabanın arkasından bakarken tek dediğim fısıltıyla "Gitme..." olmuştu.

|| Ahh, amma da duygusal bir bölüm oldu. Gumi ve Rin'e acımaya başladım. Bölümün kısalığından dolayı özür dilerim. Geçiş bölümü olarak düşünün. Her şey (umarım) bundan sonra başlayacak ∩__∩||