✘✘Bölüm 11; Korkulara İlk Adım✘✘
Rin'in Ağzından~
Gumi son iki gündür çok farklı davranıyordu. Normalde gelip bana sarılan, beni seven kız gitmişti. Bana olan ilgisinin azaldığını hissedebiliyordum. Ona bir kez daha baktım.
Suratı ciddiydi. İçeceğinden bir yudum aldı ve karanlıkta yüzünü aydınlatan dizüstü bilgisayardaki işine geri döndü.
Beni yanına yaklaştırmıyordu. Ne yaparsa, gizli saklı olmaya başlamıştı. Yüzünü bile gece ancak görebiliyordum ki onda da zaten ya uyuyordu ya da şimdi yaptığı gibi bilgisayarında bir şeyler yapıyordu.
Sabah erkenden kalkıp dışarı çıkıyordu. Kimseyle iletişim kurmuyordu. Korkmaya başlamıştım. Onunla konuşmak istiyordum ama cesaret edemiyordum. Beni terslemesinden deli gibi korkuyordum.
"G-gumi...?" Ama ona bir şey olmasından, ikimize bir şey olmasından daha çok korkuyordum.
"Hmm?" Soran mırıltısını duyduğumda her yerim titriyordu. Gözünü hala bilgisayardan ayırmamıştı. Terleyen avuç içlerimi şortuma sildim. Onunla konuşmaktan ne ara bu kadar çekinir olmuştum?
"B-ben...uyuyacağım...sana iyi gecele-" Tam sormaktan vazgeçmiş, uyumaya karar vermiştim ki sözümü kesti.
"Sormayacak mısın Rin?" Yüzünü bana çevirdi ve anlamlandıramadığım bir şekilde bakmaya başladı.
"G-gumi... yani...." Cevap verememiştim. İç çekişini duydum. Bilgisayarını bıraktı ve masadan kalkıp yanıma, ranzanın alt kısmına oturdu.
Elimi kavradı ve suratına götürdü. Odayı aydınlatan cılız bilgisayar ışığı, onu görmeme pek de yardımcı olmuyordu.
"Rin, sor artık... artık neyin var de! Neden böyle davranıyorsun de! Bir şeyler söyle Rin! Ben çabalamasam bitecek miyiz böyle?! Ben konuşmasam sen konuşmayacak mısın?! DAHA NE KADAR SÜRECEK BU?!" Elimi onun yanağından çektim. Korkmuştum.
"Gumi... ben..." Tam söyleyecek bir şeyler bulmuşken ayağa kalktı ve kapıya yaklaştı.
"Bir şey söylemene gerek yok. Bir süre konuşmasak daha iyi." Kapıyı açıp dışarı çıktığında ancak arkasından fısıldayabilmiştim.
"...korktum Gumi...bitmemizden..."
Gumi'nin Ağzından~
Dışarı çıktığımda aklımdan ne geçtiğini bilmiyordum. Adımlarım belli bir ritme göre giderken durduramıyordum.
Göz yaşlarım serbest kalırken hışımla sildim onları. Ağlamak yoktu! Sakin olmalıydım. Derin nefeslerimin sonunda evin yakınındaki parka ulaştım. Kendime oturacak bir bank seçtim ve yerleşip arkama yaslandım.
Park bomboştu. Sabah çocukların gülüşüp oynadığı yerde geceleri köpekler ya da benim gibileri dolaşırdı, ki şimdi benden başka kimse yoktu.
Gumiya ile olanlardan sonra kendimi toparlayamamıştım. Bunun hırsını da Rin'den çıkartmıştım aptal gibi. Ancak hiçkimsenin neyim olduğunu sormaması sinirime dokunmuştu. Sorsalar belki anlatacaktım! Ah, kafayı yemek üzereydim. Anlatsam ne olacaktı ki? Kime ne faydası dokunacaktı? Rin Gumiya'yı severdi. Tek yapacağım onların arkadaşlığını bozmak olurdu.
Derin bir nefes aldım. Ne yapmalıydım? Ben hala Rin'i seviyordum ancak Gumiya da kardeşimdi. Beni sevmesi onun suçu değildi ve olmayacaktı! Ben de onu çok seviyordum ancak hissetiğimiz duygular farklıydı. Ben Rin'e karşı ilgiliydim, Gumiya'ya değil.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Together (Rin & Gumi FanFic)
Novela Juvenil''Rin? Neden bu kadar değerlisin?'' dedi yeşil, kısa saçlarını bağlarken genç kız. ''Bilemiyorum Gumi. Belki de o gördüğün kendi değerinin yansımasıdır...'' diye onu cevapladı sarışın kız. ---- Bir Vocaloid hikayesi ama bu defa olmaz, Len & Rin deği...
