Together (Rin & Gumi FanFic)

Bölüm 1; Rin'in Sürprizi

✘✘Bölüm 1; Rin'in Sürprizi ✘✘

"Gumi-chhan!!" Tepemde bir civciv misali öten sarı kafaya baktım gözlerimi aralayıp.

"Git başımdan Rin!" Uyumak istiyordum. Dün yaptığımız yastık savaşından sonra hepimiz sızmıştık.

"Bugün okul var hadi kalk yoksa geç kalacaksın, bak son kez uyarıyorum. Kendi isteğinle kalktın kalktın, sonra yapacaklarımdan ben sorumlu değilim." Hala yanı başımda uyarılarını sıralıyordu.

"Off, pekala kalktım!" Dedim pes ederek. Onun tehditleri beni öldürecekti!

"Hah şöyle. Hadi kahvaltıya." Diyerek kolumdan çekiştirdi. Galiba şu dünyada -portakaldan sonra- en sevdiği şey insanları sürüklemekti.

Kahvaltı masasına oturunca Mikuo, Miku, Gumiya ve Len'in burada olduğunu fark ettim. Diğerleri gitmiş olmalıydı.

"Günaydın Gumi-chan!" Miku'nun sevimli sesine odunca "Günaydın" diyerek Rin'in yaptığını düşündüğüm kreplerden bir tane aldım ve havuç reçelinden sürdüm.

Herkes kendince sohbete dalmışken bir iki krep daha yiyip kalktım. Çok geç yattığımız için hayat neşem yok olmuştu.

Odaya gittim ve formamı dolaptan çıkardım. Okuldan gelince olduğu gibi dolaba teptiğim için kırışmıştı. Şimdi ütüyle uğraşamayacağımı düşünüp öylece üstüme geçirdim. Saçıma da Rin'in tokalarından iki tanesini taktım ve aynaya baktım. Olmamıştı. Benim saçım kendi haliyle daha iyiydi. Tokaları çıkardım ve saçımı elimle taradım.

Telefonumu elime aldım ve gelen bildirimlerle şoka girdim.

Hepsi de instagramdandı. Kötü bir şey olmamasına dua ederek bildirimlere tıkladım.

Dualarım boşa çıkmış olacak ki dün gece hepimizin yaptığı yastık savaşının resimlerine etiketlenmiştim. Bu resimler tonlaydı! Hadi ama herkes paylaşmak zorunda mıydı aynı resmi?!

Normalde resmimin paylaşılmasına kızmazdım ama bu fazlaydı!! Rin ve ben neredeyse burun burunaydık!! Bu pozu yakalayan kimse onu elime geçirince iyi bir fırça çekecektim.

Resimleri beğenmeden instagramdan çıktım. Telefonumu cebime ettım ve hızla evden ayrıldım. Diğerleri hala kahvaltı ediyordu.

Ağır adımlarla okula doğru ilerlerken biraz mırıldanmaya karar verdim. Baş ağrıma iyi gelebilirdi. Ve de şu günlerdeki kafa karışıklığıma.

"Günaydın Gumi." Korkuyla arkamı döndüm. Len arkamdan gelmiş olmalıydı.

"Biraz daha sessiz gelseydin, daha kolay ölürdüm." Dedim gözlerimi devirerek.

"Of abartma." Dedi yanaklarını şişirerek. Hiçbir zaman yaptığı şeyi kabul etmezdi. 

"Pekala Gumi-chan, sende bir şeyler var. Son birkaç gündür neler oluyor anlat bakalım." Diyerek elini omzuma attı.

"Bir şeyim yok Len." Dedim ama vardı ve bu Len'i ilgilendirmezdi. Hem Rin okula geç kalacağız dememiş miydi?

"Emin değilim Gumi, eski neşeli tavırların son bir haftadır yok oldu. Eski Gumi-chan'ı özledim doğrusu." dedi. Haklıydı. Son bir haftadır kendimi pek iyi hissettiğim söylenemezdi. Dürüst olmak gerekirse bu Rin'le alakalıydı. Onun hareketleri bu aralar dikkatimi çeker olmuştu. Yani nasıl desem, onun hareketleri aslında her zamanki gibiydi. Sadece ben biraz değişmiştim. Ah, lafı uzatmayacağım; Rin'den etkilenmeye başlamıştım.

Len elini omzumdan çekip yürümeye devam etti. Ellerini cebine attı ve ıslık çalarak adımlarını hızlandırdı. Şimdi de trip mi atıyordu? Nasıl istersen öyle yap Len, üzgünüm küçük dostum bu defa peşinden gelemeyecek kadar mutsuzum.

Hızlı adımlarla okula girdim ve merdivenleri tırmandım. Sınıfın önünde Luka ve Gakupo vardı. Luka ağlıyordu. Gakupo ise ona bir şeyler anlatmaya çalışıyordu.

Umursamadan sınıfa girdim ve biraz uyumaya karar verdim. Biraz sonra -henüz uyuyamadan- yanımda bir kıprtı hissettim ve kafamı kaldırdım. Gakupo gelmişti, suratı asıktı. Çocukluk arkadaşım olduğu için birbirimizin her şeyini bilirdik. Ama son birkaç haftadır neler oluyor hiç konuşmuyorduk.

"Luka neden ağlıyordu?" Dedim direk konuya girerek.

O ise konuşmak yerine kafasını omzuma yasladı.

"Onu sevmediğimi iddia ediyor." Diye mırıldandıktan sonra kafasını kaldırıp dolu gözleriyle bana baktı.

"Onu seninle aldattığımı düşünüyor Gumi, inanabiliyor musun?" Diye fısıldadı. Bu onu mahvediyordu. Biz sonsuza dek arkadaş kalacaktık ve onun sevgilisinin şüpheli tavırları onu bıktırmıştı.

"O zaman yapacak tek şey kalıyor, bir süre benimle konuşma." Dedim ama Gakupo bunu istemiyordu.

"Hadi ama, bir süre sonra düzelecketir. Rutin kadınsal kıskançlıklar işte." Dedim. Kafasını salladı ve çantasını alıp bir ön sıraya geçti.

"Üzgünüm, böyle olsun istemezdim." Diye tekrar fısıldadı.

"Biliyorum." Dedim ve gülümsedim.

Gakupo'nun yanımadan kalkmasıyla yanıma Neru geçti. Neru'yu severdim. İyi bir arkadaştı ancak zamanında ailelerimiz küs olduğu için biz de bir süre küs kalmıştık. Neyse ki şimdi aramız eskisi gibiydi.

"Evet çocuklar, günaydın" Öğretmenin sınıfa girmesiyle kitabımı çıkardım ve istemesem de dersi dinlemeye koyuldum.

~~

Okul çıkışı çantamı alıp hızla eve gelmekti amacım ancak onun sesi ile başarısız oldum.

"Gumiii!! Beklee!!" Derken bir yandan da çantasını toparlayarak bana yetişmeye çalışıyordu.

"Bekliyorum, acele etme!" Diye seslendim ve bununla birlikte yavaşladı.

Sonunda bana yetiştiğinde "Sana bir sürprizim var!" dedi nefes nefese.

"Ya, ne sürpriziymiş bu bakalım?" Dedim meraklı bir sesle. Anında heyecanlanmıştım. Çünkü Rin bu konularda iyiydi. Yani sürprizler konusunda...

"Seni bir yere götürmek istiyordum uzun zamandır. Yani, kamp gibi bir şey. Ops. Galiba sürprizi kaçtı?" Dedi dudağını büzerek. Çok sevimliydi. Hele o küçük pembe dudakları yok muydu? Ah, onlar için neleri vermezdim!

H-hey? Ne saçmalıyordum ben?! Anında kafamı sağa sola salladım. Cidden!! O bir kızdı!! Son günlerde bunu kendime sıkça hatırlatır olmuştum!

"Hey, Gumi-chan! Beni dinlemiyor musun?!!" Sinirle homurdanan Rin ile birlikte hayal aleminden ayrılıp gerçek dünyaya döndüm.

"Üzgünüm, dalmışım." Diyerek yürümeye devam ettim. Adımlarımı hızlandırmıştım. V-ve galiba biraz k-kızarmıştım... Kızarmak mı? Ben mi?! Ateşim felan mı vardı? Bir doktora gitmeliydim.

"Diyordum ki beraber kampa gidelim. Küçükken hayalimizdi. Unutmadın değil mi? Büyüyünce gerçek bir kamp yapmaya söz vermiştik. Şimdi bu sözden dönmeyeceksin değil mi?" Diye bana döndü.

"Elbette dönmeyeceğim, hem de bu hafta hiç sınav yok. İyi olur. Biraz kafa dinleriz." Dedim gülümseyerek. Bu cevabım ile Rin ellerini çıparak zıplamaya başladı.

Umarım düşündüğüm gibi iyi olur diye içimden geçrimeden edememiştim...