Sarm'aşık/ Texting (+18)

00.07

!!!!!!  Herkese selamlar. Bölüme geçmeden önce bir şey söylemek istiyorum. Hikayenin toplam okunma sayısı 2.8K'yı geçti ve bu benim için çok güzel bir şey. Fakat vote sayısı 50'yi bile geçemedi. Bu yüzden artık bölümlere sınıf koymak zorundayım çünkü emeğimin ve zamanımın karşılığını alamadığımı düşünüyorum. Bölüm başı 10 yorum ve 10 voteyi geçmek üzere bölüm atacağım bundan sonra haberiniz olsun. Okuyan herkese çok teşekkür ederim. Sizi seviyorum <3

Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,

Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.

Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;

Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.

...

Özdemir Asaf - Aşk 

2 hafta 21 saat.. Mesajlarına dönememek, aramalarına cevap verememek o kadar koyuyor ki... Tam 2 hafta oldu Yaman... Sana bu kadar çok bağlandığımı ben bile bilmiyordum... Ben bile bir lafına bu kadar ağlayacağımı, yeme içmeden eksileceğimi ya da hayattan soğuyacağımı bilmiyordum... O kadar önemsiz miydim senin için? O kadar siktir boktan biri miydim?  2 ay konuşup sonra kenara fırlatabileceğin biri miydim ben senin için... Neden... Neden sadece 'seninle konuşmak istemiyorum' demedin ki... Neden...

2 hafta. Yaman'ın ne aramalarına ne mesajlarına dönmeyeli 2 hafta olmuştu. En son, senden nefret ediyorum deyip engellemiştim. Muhtemelen yeni bir hat almış ve mesajlarını oradan atıyordu. O kadar acıtıyordu ki... 2 haftadır evden çıkmıyordum, ne Pare'yle, ne Şeyda'yla ne de Simay'la konuşuyordum. Üçü de evime gelmişti fakat görüşmek istemiyorum deyip kapatmıştım kapıyı. 2 haftadır gece gündüz ağlıyordum neredeyse. Ne yemek yiyordum ne de başka bir şey... 

Kapının çalmasıyla başımı yataktan kaldırdım. Muhtemelen kızlardan biri olduğunu düşünüp açmadım fakat ısrarla çalmasına dayanamayarak zorla kalktım yataktan. Geçerken aynadan kendime baktım, gerçekten acınası haldeydim.. Biri için bu kadar dağılmak aptalca mıydı bilmiyorum ama benim için bir yıkım sebebiydi. Kapıyı açtığımda hayatımın şokunu yaşadığıma emindim. 

Ferit?

Ne işi vardı onun burada?

"Ferit?" elini saçına geçirip mahcup bir şekilde gülümsedi ve konuşmaya başladı.

"Nasılsın?" güldüm.

"sence?" güldü.

"seninle bir şey konuşmam gerek, eğer müsaitsen girebilir miyim?" kapının önünden çekilip elimi içeriye doğru tuttum.

"tabii, gel."

İçeriye girdiğinde üçlü koltuklardan birine oturdu ve bende karşısına oturdum. Gergin görünüyordu. 

inş bi bok çıkmaz

"İzel benim seninle konuşmam gerek. Aslında bu konuşmayı 2 hafta önce yapmam gerekirdi fakat cesaret edemedim. Özür dilerim bunun için."

Kaşlarımı çattım. "Ferit,  ne olduğunu söyleyecek misin?"

Derin bir nefes aldı ve ellerini kavuşturdu. 

"İzel ben Yaman'a yazan kişinin sen olduğunu biliyorum." 

oha

"Ne"

"Korkma Yaman'ın hiçbir şeyden haberi yok"

Dediği şeyle içim en azından biraz rahatladı.

"Sen, nasıl yani? Nasıl öğrendin?"

dirseklerini dizlerine dayadı ve konuştu. " 2 hafta önce, stüdyoya geldiğinde. Telefonunda Yaman'la olan sohbetiniz açık kalmıştı. profil fotoğrafına bakınca da zaten anladım. Bak İzel, belki inanmıyorsun dediklerime ki haklısın. Kırgın ve üzgünsün çünkü, fakat Yaman'ın o gün orada öyle konuşması gerekti. Orada medyanın ileri gelen kişileri var, yani magazinciler. Eğer biriyle konuştuğunu duyarlarsa bunu didik didik araştırırlar ve bulurlar. Yani sen söyleyemeden Yaman bunu magazinden öğrenir. Bunu bize önceden söylemişti fakat sen orada ilk defa duyduğun için yanlış anladın. İnan Yaman öyle biri değil, iki haftadır yazan anonimi neden üzdüm deyip başımızı sikti aptal. Ne olur affet şu geri zekalıyı bitsin şu üzgünlük." 

Derin bir nefes alıp arkama yaslandım. Dedikleri cidden doğru olabilir miydi?

"Ben... Bilmiyorum Ferit... Yazsam bile, eskisi gibi... Of!" sinirle ellerimi saçlarıma geçirdim. Her şeyi yanlış mı anladım şimdi ben? Çocuğa o kadar da küfür ettim. Teşekkürler hayat..

"Nasıl yapacağım peki? Yani nasıl düzelteceğim aramızı?" 

"Yardım ister misin?" dedi. 

"Ferit ben sana açık konuşacağım. Artık Yaman'la anonimcilik oynamak çok yordu. Ona sarılamamak çok yordu. Artık daha çok çıkmazdayım ve ne yapacağım bilmiyorum. Konuşmaya başlayalı 2 ayı geçti ve Yaman bana aşık değilse bile benden hoşlandığının farkındayım. Eğer şimdi ona kendimi göstersem, ne olur?"  

Kızım vur dedik öldürdün.

"Bak İzel, eğer diyorsan ki gerçekten kendimi açıklamak istiyorum; sana elimden geleni yaparım. Dinle, 5 gün sonra Yaman'ın doğum günü. Gel o gün oraya, sonra bir şekilde açıklarsın kendini. Ne dersin?" olabilir miydi böyle bir şey? 

"Yok Ferit, yani gelmeyeyim ben. Hem çağırılmadığım yere gitmeyeyim yüzsüz gibi." Küçük bir şekilde gülümsedi. "Sana ve kızlara haber vermek için aradı, kızların haberi var fakat sen telefonlarını açmadığın için haberin olmadı maalesef İzel'cim" dediği şeyle elim telefona gitti. Yaklaşık 2 haftadır telefona doğru düzgün bakamıyordum. 150'ye yakın cevapsız çağrı ve yüzlerce mesaj vardı. Bunların bir kısmının Yaman'dan geldiğini biliyordum. 

"o zaman şey." 

tereddütçe sordu. "ney?" 

"geliyorum sanırım o zaman." ellerini birbirine çarptı. "süper o zaman! Ben kalkayım artık, sende kendine gelirsin" 

Arkasından giderken konuştum. "Sağ ol söylediklerin için." 

Ben kapıyı açarken güldü. "Lafı bile olmaz İzel. Dikkat et kendine, üzülme artık." 

kapı pervazına yaslanıp minnetle gülümsedim. "Sende dikkat et." Arkasını dönüp gidecekken seslendim. 

"Ferit!" vücudunu bana döndü. "Efendim?"

"Teşekkür ederim..." sadece gülümsedi. 

"Rica ederim." 

Kapıyı kapatırken doğum günü için içimde uçuşan kelebeklerin haddi hesabı yoktu.

~Bölüm sonusu~ 

ımyeh