Sarm'aşık/ Texting (+18)

00.09

"Ay böyle işte!" sözümü bitirip kendimi koltuğa attığımda gülümsemekten çenem ağrımıştı. Ferit gittikten sonra bir hışımla kızları arayıp eve çağırmıştım ve olanları anlatmıştım.

"Ya ben bir ara böyle bi magazin yalanı duymuştum ama inanmamıştım. Doğruymuş ya lan" kahvesinden bir yudum alırken konuştu Pare. 

"Bak güzelim, iki haftadır gözyaşı döktüğüne değdi mi? Harap olmuş senin için sende gördün mesajlarını." Şeydanın söylediğiyle başımı salladım, iki haftadır harap etmiştim kendimi boş yere. Mesajları okuduğumda gözlerim dolmadı da değil açıkçası. 

Gözlerimi Simay'a çevirdiğimde boş boş duvara bakıyordu. Ne zaman Yaman ve arkadaşlarının konusu açılsa duruluyordu. 

"Simay, sen bir şey demeyecek misin?" biten kahve bardağını orta sehpanın üzerine koydu ve konuştu. "Sevindim senin için canım. Ben kalkayım artık geç oldu, annemler bekler."  Dudaklarımı büzerek Simay'a baktım. "yaaa! bugün pijama partisi yapacaktık ama!" dedim.

Ceketini giyerken cevap verdi. "siz üçünüz yapın artık ben başka zaman katılırım. Hiç kalkmayın, iyi geceler size." dedi ve cevap vermemizi beklemeden de çıktı gitti.. 

İç çekerek "ne oluyor bu kıza anlamadım ki" dedim. Biten kahve bardaklarını mutfağa koyduktan sonra salona geri döndüm ve kızlarla muhabbet etmeye devam ettik. 

~1 saat sonra~

Yaklaşık bir saat sonra kahkahalarımız çalan telefonumla son buldu. Bir numara arıyordu.

"Aaa, numara arıyor lan" dedim telefonun ekranını kızlara doğru tutarak. 

"Allah Allah, kim ki bu saate?" Pare ağzına mısırı atarken konuştu. Telefonu açtım ve konuşmaya başladım. 

"Alo?" 

"İzel selam, Yaman ben. Rahatsız etmiyorumdur umarım." 

NE

Telefonun mikrofonunu kapatarak kızlara çığlık atarcasına söylendim. "AY YAMAN ARIYOR AMANIN" Ve sonrasında hiçbir şey olmamış gibi sakince telefonu açtım, hoparlöre aldım ve konuştum. 

"Yok, yok ne rahatsızlığı. Sadece numaran kayıtlı değildi de, ondan tereddüt ettim."

"Kusura bakma bu saatte rahatsız ettim seni de. Numaranı Pareden almıştım da." 

'oha artık' dercesine Pareye baktım.

 "Yok canım ne kusuru." 

"Şey, ben şey diye aramıştım seni. 25 eylülde sürpriz doğum günü partim varmış Efe söyledi. Bende çok sevmiyorum böyle şeyleri ama Ferit düzgün bir şeyler giy çok kişi olacak falan dedi. 2-3 hafta önce konuştuğumuzda stilistlik teklifi işi için de aradım aslında. Eğer sende müsaitsen, parti için kıyafetimi sen tasarlar mısın?" 

"Nasıl yani, ben mi?" şaşkınlığım dilime vurduğu için inme inmiş gibiydim. "Yaman çok isterim fakat ben yapabilir miyim bilmiyorum ki. Yani orada muhtemelen çok kişi olacak, 6 günde her şeyi berbat da edebilirim ben" 

"Benim sana güvenim tam İzel. Elinden gelenin en iyisini de yapacağına eminim. Sen de istersen üzerimde taşıyacağım kıyafetin imzasında senin izin olmasını çok isterim." 

çocuk yerim seni sıçmam ha. 

Kızlara sorarcasına baktığımda ikisinin de gözlerinin içi gülüyordu. Tabii benim de cevabım belliydi. 

"Tamam o zaman. Seve seve yaparım."  Karşıdan gelen seslerle yanında Ferit ve Efe'nin olduğunu anlamam uzun sürmedi. "Süper! O zaman yarın 11 gibi benim evime gelsen, sorun olur mu senin için." 

düşünceni yerim çocuk

"yok sorun olmaz, 11 gibi gelirim ben." 

"Tamamdır. Bu arada numaran olmadığı için doğum gününe çağıramamıştım, Pare haber verdi değil mi?"  Pareye 'dedin mi lan' bakışı atmam kızların kahkaha atmasına yol açmıştı. Aceleyle telefonu hoparlörden aldım ve kulağıma tuttum. 

"şey, dedi Pare evet. Evet dedi." Kulağıma gelen kıkırtılarla mest olmuştum..

"Tamam o zaman, yarın görüşürüz?" 

"Görüşürüz..." 

"İyi geceler İzel."

"İyi geceler Yaman." 

Telefonu kapattığımla çığlık atmam bir olmuştu. "AYYY!!!! KIZLAR ÖLÜYORUM BEN! CENABU RABBUM SEN NERELE KADİRSİN!" 

"Kızım bi dur! Sakin ol!" dedi Şeyda ben koltukta zıplarken. 

"AY ŞEYDA BEN NASIL SAKİN OLAYIM!? YAMAN'IN STİLİSTİ OLUYORUM! YARIN EVİNE GİDİYORUM! DOĞUM GÜNÜNDE GİYECEĞİ TAKIMI BEN TASARLIYORUM! AY DAHA NE İSTEYEYİM BEN SENDEN RABBİM AL BENİ YANINA YETER YAŞADIĞIM!" 

"Kız tövbe de manyak!" dedi ve suratıma yastığı geçirdi Pare. Yastığın ayağıma dolanmasıyla koltuğa yapışmam bir oldu. 

"Kızlar, hadi saat 12'ye geliyor. Yarın iş başıyız hepimiz. Yatalım artık." Şeyda'nın sözüyle hepimiz yataklarımıza gömüldük.

 Ama ben heyecandan uyuyabilmiş miydim? Tabii ki hayır...

~bölüm sonusu~

Ayırdır Seda anım Simay ne ayak?