Famous

κεφάλαιο 32

Δεν ξέρω, πραγματικά δεν ξέρω τι έκανα για να το αξίζω αυτο. Όταν ήμουν μικρή η μαμά μου συνίθηζε να μου λέει πως οι καλοί άνθρωποι είναι πάντα αυτοί που κερδίζουν. Και τώρα αυτή τη στιγμή, ενώ στέκομαι εδώ κοιτάζοντας το δρόμο που πριν από λίγο ο άγγελός μου έφυγε νευριασμένος, αναρωτιέμαι τι έκανα για να αξίζω ένα τέτοιο τέλος. Έχω διαβάσει σε πολλά βιβλία πως ο έρωτας είναι η αρχή του τέλους και ότι είναι μια γλυκιά καταστροφή αλλα ποτέ δεν πίστευα πως θα βίωνα κάτι τέτοιο...
Ειρωνεία έτσι; Εγώ ήμουν αυτή που από την αρχή φοβήθηκε να μπει σε αυτή σχέση και στο τέλος εγώ ήμουν αυτή που έπεσε πιο βαθιά στον έρωτα του.
Δεν ήταν δικό μου λάθος. Δεν ήθελα ποτέ να τον πληγώσω. Τον αγαπώ τόσο πολυ με την πιο αγνή και γλυκιά σημασία της λέξης. Τον αγαπώ όπως ο ήλιος αγαπά το φεγγάρι. Τον αγαπώ ακριβώς όπως ο ήλιος πεθαίνει κάθε βράδυ για να ζήσει το φεγγάρι, έτσι και εγώ. Θα μπορούσα να πεθάνω για αυτόν. Ισως... έται έπρεπε να γίνει. Λένε πως όλα γίνονται για κάποιον λόγο, και τώρα πόσο θα ήθελα να μάθω το γιατί. Το λόγο...
Είχαν περάσει μόλις 2 λεπτά από τότε που ο Niall έτρεξε μακριά. Ακολούθησα τα βήματά του. Ρωτούσα όλους γύρω μου αν τον είδαν που πήγε όμως κανείς δεν ήξερε, κανείς δεν μπορούσε να μου απαντήσει. Προσπαθούσα να σκεφτώ το πιο απίφανο μέρος που θα μπορούσε να είχε πάει. Ύστερα από λίγο μου ήρθε. Ήμουν σίγουρη πως θα τον έβρησκα εκεί. Έτρεξα γρήγορα έξω αντικρίζοντας ένα ταξί. Μπήκα μέσα λέγοντας του που να πάει. Μολις φτάσαμε, τον πλήρωσα, και γρήγορα πήγα ορος την μεγάλη ουρά που υπήρχε.
Ναι, βρισκόμουν κάτω από τον πύργο του Άιφελ, το μέρος που μου είχε εξωμολογηθεί τον έρωτά του, το μέρος που φιλιθήκαμε για πρώτη φορά. Το μέρος που ξεκίνησαν όλα. Ήμουν σίγουρη πως ήταν εδώ.

Η ουρά ήταν τεράστια. Δεν μπορούσα να περιμένω. Έπρεπε να αναίβω τώρα με το όποιο τίμιμα. Προσπέρασα τους ανθρώπους που μου έριχναν θυμωμένα βλέμματα. Έτρεξα στο ταμείο σπρώχνοντας τους πρώτους. Οι σεκιούριτοι έτρεξαν προς το μέρος μου θέλοντας να με απομακρύνουν.
"Σας παρακαλώ πολύ! Χρειάζομαι ένα εισιτηριο για το 3ο επιπεδο! Σας παρακαλώ!" είπα ενώ κάποιοι άντρες με απομάκρυναν

"Πρέπει να περιμένετε τη σειρά σας!" μου φώναξε τη κυρία που έκδιδε τα εισιτήρια. Εκείνη τη στιγμή με μια απότομη κίνιση ξέφυγα από τους σεκούριτοι που με κρατούσαν και έτρεξα ξανά προς το μέρος της.

Πρέπει να με έχουν περάσει για καμιά τρελή με τη μάσκαρα να να τρέχει στο πρόσωπό μου και με ένα απελπισμένο βλέμμα.
"Σας παρακαλώ! Θέλω μόνο ένα εισιτήριο!" έκλαψα ενώ οι σεκιούριτοι με άρπαξαν. Έφυγα για άλλη μια φορά όμως αυτή τη φορά κατευθίνθηκα προς το ασανσερ που σε αναιβάζει στο πύργο. Κάποιος κατέβαινε. Οι σεκιούριτοι με άρπαξαν βίαια για μια ακόμα φορά και σέρνοντας με με απομάκρυναν. Προσπαθούσα να φύγω απο τα χέρια τους αλλά δεν μπορούσα. Μου έδωσαν ένα χαστούκι και με έριξαν κάτω κάνοντας με να χτυπήσω το κεφάλι. Δεν είχα σταματήσει να κλαίω πράγμα που τους ενοχλούσε. Καποιος μου φώναξε κατι στα γαλλικά δεν πρέπει να ήταν καλό αφού ακολουθήθικε από μια βίαιη κλοτσιά.

"ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΥΣΗΧΗ!" άκουσα μια γνώριμη φωνή να τους φωνάζει

Γεια!!! Λοιπόν πως σας φανηκε?? Πείτε μου τη γνώμη σας♥
Σορρι που είχα καιρό να βάλω αλλά τώρα με τις εξετασεις δεν έχω χρόνο και επίσης τα μαθήματα των αγγλικών μου έγιναν πιο σηστιματικά και είναι και τα φροντιστιρια και τέλος πάντων δεν μπορώ να πάρω ανάσα.... Τέσπα.... θα βάζω όσο πιο συχνά μπορώ♥
Πείτε μου τη γνώμη σας♥♥♥

Love ya xoxo