Statisch of magisch?

1.

Nienke POV

Ik word wakker in Milo's bed en kijk eerst even goed om me heen voordat ik rechtop ga zitten. Gisteren hebben we aardig gefeest en veel gedronken, want ik merk meteen aan mijn hoofdpijn dat ik een dikke kater heb. Op het moment dat ik op m'n telefoon wil kijken hoe laat het is doet Milo de deur open en komt binnen.

"Hey schat, zo jij hebt een kater zie ik!" lacht hij zachtjes en komt naast me zitten.

Ik knik alleen en grijp naar mijn hoofd wat al aardig bonkt. Dan krijg ik een berichtje binnen, geen idee van wie, maar ik zie wel dat het al na 11:00 uur is. Heb ik echt zo lang geslapen?

"Zal ik even paracetamol en water pakken lieverd?" vraagt Milo dan en ik knik. Hij wrijft eerst wat over mijn rug voordat hij naar de badkamer loopt en het laatje met pijnstillers opentrekt.

"Hoe laat zijn wij gaan slapen schat?" vraag ik dan aan hem.

"Geen idee maar we waren pas na 02:00 uur thuis dacht ik.."

"Oh dan valt 't mee, ik dacht we waren al voor twaalven thuis en ik sliep al meteen, dan krijg ik altijd nog veel meer hoofdpijn."

"Nee valt mee lieve schat, neem nou eerst maar die pilletjes in, dan gaan we meteen wat eten zodat het wat beter valt op je maag."

Milo gooit eerst een t-shirt van hem naar me toe, wat weer veel te groot is dus ik verzuip er bijna in, maar zo lopen we naar beneden en bijna iedereen van de jongens zit er al.

Iedereen zit met koffie of thee aan tafel of op de bank dus het is te merken dat er gezopen is gisteren. Beter ook, dan is het niet meteen zo druk als normaal en kunnen we mentaal bijkomen.

Ik leg mijn telefoon op het keukenaanrecht en ga zitten op een kruk. Er komen allemaal appjes binnen in de groepsapp van werk, waarschijnlijk over dat er weer een zieke is of dat ze mensen tekort komen voor de dienst van vanavond. Ik kijk zo wel, eerst yoghurt eten en wat thee erbij.

"Geniet ervan." zegt Milo terwijl hij voor zichzelf en Raoul koffie zet, die ook net de keuken in komt lopen.

"Jullie meiden hebben duidelijk meer last van de alcohol als wij." lacht Raoul naar mij terwijl hij wacht op zijn koffie.

"Ja, wij zijn iets jonger ook he grapjas."

Voor ik tijd heb om er verder op in te gaan krijg ik prive een appje van mijn 'baas' of teamleider, hoe je het ook wil noemen. Of ik kan werken vanavond.

'Ik heb een beetje een kater dus of dat handig is, geen idee.' antwoord ik terug.

'Je werkt in een bar, kom op zeg. Als je komt werk je met Linda en Kim.'

'Vooruit, hoe laat moet ik er zijn?'

'17:00. Thanks!' stuurt hij en daarmee gaat hij offline.

Waarom ik soms ja zeg tegen deze gast weet ik ook niet, maar omdat zo'n beetje al m'n vriendinnen hier ook werken, zeg ik ja.

"Wat kijk je moeilijk Nienke.." zegt Matthy wanneer hij de keuken ook inkomt.

"Nu al spijt van dat ik ja heb gezegd, maar ik moet werken vanavond."

"Hey ik ook!" hoor ik Linda roepen vanuit de woonkamer.

"Ja Lars appte dat net inderdaad."

"Ik zie helemaal geen appjes, heeft ie prive gedaan zeker?"

"Uhu, in die groep reageer ik bijna nooit dusja."

"Komen jullie ook langs vanavond jongens?" vraagt Linda dan, vaak als wij werken komen de jongens als ze tijd hebben ook nog wel eens een drankje doen.