Statisch of magisch?

8.

"Wil je wel gaan werken met al die blauwe plekken?" wordt me gevraagd.

Ik kijk vol pijn en walging in de spiegel naar mezelf. Een week geleden hadden Frank en ik erge ruzie omdat hij dronken thuis kwam en er is van beide kanten af geslagen. Ik heb er een aantal blauwe plekken op mijn polsen aan overgehouden en nog een klein blauw oog. Ik heb gebloed, hij ook. Het was een heftige ervaring en deed vooral veel pijn, zoveel mentaal als fysiek.

"Kim? Ben je oké?" vraagt ze weer.

"Ja ik denk het.. Ik kan niet weer een week niet werken omdat hij waarschijnlijk komt en ik hem niet wil zien."

"Wie weet.. komt hij niet eens vandaag, je weet het nooit."

Het is hartstikke warm vandaag dus ik moet wel in een korte mouwen t-shirt gaan werken. Anders had ik sowieso lange mouwen aangedaan, maar ik heb zo'n voorgevoel dat vandaag en zware avond gaat worden.

"Gaan jullie nou met z'n drieën werken," vraagt Koen, "ben je niet bang dat die, hoe heette hij, Frank weer komt?" zegt hij als we beneden komen.

"Ik kan niet weer niet gaan werken Koentje.." mompel ik.

"Hey maar, als die Lars daar niet oké mee is, wij komen dan gewoon he!" zegt Milo, die Nienke een knuffel geeft.

"Jongens, we zijn semi-oké, als jullie willen zal ik appen als er iets is!" zeg ik dan om deze discussie te stoppen.

Ik voel me leeg wanneer Lexi, Nienke en ik de deur uitstappen. Normaal ben ik de hele dag vrolijk en heb ik overal zin in, maar vandaag heb ik precies zin in niks en doet alles pijn. Ik had geen zin om mijn blauwe plekken bij mijn ogen en armen weg te werken met foundation, dus Lars zal wel gaan vragen wat er gebeurd is.

Vandaag zit ik niet achter het stuur maar Lexi. De meiden dachten dat ik niet erg gefocust ben om te rijden en eigenlijk hebben ze honderd procent gelijk.

Ik voel mijn maag knorren, maar ik houd m'n handen erop zodat het niet te horen is voor de meiden. Ze moeten zich geen zorgen gaan maken, maar ik heb sinds gisteravond niks meer gegeten, puur en alleen omdat alles of pijn doet, of ik wil het er meteen uit kotsen.

Wanneer we aankomen krijg ik meteen nog meer buikpijn. Meteen voel ik van de meiden een arm om m'n schouder maar ik ben er nog niet gerust onder. We stappen binnen en gelukkig zit hij er nog niet, dit maakt het iets beter. Ik wil bijna zeggen dat ik er trek van krijg.

"Meiden, mijn helde- wow Kim, wat is er gebeurd, je zit onder de blauwe plekken?.."

"Lars, even niet nu." zegt Lexi en godzijdank zegt zij iets want ik heb meteen geen zin meer om te praten.

Mijn doel voor de avond is er doorheen komen zo der dat er iets geks gebeurt, maar dit zie ik al gauw voor mijn ogen verdwijnen.

"Fuck.." zeg ik. Nienke draait zich om en ziet hetzelfde als ik.

Hij gaat zitten en ik ben nog steeds omgedraaid achter de bar blijven staan, in angst om om te draaien. Ik loop meteen door naar de toiletten om even wat moed bij elkaar te rapen.

Als ik terugloop zit hij er nog en ik kijk maar kort naar hem. Hij ziet het, hij staat op en wil me een knuffel geven maar ik duw hem weg.

"Hey.. sc-schat wat is er? Ik heb je gemist.." mompelt hij met een zachte stem. Hij kijkt me eerst recht in m'n ogen aan maar daarna gaan zijn handen naar naast mijn oog, en zijn blik gaat naar mijn armen. Naar de blauwe plekken die hij erin gedrukt heeft.

"Hoe kom je aan die blauwe plekken?" vraagt hij wanneer hij weer gaat zitten.

"Jij Frank. Dat heb jij gedaan!.."

"Huh, nee toch? Wat, wanneer?"

"Vorige week bij mij thuis.." zeg ik maar hij snapt het nog steeds niet en kan zich het waarschijnlijk ook niet herinneren omdat hij toen straalbezopen was.

"Zijn wij vorige week nog samen geweest? Je had het nog druk deze week zei je..?"

"Vorige week was jij bij mij ja. Eerst was je dronken thuisgekomen door de sterke drank die je toen op had die dag. Vervolgens wilde je me zoenen en ik zei nee dus.. dus toen pakte je me vast en sloeg m'n hoofd heel hard met m'n slaap tegen de muur aan, daarna nog met je hand.."

"Maar schat, dat zou ik toch nooit doen, ik hou van je, dat weet je zelf ook!" zegt hij en staat weer op om me een knuffel te geven, maar weer duw ik hem weg.

"Nee Frank, je houdt niet van me! Eerst kom je dronken thuis, rand je me aan, toen zei je vervolgens nog dat ik me aanstelde en ik- ik heb je eruit gegooid."

Hij blijft sprakeloos staan, zijn drinken nog steeds in z'n handen. Ik zie iets onbekends in z'n ogen, dit keer geen lust of liefde. Verwarring denk ik, of pijn, als hij dat überhaupt wel kan voelen.

"Maar.."

"Niks te maar, er is gewoon te veel wrijving tussen ons, wij-"

"Jullie werken niet Frank, nu ophouden of wegwezen." zegt Nienke, die duidelijk gezien heeft dat deze discussie al mijn emoties weer boven brengt.

Hij gaat niet weg. Hij gaat zitten en draait zich van mij weg alsof ik hem iets verschrikkelijks aangedaan heb. Maar hij is degene die mij pijn gedaan heeft. Dan staat hij heel langzaam op en loopt richting de deur. Nog één keer stopt hij en draait zijn hoofd half deze kant op maar uiteindelijk draait hij weer terug en loopt door.

Volgens mij heeft deze jongen nooit van mij gehouden.