Statisch of magisch?

13. (🔞)

Het is eind van de middag als ik op de bank plof na werk, dit keer had ik een middagdienst. Vanavond ga ik dus waarschijnlijk een lekkere serie kijken maar ik moet nog even wat bedenken om te eten, en of ik naar de supermarkt ga of dat ik wat bestel. Waarschijnlijk wordt het dat laatste want het is vrijdagmiddag.

Ik schenk één van mijn favoriete drankjes in, een amaretto-cola en loop daarmee weer terug naar de bank. Als ik op de bank zit hoor ik de wekelijkse krant op de brievenbus vallen en hoewel ik normaal nooit meteen opsta, besluit ik dat nu even wel te doen en hem op te ruimen.

De krant pak ik op en daaronder ligt een dichte envelop met handgeschreven mijn naam op de voorkant. Eerst gooi ik de krant weg, dan loop ik met de brief door naar de bank. Op de achterkant van de envelop staat ook niks, meestal staat daar een afzender..

Wanneer ik de brief open maak is hij helemaal mooi handgeschreven en ik krijg al zo'n donkerbruin vermoeden van wie deze kan zijn. Met een kleine pijn in mijn hart begin ik de brief te lezen.

Lieve Kim,

Jij ziet nu waarschijnlijk deze brief liggen en zit helemaal niet te wachten op een reactie van mij. Een reactie van mij op wat ik jou allemaal heb bezorgd aan pijn, zowel lichamelijk als toen we ruzie hadden meerdere keren.

Ik denk niet dat ik het niet wist, behalve de allereerste ruzie, maar ik denk dat ik het niet wilde weten. Ik dronk altijd als ik mijn problemen voor mijn ogen wilde zien verdwijnen en dat is wat ik deed, ook bij jou. En dat terwijl jij mij altijd zo hielp. Jij was blij en gaf om me, één van de weinige mensen die dat ooit gedaan heeft en waar ik me zo prettig bij voelde.

Nu ga ik iets vertellen wat zo goed als niemand weet, behalve jij nu. Vroeger, toen ik klein was, had mijn vader altijd ruzie met mijn moeder en ik weet nog dat hij haar soms hard sloeg en pijn deed, zoals ik bij jou. En het doet godverdomme pijn om te zeggen maar toen ik onze ruzie weer voor me zag, zag ik een kopie van mijn vader. Ik wilde zo niet verder en omdat jij me verlaten had, wat ik begrijp om mijn gedrag, zag ik geen hoop meer en begon ik weer met vooral veel drinken.

Fuck, ik wil dit niet meer zo Kim. Ik mis je, ik mis je warmte en je lichaam, je mooie lichtblauwe ogen en je sproetjes. Ik wil je weer kunnen knuffelen en mijn armen om je heen slaan en nooit meer loslaten.

Sorry als ik je hiermee overval, maar ik wilde deze woorden uitgesproken hebben en ik wilde niet zo'n grote zak als eerst zijn dus in plaats van appen wilde ik het zo doen. Maar fuck it, ik wilde vertellen dat ik me zo voelde, en dat ik er nu hard om aan het huilen ben boeit me even niks meer.

Ik wil aan jou mijn grootst mogelijke excuses aanbieden. Want ik besef nu hoeveel pijn ik je heb aangedaan en dat doet mij ook pijn. En ik wil je geen pijn doen, nooit niet meer.

Ik weet niet of wat ik nu ga zeggen, of dat mag en hoe jij je erbij voelt, maar weet dat je altijd bij me terecht kan, ik hoop dat je dat weet en dat je me een kans wilt geven om dit misschien persoonlijk uit te praten..

Ik hou van je,
~Frank

Tranen stromen over m'n wangen bij het lezen van zijn laatste woorden. Godsamme, wat kan deze jongen me toch raken.. ik vraag me af hoe lang de brief er al ligt, waarschijnlijk al aan het begin van de middag toen ik aan het werk was.

Ik moet naar hem toe, ik moet dit kunnen uitpraten, het zal toch nog niet te laat zijn? Vol haast ren ik de trap op om mijn werkkleren uit te doen en te wisselen voor een normaal shirtje en een normale jeans.

Ga ik lopend of met de auto? Nee, ik ga lopend, als ik huilend achter het stuur ga zitten is niet handig.

Ik ren zo hard als ik kan de deur uit met al mijn spulletjes snel in een tasje gepropt. Waarom ik rem weet ik niet want halverwege ben ik al bijna buiten adem. Fuck it, ik moet gewoon naar hem toe.