Statisch of magisch?

12.

Kim POV

Ik zit in een bar iets verderop van waar ik werk want ik wilde even wat afleiding van thuis. Deze bar ziet er anders uit, of het gezelliger is weet ik niet. Ze hebben hier sta-tafels waar je ook met hoge krukken aan kan zitten en ze hebben kleine ronde tafeltjes met van die leren bankjes eromheen. Zoiets zit ik nu op. Het zit heerlijk zacht en een lief meisje komt naar me toe voor iets te drinken.

"Doe mij maar een classic bacootje om de avond mee te beginnen!" lach ik.

"Komt eraan, wil je ook nog wat te snacken daarbij van iets van bittergarnituur?"

"Oeh lekker, de laatste keer dat ik begon te drinken in de avond had ik niks gegeten.."

"Dan valt ie snel verkeerd ja, wil je lemon of razz?"

"Lemon, lekker!" zeg ik en dan loopt ze richting de bar voor mijn eten.

Het is lekker gezellig druk hier en ik ga wat achterover zitten en iets op m'n gemak. Dan komen er twee jongens binnen, allebei met een beetje blond haar en ietwat donkere ogen. Ze zoeken de bar af voor een plekje en hun oog valt op mij.

"Jij ziet er zo eenzaam uit hier, alleen aan dit tafeltje, mogen we erbij zitten?" vragen ze vriendelijk en ze gaan allebei aan de andere kant van het tafeltje zitten, niet naast mij en dat vind ik wel relaxed.

"Ja tuurlijk, ze zal zo dan wel komen met drinken en wat snacks, dan vraagt ze ook wel wat aan jullie sinds jullie er nu net bij zitten."

"Wij wachten wel, we hebben de hele avond de tijd."

"Heb ik jou niet ergens hier in de buurt gezien vaker, like, aan het werk?.." vraagt de iets kleinere jongen dan aan mij.

"Sorry, laat ons eerst even voorstellen. Stefan en Sean!"

"Kim! En ja dat kan kloppen, ik werk eigenlijk hier iets verderop."

"Mag ik een brutale vraag stellen?" vraagt Stefan dan.

"Ja dat denk ik.." zeg ik terwijl ik mijn snacks en drinken aanpak van het meisje dat mij net bediend heeft. De jongens bestellen twee biertjes.

"Werk jij niet in de bar waar Frank altijd kwam of komt?.."

"Eh- eh ja daarom zit ik hier. Niet omdat ik niet naar mijn eigen bar wilde hoor want iedere vriendin die ik heb werkt daar, maar ik wilde even wat afleiding en een andere omgeving."

"Hoe is het nu met hem?" vraag ik best snel daarna.

"Ja, hij is elke avond niet thuis en ergens hier in de buurt aan het drinken.."

"Vorige week ook, toen had ik hem thuisgebracht nadat ik op m'n werk wat was wezen drinken en praten, toen was ie ook zo lam aan het einde van de avond."

"Het gaat echt niet goed met hem hè?.."

"Hij heeft liefdesverdriet denk ik hoor.." zegt Stefan en Sean kijkt hem gek aan.

"Liefdesverdriet? Frank?" vraagt hij en ik moet heel hard lachen.

"Ja hij ontmoette ergens zo'n meisje, ook hier in de buurt en-" begint Sean maar Stefan kapt hem af.

"Yo Sean, dat ene meisje waar jij het over hebt, die zit recht tegenover je, beetje letten op wat je zegt.." zegt Stefan lachend en kijkt naar mij hoe ik erop reageer.

"Oh.. dat kwartje viel nog niet.." mompelt hij maar ik gebaar dat het wel oké is.

"Dus.. hoe ben jij eronder?" vragen ze bijna tegelijk.

"Ik.. ja je weet vast een beetje wat er gebeurd is, ook al kan hij zich sommige dingen niet meer helemaal herinneren.." zeg ik en kijk naar m'n polsen, die bijna niet meer blauw zijn maar toch nog een beetje.

"Jullie hebben ruzie gehad toch? En had hij je nou geslagen? Hij zei dat en kon zich niet meer alles herinneren meer maar het deed hem wel veel.. veel pijn vooral."

"Ja dat is wat wij weten." zegt Sean, die zijn laatste slok van zijn biertje neemt.

Ik blijf even stil, slecht wetende wat ik moet zeggen. Ik heb ook spijt dat ik zo boos geworden ben, maar daarna, weliswaar door de alcohol, werd hij weer agressief en ging hij weer slaan.

"Dus hij.. hij weet wat hij gedaan heeft?"

"De tweede keer wel, hij heeft ons huilend opgebeld die avond dat hij jou had pijn gedaan en geslagen en hij wilde naar je toe maar hij was bang.."

"STEFANNN!" horen we ineens heel hard iemand roepen.

"Drie keer raden.." zegt Sean tegen mij en ik weet genoeg. Ik zit met m'n rug naar de deur toe maar ik weet meteen wie het is, ik ruik het aan de drank en aan zijn parfum.

"Wie is deze mooie meid?" vraagt Frank, kijkend naar de jongens en met een hand op mijn been.

"Ken je haar niet Frank, dit is ehm- Julia.." zegt Sean snel na een korte vragende blik richting mij.

"Julia, mooie naam hoor. En een mooie meid.. jongens ik ga een biertje halen!" zegt Frank en staat op.

"Is hij nu al zo bezopen dat ie me niet herkent joh?" vraag ik aan de jongens en ze knikken.

Ik ga wat dichter bij Stefan en Sean zitten maar als Frank terugkomt weet hij al gauw weer zijn plek naast mij te vinden. Na even over 'zijn ex, dus over mij te praten, komt hij tegen me aan liggen.

"Weet je wat het is, ik.. ik mis Kim gewoon. Ze was altijd zo lief en rook zo lekker en ik ging zo goed met haar. Ze hielp me bijna van de drank af, en nu lig ik hier tegen een onbekende meid aan, die ik normaal graag mee naar huis zou nemen maar nu-"

Er rolt een traantje over m'n wangen en valt bij hem in z'n haar.

"Sorry Frank, ik liet even een traan vallen in je haar.." lach ik als hij omhoog komt en me aankijkt.

"Nu moet ik ook huilen man.." mompelt hij heel zachtjes en ik trek hem in een knuffel, want dit doet me toch echt bizar pijn.

"Thanks Juul.."

De jongen waar ik zo lang van hield, ligt nu in mijn armen te huilen om troost te zoeken, niet eens wetende wie ik ben en bij wie hij zijn hart heeft gelucht.