Does He Know || Harry Styles

Chapter 11

Pov. Diana

'Omg! Louis wathefuck!' roep ik geschrokken. Hij kijkt me lachend aan. Raad het of niet maar Louis ligt hier letterlijk in z'n blote reet. Snel doe ik mijn hand voor mijn ogen en probeer de tent uit te komen. Als dat eindelijk is gelukt haal ik pas weer adem. Louis en Harry liggen nog steeds in een deuk.
'Wat was er?' vraagt Niall. Zayn en Liam kijken ook vragend. 'Louis lag daar letterlijk in zijn blote reet.' zeg ik getraumatiseerd.
'Gadver Louis, Shame on you!' zegt Zayn met een goor gezicht. Liam schud zijn hoofd.
'Het is ook altijd wat met die jongens he.' mompelt hij. Louis en Harry komen -nog steeds- lachend de hut uit.
'Ik haat jullie!' roep ik.
'We houden ook van jou, Di.' zeggen Harry en Louis nog zacht-lachend. Ik negeer hun en kijk naar de klok. Het is half 10.
'Niall? Hoe laat begint de begrafenis?' Hij kijkt geschrokken naar de klok. Opgelucht haalt hij adem.
'Het begint om half 12.' Ik knik.
'Hee, Haz en Lou?'
'Ja?'
'Het was toch jullie hut? Dan mogen jullie het ook opruimen.' grijns ik. Ik ren naar boven terwijl ik hun nog hoor protesteren. Ik loop lachend naar m'n kamer. Zo, tijd om mijn jurkje uit te zoeken. Ik doe mijn kast-deur open en zoeken alle jurken die ik heb.
Uiteindelijk kies ik voor het zwarte jurkje. Het is een best wel ruim jurkje, wat ook wel handig is met zo'n grote buik. Ik kijk naar m'n digitale klok en zie dat het al 10:23 is. Wow, de tijd gaat snel. Ik pak mijn krultang en krul mijn haren. Als ik daarmee klaar ben pak ik mijn make-up. Ineens voel ik 2 armen van achter die me beetpakken.
'Je ziet er prachtig uit.' fluistert hij. Het is Niall. Hij geeft me kusjes in mijn nek. Wow, wat heeft hij in eens.
'Niall, stop.' giechel ik als hij een gevoelig plekje raakt. Hij gaat gewoon door en begint op die plek te zuigen. Ik kan een kleine kreun niet onderdrukken. Ineens stopt hij en draait me om. Waar ben ik in godsnaam mee bezig? We leunen naar elkaar toe en hij drukt zijn lippen op die van mij. Ik begin wat sneller te ademen. 'Niall, dit kan niet.' zeg ik wanneer we op adem moeten komen.
'Weet ik.' gelijk drukt hij zijn lippen weer op die van mij. Ineens komt er iemand binnen.
'Diana, ben j-' hij stopt meteen met praten wanneer hij ons ziet. Het is Louis. Hij kijkt ons verbaasd aan. 'Uhh... ' mompelt hij.
'Niks tegen Harry zeggen alsjeblieft.' zeg ik snel.
Hij zucht. 'Oké, maar beloof me wel dat jullie dit niet meer doen.' We knikken gauw.
'Dank je.'
'Maar ik wou vragen of je klaar was want het is tijd.'
'Ja, nog eventjes wat make-up.'
'Nee, daar hebben we geen tijd meer voor. Kom op.' Niall trekt me gauw mee aan m'n arm naar beneden.
'Maar ik was nog niet klaar.' protesteer ik.
'Nou en.' Ik kan nog maar net m'n jas van de kapstok pakken en gedag tegen de jongens zeggen. Voor ik het weet zijn we al onderweg.
'Ik waardeer het echt dat je mee wil, Di.' Hij glimlacht lichtjes.
'Geen probleem hoor. Als ik zoiets zou hebben dan zou jij ook mee gaan.'

Als we aankomen is het al best wel druk. 'Klaar om te gaan?' Hij knikt. We stappen uit. Hij loopt naar mijn kant en pakt m'n hand. 'Je kunt het.' fluister ik nog even. We lopen langs de menigte en gaan naar binnen.
'Mag ik nog even langs de kist?' vraagt hij.
'Ja, tuurlijk.' We lopen naar de kist en stoppen even. Ze ziet er nog niet zo oud uit. Ze heeft mooie kleding aan en er liggen mooie bloemen om haar heen. Ik kijk even naar Niall. De tranen lopen over zijn wangen. 'Ach, schatje toch.' Ik trek hem in een knuffel en hij legt zijn hoofd op m'n schouder. Na een tijdje trekt hij terug.
'Sorry dat je me zo moet zien.' Hij veegt zijn tranen weg.
'Niall, doe normaal. Je mag huilen wanneer je wilt. Je hoeft je er niet voor te schamen.' Hij glimlacht licht door zijn tranen heen.
'Dank je, Di.' Ik glimlach zacht terug. Hij kijkt nog even naar de kist en legt er nog een mooie roos bij. 'Rust zacht, oma.' Hij snikt. 'U was de liefste persoon op aarde, dat bent u nog steeds. Ik zal al onze mooie herinneringen koesteren voor altijd. Ik zal u nooit vergeten.' Alweer lopen er tranen over zijn gezicht. We blijven nog even staan en lopen dan weer naar de kerk zelf. 'Mama!' roept hij ineens. Hij rent op een vrouw af. Dat zal zijn moeder wel zijn. Ik loop er ook naar toe.
'Ik heb je gemist.' zegt Niall. Er staat nog een man bij, dat zal zijn vader dan wel zijn. Die geeft hij ook een lange knuffel. Ik sta er maar wat ongemakkelijk bij. Als laatst geeft hij een jongen die iets ouder dan hij is ook nog een knuffel. 'Mam, pap, Greg. Dit is Diana, het zusje van Harry.'
'Wat leuk je te ontmoeten.' zegt zijn moeder en ze geeft me een knuffel. Zijn vader en zijn broer doen hetzelfde.
'Ook leuk om jullie te ontmoeten.' zeg ik netjes.

Niall en ik komen thuis. Het was echt heel mooi om te zien. Toen Niall zijn speech deed moest ik ook huilen. Het was zo mooi! Na de tijd hebben we nog even met zijn ouders gepraat.
'Dankjewel.' zegt Niall ineens.
'Waarvoor?' Ik kijk hem vragend aan.
'Dat je mee bent geweest.'
'Niall, daar hoef je me toch niet voor te bedanken.'
'Nou ja, je hebt ook andere dingen te doen en dan moest je hier tijd voor vrij maken.'
'Hou op, zeg. Ik zou alles doen om met je mee te kunnen. Dit is veel belangrijker hoor, geloof me.' Hij geeft me een lange knuffel. We trekken ons terug uit de knuffel en hangen onze jassen op. We lopen naar de woonkamer.
'Hoe was het?' vraagt Harry voorzichtig.
'Het was heel mooi om te zien. Ik ben blij dat ik nog afscheid kon nemen.' Hij geeft een zwak glimlachje. Niemand durft wat te zeggen.
'Zullen we wat drinken pakken?' vraag ik dan maar aan Niall. Hij knikt en we lopen naar de keuken. 'Wat wil je?'
'Doe maar cola of zo.' Ik knik. Ik pak 2 glazen uit de kast en ook de cola uit de koelkast.
'Wil er iemand ook wat drinken?' roep ik. Ze roepen allemaal nee. Mooi, dan scheelt mij dat weer werk. Als we ons drinken op hebben beginnen we weer te praten.
'Zullen we naar boven?' vraagt Niall. Ik knik. We lopen weer naar de woonkamer.
'Guys, wij gaan even naar boven.' meld ik. Ze knikken. Ik weet dat Niall dit misschien niet leuk vindt maar ik heb nog steeds met Harry. Ik loop naar Harry toe en geef hem een kus. 'Tot zo.' zeg ik. Hij glimlacht en zegt tot zo terug. Ik loop met Niall naar boven. We lopen mijn slaapkamer binnen.
'Zullen we film kijken?' vraagt hij. Ik knik. We gaan op bed zitten en zoeken een film uit op Netflix. Uiteindelijk wordt het Tangled. Die wou ik graag zien. Niall legt zijn hoofd op m'n schoot en pakt m'n hand. Ik voel wel aan hem dat hij moe is. Na een tijdje voel ik dat hij onregelmatig adem haalt. Hij slaapt. Ik hoor iemand zachtjes kloppen op de deur. Ik zet de film op pauze en zie dat het Louis is.
'Aw, cute.' grijnst hij. Ik grinnik. Hij sluit de deur zachtjes en komt op het bed zitten. 'We moeten even praten.' zucht hij. Ik knik. 'Hoe denk jij over die zoen tussen Niall en jou.'
'Nou, ik weet dat hij het nu moeilijk heeft,' Ik stop even. 'Misschien zoende hij me daarom. Omdat hij het gewoon moeilijk heeft en dat hij niet meer weet wat hij moet doen.' zeg ik.
'Dat denk ik niet. Ja, Niall heeft het moeilijk. Maar hij vindt je nog leuk, dat kun je zien. Toen jij Harry beneden een zoen gaf had je Niall's gezicht moeten zien. Hij was jaloers.' Ik schrik wel een beetje. Aan de ene kant had ik het wel verwacht maar ik heb het er nooit echt met iemand over gehad. 'En je moet keuzes maken, Di. Hoe moeilijk het ook is. Je kan niet met 2 jongens hebben.' zegt Louis. Hij heeft gelijk.
'Maar Niall maakte het uit omdat hij niet klaar is om vader te worden. Wat nou als Niall daar nog steeds niet klaar voor is. En ik kan ook niet zo maar terug gaan naar Niall. Ik heb Harry.' Hij knikt.
'Je moet het Niall vragen. Als hij er klaar voor is dan zou ik er goed over nadenken of je met Niall of Harry verder wilt. Als hij er niet klaar voor is dan zou ik met Harry verder gaan en je gevoelens voor Niall achterwege laten.'

##################

Omg! Het spijt me echt zo erg dat ik zo lang niet meer heb geüpload. Ik had gewoon geen inspiratie meer en het heeft ook lang geduurd voordat ik dit hoofdstuk af had. IK beloof dat ik nu vaker ga uploaden. Echt waar! Het spijt me echt zo erg! Ik hoop dat jullie het mij kunnen vergeven. 

x Charlotte