'အခ်စ္'ဆိုတဲ့အရာကိုထုတ္မျပေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ဂ႐ုစိုက္မႈေတြကတစ္ဆင့္ေႏြးေထြးမႈကိုခံစားရပါတယ္။လႊားက အငယ့္ကိုသားေၾကာင့္ လက္ထပ္လိုက္ရသည္ျဖစ္ေစအုန္းေတာ့ အငယ္က သူ႕ကိုခ်စ္ရသူမဟုတ္ပါလား။ သူ အငယ့္ကိုမခ်စ္လဲ အခုလိုေအးခ်မ္းသာယာတဲ့မိသားစုေလးျဖစ္ေနယုံနဲ႔ေက်နပ္ရပါသည္။
"သားအိပ္ၿပီလား"
"ဟင္"
တိုက္ခန္းျပန္ကာ ညေနစာစီစဥ္ေနသူက စားပြဲေပၚ ခ်ိဳင့္မ်ားတင္ကာ အငယ့္ရင္ခြင္ထဲ႐ွိသားအား ေမးေငါ့ျပလို႔ ေမးလာေလသည္။
"အဲ့ အဲ"
ႏို႔အားမစို႔ဘဲငုံထားကာ မွိန္းေနေသာသားက သူ႕အသံေၾကာင့္ တအဲအဲ အသံျပဳေတာ့
"သား ကိုေပး"
"အိပ္ခ်င္ေနတာ ဂ်ီက်အုန္းမယ္"
"သားကအဲ့လိုကေလးမဟုတ္ဘူး"
ဟုတ္ပါတယ္ ေျပာမဲ့သာေျပာရတာပါ သားကအဲ့လိုဂ်ီက်တာေတြ မ႐ွိ။ ယုတ္စြအဆုံးအသံက်ယ္က်ယ္ေတာင္မေအာ္။သူ႕အေဖကလြဲလို႔ ။သူ႕အေဖအသံၾကားရင္ေတာ့ဘယ္လိုမွမရ အဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုေရခဲက သူ႕အေဖမေခၚမခ်င္း ေအာ္ငိုတတ္သည္။
"ေျခာက္နာရီမေက်ာ္ခင္စားထား"
သားကိုထိန္းရင္း ဖြင့္ထားေသာခ်ိဳင့္အားၫႊန္ျပလို႔ေျပာသည္။ ထိုအခါမွ ထမင္းစားဖို႔အတြက္ သားကိုထိန္းေပးျခင္းျဖစ္မည္မု အငယ္ေတြးမိေလသည္။
အေမက သားတစ္ပတ္သားေလာက္က်ေတာ့႐ြာကိုျပန္ႏွင့္သည္။အေမကအငယ္တို႔နဲ႔မွအတူျပန္ပါမယ္ေျပာလဲ မရသူက လႊားပင္။က်န္ခဲ့တဲ့လယ္ေတြ အိမ္ေတြကိုအေၾကာင္းျပလို႔ မရရေအာင္ကိုျပန္လႊတ္တာျဖစ္သည္။
အငယ္အေျခေနကလဲ စိတ္ခ်ရၿပီျဖစ္သလို သားကလည္းက်န္းက်န္းမာမာပင္။ဒါကိုအကဲပိုသူက တစ္လေလာက္ေဆး႐ုံမွာေနရမယ္ဆိုလာတာေၾကာင့္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ပဲေနပါမည္ဟုမနည္းေျပာရေသးတာ။ဗိုက္ခြဲထားတာမို႔ ခရီးေဝးျပန္ရမွာမို႔ စိတ္ခ်ရေအာင္တဲ့။'အခ်စ္'ဆိုတာႀကီးကို တသီးတသန္႔ ဖြဲ႕ဖြဲ႕ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေတြ ထုတ္ေဖာ္မေျပာျဖစ္ၾကေပမယ့္ ေထးမမႈေတြ ဂ႐ုစိုက္မႈေတြနဲ႔ ခိုင္မာမႈေတြကိုရစ္ဖြဲ႕ထားသည္။အခုဆိုေနာက္ထပ္ႀကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ထပ္တို႔လို႔ ခ်ည္ေႏွာင္ထားၾကၿပီ။
![အချစ်က[Mini Story]](https://img.wattpad.com/cover/326575096-64-k826777.jpg)