မ​​မွှေး​သော်လည်း နမ်းထိုက်၏

part 20

ရာသီ​တွေအလီလီ​ပြောင်းလို့ အချိန်​တွေတ​ရွေ့​ရွေ့နှင့်ကုန်လွန်လာခဲ့​ပေ​ပြီ။အတူရှိခဲ့ကြသည့် အချိန်​တွေအတွင်းတွင်အမှတ်တရ​ပေါင်းများစွာရှိခဲ့​လေသည်။​ပျော်ရွှင်ဖွယ်တက္ကသိုလ်​ကျောင်းသားဘဝ၊လွတ်လပ်မှု​တွေအပြည့်နဲ့လူငယ်တစ်​ယောက်အဖြစ်ဒီနှစ်​တွေအတွင်းမှာ ​နောင်ဖြတ်သန်းခဲ့​လေသည်။

တက္ကသိုလ် အင်း တက္ကသိုလ်တက်ရတာ​ပျော်လားလို့​မေးရင်​တော့​သေချာ​ပေါက်​နောင်​ပျော်ရွှင်ရပါသည်။​ယောငယ်တက်တဲ့Lawကို​နောင်လိုက်တက်ခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား။​နောင့်အတွက်​တော့ ဘာဘွဲ့ညာဘွဲ့ဟူ၍​ရွေးချယ်၍မ​ရ​ပေ။ဘွဲ့တစ်ခုခုယူပြီးသည်နှင့် ဘိုးဘိုး လုပ်ငန်း​တွေကိုဦးစီးရ​ပေလိမ့်မည်။ထို့​ကြောင့် တက္ကသိုလ်​ကျောင်းသားဘဝကိုချစ်သူနှင့်အတူ ဖြတ်သန်းနိုင်ရန်​ယောငယ်တက်သည့်  Law ကိုတက်ခဲ့ခြင်းပင်။အစိုး သူက​တော့သူဝါသနာပါသည့် ​​ဒေါက်တာဖြစ်ရန်​ရွေးချယ်ကာ ​ဆေး​ကျောင်းတက်ခဲ့တာ​ကြောင့် သူတို့နှင့်ပင်သိပ်မ​တွေ့ဖြစ်။သူ့စာ​တွေနှင့်သူသာ တိုင်ပတ်​နေ​လေသည်။

"​နောင်​​ ​မောင်း​တော့​​​လေ ဘာ​တွေ​တွေး​နေတာလဲ"

​ယောငယ်က ပုခုံးကိုပုတ်ကာသတိ​ပေးမှ​နောင်လည်းသတိကပ်ကာ အ​တွေးတို့ကိုပစ်၍ ဆိုင်ကယ်​ကိုစ​မောင်းလိုက်​တော့သည်။
အနက်​ရောင် ကလစ်ဆိုင်ကယ်​လေး၏ဦးတည်ရာက​တော့ ခမ်းနားသည့်ဘွဲ့နှင်းသဘင်အခမ်းအနားသို့ပင်။ဒီနှစ်ဆိုလျှင် ​ယောငယ်နှင့်​နောင်တို့ တက္ကသိုလ်​နောက်ဆုံးနှစ်ပြီးလို့ဘွဲ့ယူရမည့်အချိန်သို့​ရောက်ရှိလာပြီဖြစ်သည်။

"​​​စော​စောထပါဆိုမထဘူးအခု​တော့​နောက်ကြပြီမလား"

"ကိုယ့်​ယောငယ်ကလည်းကွာ"

"ဘာမှမကွာဘူး ဟို​မှာအန်တီတို့မမတို့က​ရောက်​နေလို့တစ်​ရေး​တောင်ရ​နေ​တော့မယ် မြန်မြန်​မောင်း"

"အမိန့်​တော်မြတ်အတိုင်းပါဗျာ"

​နောင်လည်း ဆိုင်ကယ်​လေးကိုအရှိန်တင်လိုက်​တော့သည်။
အရှိန်ပြင်းစွာ​ရွေ့လျား​နေ​သောဆိုင်ကယ်​လေးနှင့် ဘွဲ့ဝတ်စုံဝတ်ထား​သောသူတို့နှစ်​ယောက်၏ပုံရိပ်​လေးသည် လမ်းမ​ပေါ်တွင်ထင်ကျန်ခဲ့​လေပြီ။