Schizophrenia /Hyunlix ✓

3

Merhabalar!

Ben geldimm. Ay çok özlemişim burayı. Neyse artık geldim!

İyi okumalar<3
~~~~~~~~

Felix Hyunjin'in kontrollerini yapmak için odasına girdiğinde o uyuyordu. Çok masum duruyordu. Ama Felix uyandırmak zorundaydı.

Hyunjin'in yanına gidip korkmaması için yüzüne üflemiş ve sonrasında ise omzuna sert olmayacak şekilde bir kaç kere vurmuştu.
Bununla Hyunjin ile önce rahatsızca kıpırdanmış ve gözlerini açmıştı.

"Günaydın, kalk bakalım"

"Korkuyorum..."

"Neyden korkuyorsun?"

"Onlardan. Kafamda bir sürü ses var ama ben duymak istemiyorum"

"Ben zaten o sesleri duymaman için varım.  Bahçeye çıkmak ister misin hala sesleri duyuyorsan? Sonrasında ise ilaçlarını alırsın ve diğer hastalardan ayrı bir şekilde biraz dışarı çıkarsın"

"Olur"

Hyunjin doğrulduğunda Felix onun bu kadar sakin olmasına şaşırarak kalkmasını beklemişti. Hyunjin kalkıp Felix'in koluna girmişti.

Beraber dışarı çıktıklarında Hyunjin uçak kuşlardan korkup Felix'in elini tutmuştu.

"Sesler..."

"Seslere ne oldu?"

"Onları duymuyorum"

"Bu elimi tutunca mı oldu?"

"Evet, elini tuttum ve kesildi sesler. Büyücü müsün yoksa?"

"Hayır yok öyle bir şey. O zaman bundan sonra her sesler arttığında bunu yapmak ister misin?"

"Hmhm"

Felix saatine gelen bildirim ile ürken Hyunjin'in sırtını okşarken saatine bakmıştı. Yeni gelen bir hasta vardı ve ona bakması gerekiyordu.

"Gitmem gerekiyor Hyunjin. Jennie sana ilaçlarını verecek"

Hyunjin'in kendini hemen bırakıp giden Felix ile yüzü düşmüştü. İlk defa güvende hissetmişken gitmişti.

-

Hyunjin bir anda karnına yediği tekme ile korkuyla uyanmıştı. Bağırmak istemişti ama ağzını birisi tutuyordu.

"Seni uğursuz! Senin yüzünden Felix'im benim yanımdan ayrıldı ve gelmedi! Biraz canın yanarsa ondan uzak durursun belki!"

Bir anda ayağa kaldırıldırılmış ve ağzı bağlandıktan sonra sürüklenerek bir yere götürülmeye başlamıştı. Dizleri acımaya başlamıştı.

Çabalarken yere baktığında dizlerinin kanadığını gördü. Dizleri acısada yere daha fazla değmesini sağlamıştı.

O bunları yaparken bir anda merdivenlerden aşağı atılmıştı. Bununla Hyunjin acıyla kıvranmıştı. Eski anıları aklına gelirken o kişileri gördü.

Yüzleri tam seçilmiyordu. O yüzden kim olduğunu anlayamamıştı. O kişiler yanına gelip tekme atmaya başladığında Hyunjin ağlamaya başlamıştı.

Bir süre bayağı dayak attıktan sonra o kişiler Hyunjin'in ağzını açmış ve kahkaha atarak gitmişti. Geride ise titreyerek nefes almaya çalışan bir Hyunjin kalmıştı.

Ve hareket edemeyen.

-

Felix Hyunjin'e dediğini gerçekleştirmek için gecenin yarısında odasına gitmişti. Fakat odasının kapısının açık olması bir kaç metre sonra yerdeki kan izleri Felix'i tedirgin etmişti.

Kan izlerini takip etmeye başladığında uzun bir yürüyüşün ardından merdivenlere ulaşmış ve merdivenin kenarında kanlar içinde yatan Hyunjin'i görmüştü.

Koşarak yanına gittiğinde kriz geçiriyor olduğunu fark etti. Kucağına almak için kalçasından tutarak almaya çalıştığında Hyunjin'den büyük bir çığlık duyulmuştu.

"D-dok-dokunma! Pis!"

Felix telaşla kalçasına dokunmadan kucağına almış ve koşarak hemen revire götürmüştü. Hyunjin'e pansuman yapılırken Felix bunun nasıl olmuş olabileceğini düşündü.

Kang Mira. Tabii ki de kim yapabilirdi bunu! O bir seri katil ve aynı zamanda akıl sağlığını kaybetmiş takıntılı bir kadındı. Hem hastanedeki tek kıvırcık saçlara sahip biriydi. Ve Hyunjin'in üstünde bulduğu saç teli kıvırcıktı.

Bu sefer Felix acımayacaktı. Direkt polislere gönderecekti. Yetmişti çünkü! Onun yüzünden hastalarına zarar gelmesinden bıkmıştı!

Mira Felix'i takıntı yapmıştı. Hatta o kadar takıntı yapmıştı ki her geldiğinde illaki Felix'in taktığı takılarını çaktırmadan çalıyordu. Yada Felix kontrol etmeye geleceğinde soyunup üstünde sadece çarşaf ile bekliyordu.

Ciddi anlamda Felix bıkmıştı hepsinden. Ne onunla ilgileniyordu ne de seviyordu. Ayrıca Felix yanından erken ayrılırsa kim için ayrılıyorsa o kişiye zarar verirdi.

Ama ilk defa Felix geç kalmıştı. Buna son vereceğine karar verdiğinde Hyunjin'in pansumanı bitmişti.

"Yine Mira'nın işi mi bay Felix?"

"Evet Yuna"

"Fena dövmüş. Bir kaç gün fazla hareket etmesin"

"Teşekkürler Yuna"

Felix korkuyla kendine bakan Hyunjin'i kucağına almış odasına kadar taşımış ve yatağına yatırmıştı.

"Keşke Jennie'ye erken çıkmasını söylemeseydim"

"Elini tutmak istiyorum..."

Felix hemen Hyunjin'e sarılmıştı. Elini tuttuğu gibi Hyunjin hıçkırarak ağlamaya başlamıştı. İlk defa birine güvenmeye başlamıştı.

"Asla bana do-dokunanlardan olmayacaksın d-değil mi?"

"Hayır bunu asla yapmam Hyunjin. Ben sadece seni iyileştirmek için görevlendirilmiş bir doktorum"

"L-lütfen bu gece yanımda k-kal. Bir kere bile birinin sı-sıcaklığında k-kaybolmak istiyorum. Korkmak i-istemiyorum ben..."

Felix düşündü bunu yapacaktı. Masum çocuğun üşüyen ruhunu kendi sıcaklığı ile kaplayacaktı.

_________________

Slm cnm