Zwykłym pochłonięci życiem
Wciąż snujemy plany nowe
Nieświadomi wagi nieba
Które runie nam na głowę
A wyrwani już tragedią
Serce szybko utwardzamy
Żyć wciąż trzeba to na pewno
Ale dokąd my tak gnamy?
Ludzkie życie dziś na wersy
Ja przekładam i cierpienie
Jak wyrazić lot rakiety
I porzucić w krótkim trenie
Jako nadać słowu mądrość
Działać nie dla swej korzyści
Hołd dziś dobrze oddać zmarłym
I pobudzić ludzkie myśli
Zwykłym życiem pochłonięci
W przyszłość ciągle wzrok wbijamy
Lecz to wszystko nam zamęci
Nagły grom niespodziewany
Jan Bogumił Antonik, Lublin 16 listopada 2022
CZYTASZ
Dym na siedmiu wzgórzach
Poetry"Na każdym ostrzu miecza Tkwi myśl człowiecza" ~ Jan Bogumił Antonik, Na każdym ostrzu miecza Tomik wierszy o aktualnej tematyce. Na tapecie moralność, wojny, cierpienie, wolność i wiele innych tematów.
