Bring It Back [Adrinette]

9. Bölüm

Artık her gün birden fazla kutu kapımızın önüne bırakılıyordu fakat hepsi tehdit veya sapık fanların iğrenç eşyaları değildi. Neyse ki! Hatta çoğu hediye, çikolata ve güzel mektuplardan oluşuyordu.

Ölüm tehditleri direkt olarak benim odama giderken sapık fanların gönderdiklerini çöpe atıyordum ve geri kalan şeyleri de Adrien'ın odasına bırakıyordum.

Adrien demisken o olayın üzerinden neredeyse iki hafta geçmişti ve ortalık da durulmuştu, biz de yeni ve farklı bir dizi için sözleşme imzalamıştık.

Yani herşey yavaş yavaş düzene giriyordu. Fakat hâlâ o ölüm tehditlerini gönderen kişinin kimliğini bulamamıştım. Yüzünde sürekli olarak bir maske oluyor kafasında ise saçlarını tamamen örten bir şapka oluyordu. Sadece gözlerini görebilmeliydim fakat saki kameranın yerini biliyormuş gibi asla kameraya bakmıyordu. Üstelik çok büyük beden kıyafetler giydiği için kadın mı yoksa erkek mi olduğunu da çıkarmak çok zordu.

Önümdeki masaya yaydığım ölüm tehditlerini inceliyordum fakat hiç bir şey çıkmıyordu. Bu saçmalıktı çünkü ben bir melektim çoktan o kişinin kimliğini çözmüş olmam gerekiyordu. En azından aurasından bir seyler çıkartabilmeliydim.

Tüm bunlar bana bir şeytanın işin icinde olabileceğini düşündürtüyordu. Başka türlü hiç bir şekilde elimden kaçamazdı bir insan. Ama bunu yapmaktaki amacı neydi? Sadece kötülük olmayacak kadar uzun süre buna devam etmiş biriydi ve son zamanlarda emin olduğum bir şey varsa o da bunu yapan kişinin tek bir kişi olduğuydu ve gönderdiği şeylerin üzerinde bir tür gizleme büyüsü olduğuydu.

Ben elimi alnıma koymuş sakaklarımı ovuşturuyordum ki kapı açıldı ve içeriye müthiş bir kahve kokusu doldu. Bu gün izinliydi ve ona ne yapacağımı söylemiş olmama rağmen odaya elindeki iki kupayla girmişti.

"Kan kokusu çok ağır değil mi?" Bana gülümsedi ama ben gülmüyordum.

"Sen koku alıyor musun?"

Şaşkınlıkla sorduğumda kupalardan birini masaya koydu ve kafasını salladı. "Evet, sen alamıyor musun?"

"Hayır. Hiç koku yok."

"Belki de biraz dışarı çıkmalısın, kokuya alıştıysan da kokuyu alamıyor olabilirsin. Ama kokunun ne önemi var ki? Önemli olan fiziksel özellikleri. Polisler bir kokuyla suçluları bulamıyor maalesef." Bu konuda haklıydı ama ben de bu şeylerde bir büyü olduğu konusunda haklıydım.

"Haklısın. Biraz balkona çıkalım. Saatlerdir odada kamera ve bu kanlı şeyleri inceliyorum." Bunu söylerken bir tık yüzümü ekşitim.

Adrian gülümsedi ve ayağa kalkıp, kupamı almamı bekledi. Sonrasında da birlikte evinin küçük balkonuna çıktık.

Adrian o kadar düşünceli ve iyi yürekli bir adamdı ki bazen kalbim hızlanıyordu. Balkonunda ki masaya oturduk ve kupaları masaya koyduk. Serin bir sonbahar havası vardı ama dondurmuyordu.

"Bu kadar çok çalıştığın ve önemsediği için teşekkür ederim."

"Sonuçta bu benim işim."

"Aslında iş tanımına girmiyor biliyorsun değil mi?"

"Aslında giriyor. Bu ölüm tehditlerini senin imajına zarar verebilir ve ben de bunun üstüne gidiyorum." Birkaç saniye yanıt vermedi ve bana baktı. Ama öyle bir bakiyordu ki; gözlerinden tüm minneti okunuyor, adeta bakışlarıyla bana milyonlarca kez özür diliyor ve teşekkür ediyordu.

"Teşekkür ederim. Aslında demek istediğim şuydu: başkaları bunu polise bırakır ve bunun basına sızmamasını sağlardı." Derin bir nefes aldı. "Ne kadar teşekkür etsem az menajer."

Sıcacık bakıyordu gözleri. Ben de ona aynı şekilde bakmaya çalıştım. Gözlerinin en içine doğru baktım ve gülümsedim.

"Teşekkür etmekte bu kadar ısrar ediyorsan rica ederim."

O şeytanı bulacağım Adrian ve senin tekrar huzurlu olmanı sağlayacağım.

503 kelime

Mini minnak bir bölümle geldim.

Belki de aylar sonra biri bölüm istediği için kırmak istemedim. Siz bölüm isteyince yazmak istiyorum. Küçük küçük olsa da siz her yorum yazdığınızda biraz yazıyorum. Biraz boş zamanım olduğu için yazdım ve şimdi paylaşıyorum.

Bu arada medya spoi içerir :)

Neyse umarım bu çerez bölümü beğenmişsinizdir.

Uzun zaman sonra geldim nasılsınız?

Başka aklıma bir şey gelmiyor o zaman sonraki bölümde görüşürüz 👋💜🍭