Peter said to Paul "All those words that we wrote
Are just the rules of the game and the rules are the first to go"But I got a girl in the war, Paul the only thing I know to do
Is turn up the music and pray that she makes it throughBecause the keys to the kingdom got locked inside the kingdom
And the angels fly around in there, but we can't see themAnd I gotta girl in the war, Paul I know that they can hear me yell
If they can't find a way to help her, they can go to Hell
Την άφησε ένα στενό μακριά από το σπίτι της, για τον απλό λόγο ότι έτσι και έβλεπε μπροστά του εκείνο το ρεμάλι δε θα έφταναν στη Λάρισα να δουν την αδερφή της. Θα του έκοβε τα καλαμπαλίκια και θα του τα έδινε να τα φάει επί τόπου.
Η Δρόσω του έδωσε τα δεύτερα κλειδιά, του είπε ότι έχει χθεσινή πίτα για μεσημεριανό και για τον μικρό και για εκείνον, του έδωσε την διεύθυνση του σχολείου να τον πάρει στο σχόλασμα, τον ευχαρίστησε, κι έφυγε για να πάει να τα κανονίσει με τον Τάκη και να ετοιμάσει το παιδί. Θα γυρνούσαν μέσα στην ημέρα. Αν ο Τάκης συμφωνούσε με όλο αυτό, φυσικά.
Και μόνο στην σκέψη ότι θα έκανε αυτό το σημαντικό ταξίδι με τον άνθρωπο που χτες την έριξε στα όρνια και την παράτησε μόνη της χωρίς ούτε να νοιαστεί τι απέγινε... Στο κάτω-κάτω ναι, ίσως ο Κωνσταντής δεν είχε δουλεία να εμφανιστεί στο νοσοκομείο μαζί της - και δεν είχε όρεξη να πατήσει πόδι εκεί μέσα και να προσποιείται ότι αγωνιά για την Σταμίρη πέρα από τη στεναχώρια που θα έφερνε ο χαμός της στη Δρόσω - αλλά ούτε με τον Τάκη είχε δουλειά να πηγαίνει. Τα είχαν χωρίσει τα τσανάκια τους, έτσι δεν είχε πει; Θα 'ρχόταν τώρα το τσογλάνι και θα το έπαιζε κάποιος, ότι τάχα της στάθηκε στα δύσκολα κι από εκείνον ζήτησε να τη βοηθήσει.
Πήρε μια βαθιά ανάσα, προσπαθώντας να καθαρίσει το μυαλό του. Δεν του έπεφτε και λόγος. Ας έκαναν ό,τι ήθελαν. Αν και όσο το σκεφτόταν, τόσο λιγότερο τον πείραζε η ιδέα του νοσοκομείου και του αδερφού του να τον στραβοκοιτάζει και όλων να κλαίνε πάνω από τη Σταμίρη. Αν ήταν εκεί να τη στηρίζει, αν είχε μια θέση δίπλα της, θα του ήταν αρκετό.
Αυτό βέβαια δε θα το είχε ποτέ.
Εν τέλει μόνο να κλείσει τα μάτια του για λίγο ήθελε γιατί ήταν με δυο ώρες ύπνο, κι έτσι πάρκαρε σε μια γωνία κι έβαλε λίγο ραδιόφωνο να του κάνει παρέα. Ρεμπέτικα έπιανε σε όλους τους σταθμούς κι ας ήταν υπερβολικά νωρίς ακόμα για νταλκάδες, δεν τον χάλασαν όμως. Άφησε ένα να παίζει, και με τα παράσιτα από τον καιρό και τον ήχο της βροχής να χτυπά στο παρμπρίζ του πήρε λίγη ώρα να καταλάβει ότι μιλούσε για μια Πασαλιμανιώτισσα που άναψε φωτιές σε ένα παλικάρι και τον είχε τον κακομοίρη να φουμάρει στα χασικλίδικα όλη μέρα από τον καημό του. Ξίνισε κι άλλαξε σταθμό, για να πετύχει μια όμορφη καπνουλού που μπορεί να 'ταν μια κούκλα πρώτης φίνας αλλά το 'χε κάνει συνήθειο να γλεντάει όλη μέρα μ' όλους τους μάγκες στους τεκέδες. Έβρισε κι άλλαξε άλλον έναν, κι άκουσε για μια μικρούλα παιχνιδιάρα που τον έλιωνε με μια ματιά, και τώρα τον παράτησε να πίνει όλη μέρα σε μια γωνίτσα στην ταβέρνα.
YOU ARE READING
Κρυφό Γαλάζιο
FanfictionΜια εναλλακτική Β' σεζόν, όπου ο Κωνσταντής δε βρίσκει στην Τρούμπα δυο βασανισμένα γαλάζια μάτια... βρίσκει τέσσερα. [Canon-Divergence AU, Rated: M (περιγραφές ερωτικής πράξης, απρεπής γλώσσα, βία, πορνεία, ναρκωτικά), B26+] "Tο αίμα που κυλούσε στ...