Forgive me

Ep-13

After dinner
'kook!....အယ်jungkookစောင့်ရတာကြာသွားလား'
လိုက်ပို့ပေးမယ်ပြောပြီးကတည်းကအထဲလိုက်ခဲ့ပါဆိုမလိုက်ဘဲအပြင်မှာဘဲစောင့်နေလို့မေးလိုက်တော့
'ဟမ် အော်သိပ်မကြာပေမဲ့ ကြာတော့ကြာတယ်'

'အယ် အာ့ဆိုကြာတယ်ပေါ့'

'ဟီးး ဟုတ်'

ဘာလေးမှန်းကိုမသိဘူး ရီတာချစ်စရာလေး
'အာ့ဆိုသွားမယ်လေ'

'ဟုတ်'
________________________________
Flashback

'လိုက်ခဲ့ပါထယ်ယောင်းရာ မင်းလည်းစိတ်ပြေလက်ပျောက်ဖြစ်သွားအောင် ကိုယ့်မွေးရပ်မြေပြန်တာလေ'

'ငါမလိုက်ချင်ဘူးကွာ သွားချင်ရင်ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်သွားကြ'

'လိုက်ခဲ့ပါထယ်ယောင်းရယ် yoonအဖော်ရအောင်'

'နင်ကနင့်ယောက်ျားရှိတယ်လေ'

'အဲ့ဖွင့်ပွဲကseokieနဲ့သိတဲ့သူကဖွင့်တာလေ yoonနဲ့မှမသိတာ လိုက်ခဲ့ပါနော်'

YoonရောHobiကပါအတင်းအကျပ်ပြောနေကြတော့ လိုက်သွားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်
_____________________________
At Seoul
ကိုယ့်မွေးရပ်မြေပြန်ရောက်တဲ့ခံစားချက်ကဘာနဲ့မှကိုမတူတာ ဩဇီနဲ့မတူတဲ့ကိုရီးယားရဲ့အငွေ့အသက်တွေ
အကြိုက်ဆုံးကတော့ကိုယ့်ရဲ့အမိဘာသာစကားပြောနေကြတဲ့အသံတွေ ဟုတ်ပါတယ်လေလိုက်လာလိုက်တာမှန်ပါတယ် ဆိုပေမဲ့သူမကရောခုဆိုတစ်ခြားတစ်ယောက်နဲ့ပျော်နေမှာလားး?

ဟိုတယ်ရောက်တော့Hobiတို့လင်မယားကတစ်ခန်းကျနော်ကတစ်ခန်းတည်းကြတယ် ရောက်ရောက်ချင်းဘာမှတွေဝေမနေဘဲအိပ်ယာပေါ်ပစ်လှဲပြီး အိပ်မောကျကျအိပ်ပစ်လိုက်တယ်

ညနေလေးနာရီလောက်ဘဲလ်တီးသံကြားတော့နိုးလာတယ်တံခါးဖွင့်လိုက်တော့Hobiတို့လင်မယား

'မင်းအိပ်နေတာလား'

'ဟုတ်တယ်ခုမှနိုးတာ' စကားပြောရင်းအခန်းထဲခေါ်ပြီးဆိုဖာပေါ်သုံးယောက်သားထိုင်လိုက်တယ်
'sorryကွာ ငါပြောစရာရှိလို့ ဒီညလိုက်ခဲ့ပါလား'

'ဖွင့်ပွဲလား မလိုက်ချင်ပါဘူးကွာ'

'မင်းကလည်းဒီမှာဘဲနေတော့မှာလား စိတ်ပြေလက်ပျောက်လေညှင်းလေးပါခံရင်းလိုက်ခဲ့ပါကွာ'