SIX

1.1K 34 5
                                    

Sinuntok ko ang lamesa nang makalabas ang kapatid kong si Dane, kasama ang dati niyang kasintahang si Cooper. Cooper told me she wants to visit Lileth before he leaves the country, and I could say no. But what I am thinking right now is what he told me.

He said that there was a group chat and that the members were my batchmates. Usapan daw doon ang panlolokong ginawa sa akin ni Lileth. I trusted Cooper, kaya alam kong nagsasabi siya ng totoo. Pero ang pinagtataka ko ay kung kanino galing ang usap-usapan na iyon at sino ang nagpakalat?

Wala akong kaaway. Sa pagkakaalam ko rin ay wala akong nakaaway noong nag-aaral pa lang kami. Damn! This is the reason why I hate having a friend—I don't want to be exposed. Cooper is the only friend I had, though I know he was gay. And that fucking group chat is a fucking mess. Ang kapal ng mukha nilang pag-usapan ako samantalang hindi ko naman sila kaibigan.

I know Cooper was gay before we became friends because I saw him kiss a man, but it does not bother me. I don't care about his business as long as it doesn't affect me. It's his choice, so who am I to judge him?

When he confessed that he liked my sister, I first doubted, thinking that maybe he only wanted to use Dane. But when I saw how eager he was, I came up with the idea that perhaps he's bi and not gay. And honestly, I like him more to be Dane's lover.

Kung totoo ang sinabi ni Cooper tungkol sa group chat—hindi kaya ka-batch lang din namin ang naging lalaki ni Lileth? Kasi, paano niya nalaman ang tungkol doon? But, who? Who the fuck was he?

Kailangan ko malaman kung sino ang naging lalaki ni Lileth. I need to know who that asshole is. Ang hirap din kasing paaminin ng babaeng iyon. Ilang beses ko na nga'ng sinasaktan, pero tikom pa rin ang bibig.

"Sir, may naghahanap po sa inyo?" My secretary informed me.

"Who?"

"Si sir Dylan po."

I frowned on my forehead when I heard Dylan's name. Ano naman kailangan niya sa akin? Mangugulo na naman siya.

"Let him in."

Hindi basta-basta pumapasok si Dylan sa opisina ko. Not because I banned him or someone blocked him, but because he knows I hate when someone comes without asking my permission my first. Mabuti na lang at alam niya pa rin ang salitang respeto, sa kabila ng pagiging gago niya.

OK naman kami ni Dylan. Though, we are not that close but we are not an enemy either. Hindi lang talaga kami nag-uusap kung wala rin naman dahilan. Honestly, all my siblings. But to fair, Dylan was my first best friend. Nabago na lang noong nagbinata na kami.

"Wazzap!"

"Ano'ng kailangan mo?" I asked at nilahad ang kamay para paupuin siya.

"Wala man lang patanong kung gusto ko ba ng alak?"

"Marami ka na sa bahay mo, at kahit saang pag-aari mo. Besides, you will not come here if you don't need anything, right? Alangan namang pumunta ka lang dito para makipag-inuman?"

"Ang talino mo, at straightforward pa. At dahil straightforward ka ay tatapatin na rin kita. Bakit hindi mo dinala si Lileth sa ospital?" seryoso niyang tanong.

I silently clenched my fist. Kahit kailan talagang Dale na iyon napakadaldal.

"Sinabi sa'yo ni Dale?"

Tumayo ako at tumungo sa lagayan ng alak. I took one bottle na may kasamang baso. Ayoko sanang maglabas ng alak, pero ito ang paraan ko para iwasan ang tingin ni Dylan. Baka kasi mapansin niyang hindi ko nagustuhan ang tanong niya.

"Nabanggit...iba ang sinabi sa nabanggit. Galing siya sa opisina ko at nabanggit niyang may sakit si Lileth."

Bumalik ako sa upuan, at saka binigay sa kanya ang isang baso.

Dy Siblings 2: Dustine's WrathTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon