Dy Siblings 2: Dustine's Wrath

FORTY-FOUR

"Ang ganda pa rin ng lugar na ito. Hindi pa rin nagbago. Kung ano ito nang una kong makita ay ganoon pa rin hanggang ngayon."

"Yeah."

Hawak ko ang kamay niya at marahan na pinisil.

"Ang galing ni Damon at hindi niya ito napabayaan. Ang dami natin ala-ala sa lugar na ito."

Nakaupo kami hindi kalayuan sa dagat at nakaharap kami doon. Ramdam ko ang lamig ng simoy ng hangin mula roon at pati na rin ang hampas ng alon ay naririnig namin.

Nakapatong ang ulo niya sa balikat ko habang pinapanood namin ang paglubog ng araw. Madalas kami nina Dylan dati dito kapag nagbabakasyon kami. Mahilig din kasi si Dylan sa sunset pero mas gustong-gusto niyang nakikita ang bilog na buwan at mga bituin.

"Hmp, mahalaga sa kanya ito, kaya hindi niya ito papabayaan."

"At mahalaga rin sa atin, hindi ba? Dito kayo parehong nag-proposed at dito rin nabuo ang mga pangarap niyo para sa pamilyang gusto niyo sa hinaharap."

Nag-umpisa na naman pumatak ang luha ko dahil sa sinabi niya. Nag-iwas akong tingin. Kung hindi ko sana sinayang ang panahon na magkasama kami ay nagawa sana namin ang pangarap naming dalawa dito. Mga pangarap na walang kahit isa ang natupad dahil sa ginawa ko sa kanya.

"Pero sinayang ko ang pangarap natin. Sinayang ko ang panahon na makasama ka dahil lang nagpadala ako sa galit na puro kasinungalingan. At ngayon..."

"Dustine, huwag mo na sisihin ang sarili mo. Nandito tayo para bumuo ng masayang ala-ala na dadalhin ko at maiiwan sa'yo. Pwede ba kantahan mo na lang ako?" May lambing niyang hiling kaya hinalikan ko siya sa noo.

"Ano'ng kanta ng gusto mo?" I asked habang hawak ang gitara.

"Kahit ano."

I smiled at nag-umpisa. Hindi ko rin alam kung bakit ito ang napili ko. Maybe because of the thought na saktong-sakto sa amin ang kanta na ito. Parang sinadya para sitwasyon namin ngayon.

I could hardly believe it
When I heard the news today
I had to come and get it straight from you

They said you were leaving
Someone swept your heart away
From the look upon your face I see its true

So tell me all about it
Tell about the plans you're making
Then tell me one thing more before I go

Tell my how am I supposed to live without you
Now that I've been loving you so long
How am I supposed to live without you
And how am I supposed to carry on
When all that I've been living for is gone

Didn't come here for crying
Didn't come here to break down
It's just the dream of mine is coming to an end

How can I blame you
When I built my world around
The hope that one day we'd be so much more than friends

I don't want to know the price I'm going to pay for dreaming
I need you now
It's more than I can take

Tell my how am I supposed to live without you
Now that I've been loving you so long
How am I supposed to live without you
And how am I supposed to carry on
When all that I've been living for is gone

I don't want to know the price I'm going to pay for dreaming
Now that you're dream has come true

Tell me how am I supposed to live without you
Now that I've been loving you so long
How am I supposed to live without you
And how am I supposed to carry on
When all that I've been living for is gone

Humagugol ako ng iyak pagkatapos kumanta. Hindi ko matanggap. Ayokong iwanan ako ng asawa ko. Ayokong mawala siya sa tabi ko. Paano na ako? Paano pa ako babawi? Paano ko pa bubuohin ang pangarap namin na sinira ko? Handa na ako para sa mga pangarap namin. Handang-handa na para buohin ang nasira ko. Pero bakit ngayon pa? Bakit ngayon kung kailan gusto na namin magsimula?