Tutsak küçük

Yüz yüze

Zamanı gelmişti...
Abim gelecekti ve ben ne hissetmem gerektiğini bile bilmiyordum. Duman abi çağanlarda gitmem konusunda çok ısrarcı olsa da kalmak ve dinlemek istiyordum. Duman abinin adamları abimi almaya gitmişti. Havaalanından alacaklardı.
" turna yaklaşmışlar."
Oturduğum yerden kalktım.
" ben yukarı çıkıyorum."
Başka bişey söylemeden, duman abiye bakmadan direk yukarı çıktım. Odama girdim.
Beklemeye başladım. Duman abinin bu sabah bana getirdiği telefonu aldım.
Çağanın ve duman abinin numarası zaten duman abi tarafından kaydedilmişti.

Tuana: gelmek üzereymiş.
Benim olduğumu anlayacağını zaten biliyordum.
Çağan: bir mesajınla ordayım. Unutma.
Tuana: biliyorum.
Çağan: gönlünü ferah tut küçük kız, bugün dünya senden yana olacak.

Mesaja gülümsedim.
" umarım öyle olur.."
kapı sesi duymamla oturduğum yataktan kalkıp direk kapıya yaklaştım. Uğultular geliyordu. Gelmiş olmalıydılar. Yavaşça kapıyı açtım.
" geç otur şöyle." Dedi duman abi. Adımlarım merdivenlerden aşağı iniyordu ama sanki geri gidiyorlardı.
Merdivenlerin ucuna gelince tam 5. Merdivende durdum.
" onu bulmamız lazım duman!" Yutkundum. Abimin sesini duymak bana iyi gelmemişti ve sesi baskın geliyordu. Kesin öldürecek beni. Öfkeli gibiydi ama değil de gibiydi.
" bi dur oğlum, bi kendine gel sen bu musun? Lan sen ablanı bu töre cart curt meseleleri yüzünden kaybettin! Yıllarca pişmanlıkla dolaştın! Şimdi aynı kuyuya turnayı mı atacaktın? Nasıl izin verirsin anlamıyorum. 50 yaşında adamla evlendirmek ne demek kafayı mı yedin?! Herşeyi geçtim. O kız bizim elimizde büyüdü. Abi dedi sana, arkasını döndü. Sırtını yasladı. En çok seni sevdi bu hayatta. yalan mı?!"
Duman abinin öfkeli sesi haklılıkla bağırırken abim belkide suçlulukla susuyordu. Ben bu hayatta en çok abimi sevmiştim.
" duman üstüme gelme!! Turnayı bulmam lazım diyorum. Saçmalama amına koyim ablamı kendi ellerimle vurdum ben!!"
Gözlerimi kapattım. Doğruydu. Ablamı o vurmuştu. Ellerine ablamın kanı bulaşmıştı ve ben o günden beri ona bir kere bile dokunmamıştım. Yıllar geçti üstünden, parmak ucu bile bana değmedi.
" küçüktüm cahildim ablamı öldürttüler bana! Yıllarca vicdan azabını çektim hala çekiyorum. Sen sanıyor musun ki ben turnayı onlara bırakırım. O düğün zaten olmayacaktı. Ben seni arayacaktım. Yardım isteyecektim."
Şaşkınlıkla dinlemeye başladım.
" turnayı bulamasınlar diye bişeyler yapmamız gerekiyordu. Gerekirse yurt dışına gönderecektim ama turna ortadan kayboldu. Babam delirdi amına koyim. Öldüreceğim diye tutturdu. Eğer babamdan önce onu bulamazsam öldürecekler."
Kafamı iki yana salladım.
Yalan söylüyor olmalıydı. Duman abinin ağzını arıyor olmalıydı. Kafamı kenardan içeri uzattım. Duman abi de abimden oturuyordu. Abimin bana sırtı dönüktü. Duman abi kafasını kaldırınca beni gördü. Abim yere bakıyordu. Kafamı iki yana salladım. Gözümden yaş düştü.
Keşke gerçek olsaydı ama abim bence duman abinin ağzını arıyordu.
" çocuk mu kandırıyosun sen?!" Duman abi de öfkelenmişti.
" ne yapmaya çalıştığını anlıyorum Kartal ama turna burda değil. Ağzımı aramak yerine keşke gerçekten yardım istemek için gelseydin. Turna nerde bilmiyorum ama onu bulursam da sana asla söylemeyeceğim. Bunu hak etmiyorsun. Senelerce neler yaşandı, neler yaşattın keşke akıllansaydın."
Abimin yüzünü göremiyordum ama aniden kafasını kaldırdı.
" doğru söylüyorum!!" Bir anda kükrer gibi bağırdığında irkildim.
" evlenme falan yok!! Buna izin vermem!! Onu da kaybedemem ben!! Babamlardan önce onu bulmam gerekiyor!! O ağa onu öldürecek!! Karar verildi ölüm dediler!! Onu da kaybedemem."
Bir anda ağlamaya başladığında gözlerimi sıkı sıkı kapattım. Beni gerçekten seviyor olma ihtimali ablamın katili olsa bile içimi ısıtıyordu. Böyle olmamalıydı.
" Kartal, eğer bu söylediklerin oyunsa sana yemin ederim ki seni ben gebertirim."
Abim sadece ağlıyordu. Gözlerim kapalıydı ama ağlama sesleri salonu dolduruyordu. Gözlerimi açtım. Yavaşça merdivenlerden indim. Duman abi beni görünce şaşkınlıkla baktı. Ortaya çıkmamı beklemiyordu. Yanlarına doğru ilerledim. Duman abi bana bakıyordu. Abim duman abinin bir yere baktığını görünce kafasını çevirdi. Göz göze geldik. Şaşırma rahatlama hissi sanki aynı anda yüzünü esir almıştı.
" beni arıyordun." Dedim ağlarken.
" buldun."
Ağlarken güldüm.
"Ama Aslında kaybedeli yıllar oldu."