Tutsak küçük

Uğura veda

    Sinirim bir türlü geçmiyordu. Benim için bile olsa böyle bişey yapmaları çok saçmaydı. Bu hiç mantıklı değildi. Zaten bi kaç sene sonra reşit olacaktım. Yurtta dayanabilirdim. Duman abiye bu kadar şey için zaten borçlu hissederken bu, bu çok fazlaydı.

   Kazan dairesinin Katında öyle merdivende oturup kalmıştım. Nasıl düşünürsem düşüneyim bu çok saçma geliyordu. Duman abinin evleneceği kadın, nasıl böyle bir şeyi kabul etmişti? Tanımadığı bizler için nasıl onay vermişti?

    Aslında işin bir diğer tarafı da, kimliğimde başka anne görmek istemiyordum. Tanımadığım bir kadının ismi, annem olarak orda yazamazdı.
Benim zaten bir annem vardı ve o da öldü.

" napıcam ben ?"
Ağlamaya başlamıştım bile. Artık göz yaşı kalmamıştı sanıyordum ama her seferinde daha çok ağlıyordum. Ellerimle yüzümü kapattım. 

" böyle bişey olmasına izin veremem. Böyle bişey istemiyorum."
Kendimi toparlayıp derse gitmem gerekiyordu. Oturduğum merdivenden ayağa kalktım.
Bu işi kesinlikle iptal edecektim.

      " napıyosun burda?" Yanıma oturan çağana baktım. Beni kolunun altına aldı. İtiraz etmeden kafamı omzuna koyup yerleştim.  Derse girememiştim. Dışarıda bir bankta oturuyordum.

" şu evlilik meselesini düşünüyordum." Çağan saçımı okşuyordu. Geri çekilip çağana döndüm.
" sen ne düşünüyorsun bu konuda?" Dedim.
Çağan gülümsedi.
" abim ilk başta gidip araştırdı. Dün tüm gece uyuyamadı. O evde sesin olmasına, varlığına alışmış, uyku tutmadı. Avukatlarla görüştü. Bilgi aldı. Senin durumun yani baban falan belli, o yüzden seni abime vermiyorlar. Seni almak için başkasının başvuru yapması gerekiyor ama onun içinde evlilik gerekiyor. Bu yüzden evleniyor. Ne düşündüğüm konusuna gelirsek de yani abim eninde sonunda evlenecek."

Demek ki duman abi bu yüzden evlilik konusunu çıkarmıştı. Kabul etmeyeceğimi bildiği için önce araştırmıştı ama başka çaresi kalmamıştı.

" bende abimin yerinde olsam aynısını yapardım. Seni orda bırakamayız. Hepimizde o kadar yer etmişsin ki, bunu anlayamazsın. Ülkü de bile sabaha kadar avukatları arayacak, çözüm bulmak için düşündürecek kadar.."

Şaşkınlıkla çağana baktım. Güldü sonra yanağımı öptü.
" bakma öyle, sabaha kadar uyumadı. En son sinirden ağlıyordu."
Gülümsedim ama bu gülümseme ülkünün bu hareketi, çabası beni sevindirdiği içindi.

" duman abi kiminle evlenecek ki? Kim böyle aptalca bir fikri kabul eder ki anlamıyorum. Duman abi insanların zaaflarını bulup ondan faydalanıp kabul ettirecek biri değil."

Çağanın yüzündeki değişimi görünce kaşlarım çatıldı. Gülen yüzü soldu, olduğu yerde doğruldu.
" ne?" Çağanın yüzüne baktım.
" ne oldu?"
Çağan elimi tuttu.

" çağan korkutuyorsun." Derin bir nefes aldı.
" abim yabancı biriyle evlenmiyor."
Çatık kaşlarımla çağana bakmaya devam ettim.

" söylememem için tembih ettiler ama ben saklayamam senden."
Eli ensesine gitti. Gerilmişti.

" abim lale ablayla evlenecek."
Gözlerim kocaman oldu. Kulaklarım uğuldadı.
Çağanın sesi beynimde yankı yaptı.
" ne?"

Sesim fısıltıyla çıkmıştı ama içimde fırtınalar kopuyordu. Panikle ayağa kalktım.
" nasıl?"
Çağanda ayağa kalktı.
" tuana..." dedi. Susması için Elimi kaldırdım.