SENDE KALAN PARÇAM -MÜHÜR- *TAMAMLANDI*

16. bölüm

Garip bir döngüyü bu. Ne yapacağımı şaşırmış ve ne istediğimi bilemez durumdaydım. Hayatım karmaşık hale gelmiş ve birilerinin hayatını mahvetmiştim. Bazen herşeyin sonlanmasını çok istiyordum. Jade rüyalarımda bana işkence ediyordu resmen. Kabuslarım artmıştı. Ve artık uykusuzluktan basım ağrıyordu. Sanırım bu mühürün etkisiydi.

Bir parçam hala onunlaydı. Ben yaşayana kadar da onunla kalacaktı bundan emindim. Diğer yandan Nerissa aklımı karıştırıyordu.

Ellerimi saçlarıma geçirip, onları asıldım. Sanki bunu yaparsam o düşünceler uçup gidecekmiş gibiydi.
Kendimi daha da bunalmış hissettiğimde odamdan çıkıp otelin çatısına çıkmaya karar verdim. Küçük bir yerdi zaten. Açık havaya çıkmam o kadar da zor olmamıştı.

Yere çöküp, ayaklarımı çatıdan aşağıya sarkıttım.

Buradan aşağıya atlamak ve herşeyi sonlandırmak çok kolay gözüktü gözüme. Ve belki de öyle yapmalıyım. Belki ben onu daha fazla rahatsız etmemeliydim. Canım acıyordu. Ona sarılmak istedim nedense. Eski günlerdeki gibi sanki onunla hiç ayrılmamışız gibi. Sanki ben hala ormanda onu bekleyen kurtmuşum gibi. Ve kendime geldim .

Ben ne yapıyordum?!!

Saçma düşüncelerim yüzünden bir kişinin canını tekrar yakacaktım. Salaktım. Hemen odama doğru koştum. Eşyalarımı bir valizin içine tıkıp, hemen otelden ayrıldım. Şimdi değilse ne zamandı. Bir taksi tutup, hava limanına doğru yolculuk ettim.

Saati en yakın olan uçak biletini alıp, beklemeye başladım.

🐺

Uçaktan iner inmez telefonum çalmıştı.

"SOUL!!! seni bulunca geberteceğim!"

"Sadece doğru olanı yaptığıma eminim Alex."

"Sana daha fazla birşey söylemiyorum Soul!"

Telefonu yüzme kapattı. Umursamadım zaten bunu bekliyordum. Hızlı adımlarla evime doğru yürüdüm. Yapacağım şeyler için şimdiden heyecanlıydım. Kapıyı hızla açıp, içeriye girdim.

"Senin ne işin var burada?" Babam şaşırmıştı.

"Alex nerede ?"

"Sonra konuşuruz baba hemen gitmem gerek." Koşar adım odama çıkarak biraz sakinleşmeyi bekledim. Ve hemen ardından uzun süredir iletişim kurmadığım formuma tekrar dönüştüm. Bu sefer canım kat kat fazla yanmıştı. Sanırım onu unuttuğum için benden intikam alıyordu. Dönüşüm bittiğinde aynadaki yansımama baktım. Eskisinden daha iri ve büyük duruyordum. Hızla odamdan çıkıp,. bahçeye doğru indim. Ama tabiki babam beni bırakmamak da ısrarcıydı.

"Bu şekilde nereye gidiyorsun?" Artık kızmaya başladığını anlıyordum. Ama kaybedecek vaktim yoktu. Onu atlatmam gerekiyordu. Ama buna gerek kalmadan babam yolumdan çekildi.

"Hadi git. Ama akşam ne yaptığını bana anlatacaksın"

Koşarak ormana daldım. Özlemiştim bu ormanı. Sonunda saatlerdir beklediğim yere geldim. Onunla tanıştığımız yere . O ağaçların altına.

Yavaşça ağacın önüne oturdum. Ve beklemeye başladım. Geleceğini biliyordum.

Saatler sonra bir çıtırtı duyduğumda havayı kokladım. Bu kokuyu biliyordum. Geliyordu. Nihayet onu gördüğümde o beni görmeyi beklemiyormuş gibi kalakaldı. Daha sonra yavaşça yanıma oturdu.

"Uzun süredir yoktun. Tatlı kurtçuk!" Son kelimeyi telaffuz ederken gülümsüyordu. Elini sakince kaldırıp, başıma koydu. Bu temasını unutmuştum. Ve artık eskisinden daha çok hoşuma gidiyordu. Başımı yavaşça kucağına koydum. Tıpkı eskisi gibi. Başımın üstünde hissettiğim ıslaklık la yağmur yağdığını düşünmüştüm ama o ağlıyordu. Başımı kaldırdığım da göz göze geldik.

"Seni özledim..." Bende onu özlemiştim. Yaptığım tüm saçmalıklara rağmen ...

🌃...