LAVINIA

İkinci Bölüm

   Bugün 29 Kasım Salı, benim için normal günlerden farkı olmayan bir gün sadece kimlikte anlam taşıyor... Bu gün benim doğum günüm.

Aşağıdan babamın adımı seslenmesi ile babamın yanına gittim her zaman ki gibi bana bakmadan soğuk sesiyle "Geç otur!" dedi dediğini yapıp karşısındaki siyah deri koltuğa oturdum o an beklemediğim bir şekilde bakışlarını bana yöneltti ve ağzında şu kelime döküldü "KIZIM" o an oturduğum koltuğa sanki iğnelenmiştim babam aylar belki yıllar sonra bana kızım demişti peki ama neden genelde kendince bir çıkarı olduğu zaman bana böyle hitap ederdi gerçi en son ne zaman dediğini bile hatırlamıyorum . Düşüncelerimden sıyrılıp titrek bir sesle "E-efendim" dedim hiç istifini bozmadan konuşmaya devam etti sana bugün akşam uçak bileti ayarladım İstanbul'a gideceksin sana oradan ev ayarladım İstanbul'da ki şirkette çalışacaksın " benden bir tepki beklermişçesine bir süre durdu o an çok karmaşık duygular içerisindeydim gerçekten ben den bu kadar nefret mi etmişti beni yollamak için bu günümü seçmişti o an onun gözünde gerçekten bir değerim olmadığını anlamıştım, bana sormadan her şeyi halletmişti her zaman olduğu gibi bu kez de fikrimi sorma gereğin de bulunmamıştı gözümün dolduğunu hissettim ve gözlerimi odanın tavanına çevirdim. Belki bu benim için yeni bir başlangıç olabilirdi bir bakımdan aradığım fırsat ayağıma gelmişti, buradaki hayatıma bir çizgi çekip kendime beyaz bir sayfa açabilirdim... gözlerimi tekrar babama çevirip "gerçekten mi ?" dedim böyle bir tepki beklemiyormuş gibi kaşlarını kaldırıp uzun süren sessizliğini bozdu " hemen sevinme, seni tabi ki şirketin başına geçirmedim. Sence ben bunu göze alabilir miyim?" dedi ve alaylı bir tavırla gülümsedi. Sanırım fazla erken sevinmiştim. Ben bu adamın böyle bir şey yapacağını tahmin etmeliydim bana ne kadar kötü davransana bir şeyler beni ona bağlıyordu fakat o bağların şuan koptuğunu hissettim gerçekten sol tarafımdan bir şeyler bedenimi terk etmişti düşüncelerimden sesiyle ayrıldım "sen şirketteki ortağımızın asistanı olacaksın ona yardım edeceksin en ufacık bir hatan da seni geri buraya getireceğim ve buradaki cehennemine geri döneceksin " dedi ve arkasın dan gür bir kahkaha attı gerçekten artık midemi bulandırıyordu nasıl bu kadar düşebilirdi bunları yaparken, söylerken hiç mi vicdanı sızlamıyordu evet belki öyle görmüyordu ama biyolojik olarak bir babaydı, babamdı... gerçekten anlamıyordum daha fazla dayanamayarak ayağa kalktım merdivenlere ilerlediğim sıra arkamdan bağırdı "uçağın akşam 9 da bavulunu hazırlasan iyi edersin"

Herkese Selam :) Kitap nasıl gidiyor? Fikirlerinizi yorumlarda bekliyorum keyifli okumalar...