LAVINIA

Beşinci Bölüm

   Sabah gözlerimi pencereden yüzüme vuran güneş ışıklarıyla açtım ilk kez hayata umutla uyandım , mutluydum kendi başıma yaşayacağım ilk güne açmıştım gözlerimi... İstanbul da ki yaşamım şuandan itibaren başlamıştı benim için . yatağımın yanında duran komodinin üzerindeki saate baktım saat 8.30du 10.00 da şirkette olmam gerekiyordu yataktan kalktım odam da bulunan banyoda elimi yüzümü yıkadım daha sonra üstümü giyip aşağıya indim mutfakta kendime aperatif bir şeyler yayıp yedikten sonra dişlerimi fırçaladım yüzüme doğallığını bozmadan belli belirsiz hafif bir makyaj yaptım saçımı açık bırakıp uçlarına su dalgası yaptıktan sonra çantamı ve telefonumu alıp evden çıktım.

    Kapı da iki tane adam duruyordu onlara yaklaştım adamlardan biri benim geldiğimi görüp bana konuşma fırsatı bile tanımadan açıklama yapmaya başladı "Lavinia Hanım bizi babanız görevlendirdi bundan sonra ihtiyaçlarınızı biz karşılayacağız herhangi bir şeye ihtiyaç duyduğunuz da bizi çağırabilirsiniz babanızın kesin talimatı bizden habersiz bir yere gitmeyeceksiniz önemli olmadığı sürece bahçeden dışarı çıkmanız da maalesef yasak efendim evden işe işten eve bizimle berber gideceksiniz bu arada ben Cem " deyip başıyla selam verip bir adım geri çıktı. O an tüm umutlarımın boş olduğunu yüzüme bir tokat gibi çarpmıştı ben böyle hayal etmemiştim hani her şeyi kendi başıma halledecektim gerçi ben nasıl bunu tahmin etmemiştim bana bir kere bile güvenmedi, inanmadı başka bir şehirde mi yalnız bırakacaktı kendi öz kızını şirketin de bile asistan yapan adamdan ne beklersin ki zaten anlaşılan burada ki yaşamım da orada ki yaşamımdan bir farkı kalmayacaktı buradan da bana hayatı zindan edecekti oysa benim ne planlarım vardı... Buraya geldiğimden beri bir kere bile aramamıştı adamlarına bile ben den çok güveniyordu ...

    Tam ağzımı açıp bir şey diyeceğim sıra telefonumun zil sesi buna izin vermedi. Ekrana baktığımda babamın aradığını gördüm telefonu kulağıma yaslayıp ona konuşma fırsatı tanımadan bağırmaya başladım "Beni buraya gönderdiğin yetmiyormuş gibi birde peşime adam takmışsın hadi buraya gönderdin bir şey demedim çünkü senin uzağında olmak çok daha iyiydi aradığım fırsatı yakalamıştım senin baskıların altında yaşamayacaktım kendi ayaklarım üzerinde durup kendime düzenli bir hayat kuracaktım fakat şöyle bir düşünüyorum da benim yaptığım kendimi kandırmaktan başka bir şey değilmiş nasıl tahmin edememişim senin böyle bir oyun oynayacağını bu arada adamlarına söyle istediklerini yapmayacağım , beni artık emirlerin altına yaşamaya zorlayamazsın buna izin vermem..." Telefondan kahkaha sesleri yükseldi ardından konuşmaya başladı "Sahi sen nasıl inandın seni tek göndereceğime böyle bir şeyi düşünmen bile sence de çok saçma değil mi KIZIM. " Kızım kelimesini özellikle vurgu yaparak söylemişti. O beş harften oluşan kelimeyi babalarına düşkün olan kız çocukları duyduklarında içlerini tarifi mümkün olmayan bir duygu kaplardı belki ama benim o kelimeyi onun ağızından duymaya tahammülüm bile yoktu çünkü hiçbir zaman bana diğer babaların söylediği gibi şefkatle söylememişti eskiden olsa benimde içimde bir yerlerde bir sıcaklık olurdu ama şuanda o kelimeyi duyduğum an kanın beynime sıçraması bir oluyordu... O sinirle telefonu suratına kapattım ve önüm de duran adamları omuzumla itip onları geride bıraktım yürürken seslendim "sakın peşimden gelmeyin" evden çıkarken çağırdığım taksi evin dış kapısında durunca hemen taksiye bindim. Taksiciye şirketin adresini söyleyip gözlerimi dışarıya çevirdim. Ben az önce ne yaşamıştım artık bir şeyleri değiştirmem lazımdı beni kendi emirleri ,kendi kuralları altında yaşamaya zorlayamazdı peki bunu nasıl yapacaktım onun eli her yere uzanırken benim güç alacak kimsem yoktu ...

BÖLÜM SONUUU...