- ATEŞÎN GÖLGESÎ -

- 4 -

Bugün burada ki son günümdü tüm arkadaşlarımla vedalaşmıştım gerçi pek arkadaşımın olduğu söylenemezdi.

'Geçmiş geleceğin gölgesidir derler ya'...

Ben de o gölgede takılı kalmıştım.
Ne kadar güçlü dursam da onların mezarlarının başında küçük bir kız çocuğu oluyordum.

Okuldan çıkmıştım 1. Sınıfa gidiyordum okulum evime çok yakındı beni almaya her zaman annem ya da babam gelirdi ama o gün gelmemişlerdi.

Bende evin yolunu tutmuştum mahalleye geldiğimde havanın dumanla kaplı olduğunu görmüştüm, korkmuştum evimin yakınlarında karabalık vardı iyice yaklaştım ambulans, itfaiye ve polis arabası... hepsi bizim evimizin önünde duruyordu şimdi anlamıştım hayatımı mahveden gerçeği...

Yangın bizim evimizde çıkmıştı Annemle, Babam evdeydi diye düşünürken Sönen evden 2 ceset çıkarttılar. Öylece gözlerimin önünden geçip gitmişlerdi.

İşte tam o an tüm hayatımın durduğunu hissettim.
Çevremde ağlayan, feryat eden insanlar vardı ben ise öylece kalmıştım.
Gözlerim bahçede annemin baktığı Beyaz güzellere takıldı hepsi mahvolmuştu annem görse kim bilir ne kadar üzülürdü...

O sırada biri eğilip beni kendine çekmişti tüm soğuk kanlılığıyla bana sarılmıştı. Bu amcamdı kafamı yüzüne doğru çevirmiştim gözlerinden yaş mı geliyordu?

Ama o asla ağlamazdı ki.
Yağmur yağmaya başlamıştı yüreğimde yanan ateşi söndürmek istermişcesine şiddetli yağıyordu.
Amcamın göz yaşları yağmura karışımıştı beni tam olarak kucağına aldığında kafamı iyice boynuna yaslamıştım. Gözlerimden yaşlar akıyordu dudaklarım ve tüm bedenim titriyordu.

O sırada tam karşımda duran bir adam gözüme çarpmıştı. simsiyah giyinmişti beni fark ettiği anda yüzünde kocaman bir gülümse olmuştu.

Bu yangının sebepsiz yere çıkmadığı belliydi ve benim intikamım bu yangından daha büyük olacaktı.

O cenaze günü herkesin bana acınası gözlerle baktığını fark etmiştim. Gözlerimde ki yaşları sildim çenemi dik tutmaya çalışıyordum bir daha asla bana acı içinde bakmalarına izin vermicektim...

Herşeyimi hazırlamıştım valizimi elime alıp kapıya doğru yöneldim eve son bir kez bakarken masanın üstünde
kağıt ve bir Beyaz gül olduğunu fark ettim.

kağıdı elime aldım üstündeki not yüzümde soğuk bir gülümsemeye yol açmıştı.

Uzun zamandır böyle notlar alıyordum .Sanki canımı daha fazla yakmak istermiş gibi.
Yanına beyaz gül koymuşlardı.

Notta şöyle yazıyordu;

'Ailenin katili çok yakınlarımda küle dönen güllerin intikamını almak ister misin küçük kız'?