Gözlerini Kapat

Kaçış (10.Bölüm)

Tekrardan merhaba! Bölümler geç geliyor farkındayım. Ailem okulum yüzünden bilgisayar da ve telefonda fazla vakit geçirmeme engel oluyorlar. Aniden interneti kesiyorlar, kusura bakmayın.

Ellie Goulding- Outside ile okuyun.

Serenay'ın Ağzından;

Okula gelmiştik bile, ama öğretmen henüz gelmemişti. Neyse,Şafak yol boyu konuşmuştu. Pek karşılık verdiğim söylenemez. Bazı soruları beni utandırıyordu. Ama cevap vermekten veya susmaktan başka çarem yoktu. Şafak "Serenay ?" Dedi. "Ha ? Ne ?" Diyebildim. Sevdiğim insanla konuşurken haliyle heyecanlanıyorum. Hatta baya heyecanlanıyorum. Ne zaman konuşsak ağzımdan yanlış bir şey çıkacak diye extradan korkuyorum. Şafak nötr şekilde "Ne değil, efendim. İnsan ol biraz." Dedi. Kafa sallayıp "Ne diyecektin ?" Dedim. Sanki planlamamış gibi sadece gözlerime baktı. Gözlerimi kaçırmıştım. Tekrar utanma pozisyonuna geçmiştim. "Neden gözlerini kaçırıyorsun ?" Dedi. Anlamış olamaz. "N-ne bileyim." Dedim. Hızlıca "Utanıyor musun Serenay ?" Dedi. 'Serenay'ı bastırarak söylemişti. Çenemden tutarak yüzümü yüzüne çevirmişti. Hala gözlerine bakmamakta kararlıydım. "Neyden utanayım ? H-hayır utanmadım." Dedim. Gülerek "Kimi kandırıyorsun ? Kim durduk yere insandan gözlerini kaçırır ki ? Yoksa gözlerime mi büyülendin ?" Dediğinde tüm kan vücuduma hızla yayılmış gibi hissettim. "Saçma sapan konuşma, hem bakmak zorunda mıyım ?" Dedim.

Öylece bakıyordu. Bir şey dememişti. "Yerine geçmeyecek misin ?" Dedim. Soğuk bir ses ile "Ben artık burada oturacağım." Dedi. "Ben burada iyiydim ya tek başıma." Dedim. Şafak ;

"Sorun zaten tek olmanda."

"Neden ? Tek oturmamın kime zararı var ?"

"Bilmem, yanına erkek falan oturur orospu damgası yersin."

"Sen de bir erkeksin Şafak."

"Ama ben popüler değilim. Bu sınıftakilerin götü kalkık. Sen de utangaçsın."

"Utangaçlığımla ne alakası var ?"

"Durduk yere bulaşabilirler de ondan dedim." Biraz bekleyip ;

"Öğretmen geldi mi ?"

"Toplantı var."

"Kaç ders sürer ?"

"2 ders." Dediğinde bir şey söylemedim. Şafak ;

"Bir şeyi çok merak ediyorum."

"Neyi ?"

"Aileni." Dedi. Bir kere daha aynı soru. İlki Cansu tarafındandı. Bu sefer ben suratına boş boş bakmıştım. Şafak tekrar ;

"Serenay ? Bir şey mi var ?" Dedi. Daha fazla ısrar etmez umarım. Hala suratına bakıyordum. "Serenay, kötü bir şey mi var ?" Dedi. Kafa sallamıştım. "Anlat. Yabancı değilim." Dedi. O ne ya, ev sahiplerinin misafir çocuklarına 'yabancı değilim.'demesi gibi bir şey. Bu sefer de kafamı olumsuz şekilde sallamıştım. Sanki sormasa ölüyor. Tam olanları umursamadığımı zannediyorum, birisi çıkıp her şeyi bozuyor. "Sanki öğrenemeyeceğim. Ya anlatırsın ya da ben öğrenirim." Dedi. Hışımla "Nereden öğrenebilirsin ki ?" Dedim. "Ben öğrenirim. Anlatacak mısın ? Özet de geçebilirsin. Acıyacağım diye anlatmıyorsun değil mi ? " dedi. "Yo hayır. Sadece dile getirmek istemiyorum." Dedim. "Anlat." Dedi. Derin bir nefes aldım ve "Annem ve babam erkek doğmadım diye yaşıma bakmadan kötü davranmışlar. Halamlarda 1 yaşımdayken dayanamayıp kaçırmışlar işte. Olay bu." Dedim. Şafak sanki her şeyi hemen idrak etmiş gibi hızlıca "Onları bulmak ister misin ? Yanlarına gitmek ister misin ?" Dedi. Şaşırmış şekilde "Öyle bir şey olamaz ki." Dedim. "Şu an, ya da bugün içerisinde gidebiliriz." Dedi. İmkansızı başarmaya çalışıyor herhalde. Gülerek "O nasıl olacak ?" Dedim. "Bir mesajıma bakar." Dedi ve telefonunu eline aldı. Uzun bir şey yazıyordu herhalde.