Τόσα χρόνια μακριά σου...

Τα αποτελέσματα της εξέτασης

Η Ελπίδα κατευθυνόταν προς το σπιτάκι του Άγγλου. Στου Άγγλου τώρα. Της είχε στείλει ο Υάκινθος. Παραξενεύτηκε. Πάντα έκλειναν ραντεβού μία-δύο ημέρες πριν. Πρώτη φορά ήταν τόσο βιαστικός. Τι ήταν τόσο επείγον;

Στο δρόμο πέτυχε τον Μανώλη.

-Καλημέρα Μανώλη.

-Οπ. Καλημέρα Ελπίδα. Πώς είσαι;

-Εγώ καλά είμαι. Εσύ τι έπαθες χθες και έφυγες σαν κυνηγημένος από το σπίτι μας.

-Τίποτα σου είπα… βιαζόμουν γιατί αν αργούσα θα άρχιζαν το κήρυγμα και δεν είχα καμία όρεξη.

-Και το θυμήθηκες αυτό μόλις είδες τον Μαθιό; ούτε ένα γεια δεν του πες.

-Τι σχέση έχει τώρα ο Μαθιός;

Αυτή την ερώτηση την έκανε ανεβάζοντας ασυναίσθητα τον τόνο της φωνής του δείχνοντας τον εκνευρισμό του.

-Παιδάκι μου τι έχεις πάθει; μια ερώτηση σου έκανα πώς κάνεις έτσι;

-Ελπίδα… ξέχνα το. Είπαμε βιαζόμουν να πάω σπίτι γι' αυτό έφυγα έτσι. Και δεν μπορώ να καταλάβω και γιατί σου φαίνεται τόσο περίεργο.

-Εντάξει εντάξει το κόβω. Αλλά κι εσύ δε χρειάζεται να φωνάζεις.

-Έχεις δίκιο. Συγνώμη.

-Συγχωρεμένος.

-Άντε τα λέμε. Γεια.

-Γεια σου Μανώλη.

Καλά αυτός το 'χει χάσει τελείως. Σκέφτηκε η Ελπίδα. Συνέχισε να κατευθύνεται προς το σπίτι του Άγγλου. Όταν έφτασε ο Υάκινθος ήταν ήδη εκεί.

-Καλημέρα Υάκινθε.

Είπε και τον αγκάλιασε.

-Καλημέρα Ελπίδα.

-Τι ήταν τόσο επείγον που ήθελες να συναντηθούμε αμέσως;

-Κοίτα… επείγον δεν το λες… αλλά αν δεν στο έλεγα θα έσκαγα.

-Αλήθεια τώρα; Είναι καλό ή κακό;

-Εξαρτάται ποιον θα ρωτήσεις.

-Για μένα είναι καλό ή κακό;

-Για σένα είναι σίγουρα καλό. Γι' αυτό και δεν άντεχα να μη σου το πω.

-Ωραία άντε. Να ακούσουμε και λίγο καλά νέα. Αν και αυτό το εξαρτάται ποιον θα ρωτήσεις δε μου άρεσε και πολύ. Τέλος πάντων πες μου.

-Πήγα σε εκείνον τον γνωστό μου που σου έλεγα τις προάλλες για να δω αν το γενετικό υλικό που πήραν από το Στεφανή ταυτίζονταν με αυτό που βρήκαν στην κοπέλα.