Τόσα χρόνια μακριά σου...

Όλη η αλήθεια

Στη διαδρομή η Ελπίδα δεν έβγαλε άχνα. Μετά από λίγη ώρα έφτασαν στο σπιτάκι στο βουνό και κάθισαν να μιλήσουν σίγουροι πως δε θα τους άκουγε κανείς.

-Ελπίδα θα μου πεις τώρα τι έγινε;
-Εγώ το έκανα.
-Τι έκανες;
-Εγώ πήρα το όπλο. Εκείνη τη μέρα ήρθα και πήρα το όπλο που είχες στο μπαούλο. Ερχόμουν σπίτι σας και μόλις είδα την αστυνομία κατάλαβα τι έψαχναν και ήμουν σίγουρη πως εδώ ήταν το επόμενο μέρος που θα ερχόταν. Μπήκα από το παράθυρο και το πήρα…
Ο Μαθιός την κοιτούσε σαν χαμένος. Ο τελευταίος άνθρωπος που θα σκεφτόταν πως μπορεί να πήρε το όπλο ήταν η Ελπίδα.

-Ελπίδα τι είναι αυτά που λες; Πώς…;
-Συγνώμη. Συγνώμη που δε σου το είπα νωρίτερα αλλά δεν ήξερα πώς. Σήμερα όμως, έτσι όπως σε είδα πριν έτοιμο να μιλήσεις στον Φραγκιαδάκη, κατάλαβα πόσο πολύ σε είχε τρομάξει το ότι δεν ήξερες ποιος πήρε το όπλο. Έπρεπε να σου το είχα πει. Συγνώμη.
-Αυτό το όπλο που πήρες…;
-Δεν πρόκειται ποτέ να το βρει κανείς. Σου το υπόσχομαι. Αλλά κι εσύ για πιο λόγο το κράτησες; Έπρεπε να το είχες ξεφορτωθεί από την αρχή.
-Ελπίδα, τι ακριβώς ξέρεις εσύ γι' αυτό το όπλο;
-Ξέρω Μαθιό. Ξέρω πως εσύ έκανες το φόνο. Πως εσύ σκότωσες τον Στεφανή. Κι εκείνη την ώρα δε σκεφτόμουν… απλά φοβήθηκα. Φοβήθηκα ότι η αστυνομία θα σ' έπιανε και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα να κάνω είναι να εξαφανίσω το όπλο…
Ο Μαθιός την κοιτούσε μπερδεμένος. Πώς μπορεί να έμαθε η Ελπίδα για το φόνο; Και ακόμη και να το έμαθε γιατί τον βοηθούσε;

Η Ελπίδα ύστερα από αυτά που είπε άρχισε να δακρύζει. Είδε πώς την κοιτούσε ο Μαθιός. Τον αγκάλιασε. Τα μάτια του Μαθιού βούρκωσαν κι αυτά.

-Σου τα είπα όλα πολύ απότομα ε; Αλλά δεν ξέρω πώς μπορείς να πεις κάτι τέτοιο…
-Γιατί;
-Τι γιατί;
-Γιατί με βοήθησες; Γιατί πήρες το όπλο.
-Μαθιό, δεν ξέρω μόνο ότι σκότωσες τον Στεφανή. Ξέρω και γιατί. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζω.
-Γιατί νομίζεις ότι το έκανα;
-Για εμάς. Για τη μαμά κυρίως. Έτσι δεν είναι; Ήξερες πως την κακοποιούσε έτσι δεν είναι;
-Αυτό πώς το ξέρεις εσύ;
-Τον είδα. Πριν κάποιους μήνες τον είδα να τη χτυπάει. Τότε συνειδητοποίησα ότι για καιρό τη χτυπούσε. Όλες αυτές οι μελανιές…
-Ναι… αλλά δεν ήταν μόνο αυτός ο λόγος.
-Ήξερες για το εμπόριο όπλων;
-Αυτό αποκλείεται να το ξέρεις. Πώς γίνεται να το ξέρεις;
-Τους τελευταίους μήνες έχω μάθει πάρα πολλά πράγματα Μαθιό.
-Ο πατέρας σου… κινδυνεύατε. Τα πράγματα στο εμπόριο που ήταν μπλεγμένος δεν πήγαιναν καλά και ήταν θέμα χρόνου αυτοί να πλακωθούν μεταξύ τους. Και αυτοί δεν αστειεύονται. Αν ήθελαν να μπουν στο μάτι του Στεφανή εσάς θα πείραζαν. Και πρώτο απ' όλους τον Νικηφόρο. Θα μου πεις τώρα πού τα έμαθες όλα αυτά; Είναι αδύνατο για ένα δωδεκάχρονο κορίτσι σαν εσένα να ξέρει ακόμη και για το εμπόριο.
-Πριν λίγους μήνες, τότε που είχαμε πάει εκδρομή στο στρατιωτικό μουσείο και σταματήσαμε στο Ρέθυμνο, γνώρισα τον Υάκινθο.
Ο Μαθιός παραξενεύτηκε. Είχε χρόνια να ακούσει αυτό το όνομα.