hot n cold | taegguk

24

asshole: yalnız kalmak istedin

bir şey demedim ama

senin için endişeleniyorum

tavşan: endişelenme

tahminlerimi sesli bir şekilde duymak çok da yaralamadı

asshole: ağlıyordun

tavşan: tamam

birazcık yaraladı

taehyung

sonra konuşabilir miyiz gerçekten mesaj yazmak bile güç geliyor

asshole: geleyim mi yanına

tavşan: hayır

hem

sen de pek mutlu sayılmazsın

beni düşünme ve gerçekleri sindirmeye çalış

ben öyle yapacağım

asshole: tamam zorlamayacağım

ama bana yaz olur mu

ya da ara

fark etmez

sadece aklımı sende bıraktım bunu unutma

tavşan: hm

tamam

ben

iyiyim

sana yazacağım
çevrimdışı

***

jeongguk, telefonunu bir kenara bıraktıktan sonra yumruk yaptığı ellerini gözlerine bastırdı ve sessiz olmaya çalışarak akıttı göz yaşlarını. kalbi çok acıyordu. minkyu'nun yanında olup mutlu hissettiği anlar bir bir aklına doluşuyor ve minkyu'nun tüm o anlarda yanında tamamen zorunluluktan duruyor olduğu gerçeğini sindirmeye çalışıyordu ancak bir türlü başaramıyordu. kendini daha önce bu kadar aşağılanmış hissetmemişti.

"ben o kadar aptalım ki..." diye sızlandı bacaklarını kendine doğru çekerken. minkyu onu hiçbir zaman sevmemiş, ona birazcık olsun değer vermemişti. jeongguk'u sadece katlanılması zor olan biri olarak görmüştü hep. acaba onun yanında saniyeleri saymış mıydı? bahanelerle yanından ayrıldığı her seferde gerçekten gitmesi gerekiyor muydu? hayır. sadece jeongguk'un yanında kalmak istemiyordu. ne de olsa jeongguk ile sadece onu taehyung'tan uzak tutmak için sevgili olmuştu.

dudakları arasından kaçan hıçkırıkla ellerini sert bir şekilde dudaklarına bastırdı, alnını dizlerine yasladı. yerinde küçüldükçe küçülüyor ve ne kadar düşünmek istemese de zihni onunla dalga geçer gibi kafasında minkyu ile olan anılarını döndürüp duruyordu. işkencenin böylesi görülmemişti ona göre. jeongguk bunu hak etmediğini düşünüyordu, kullanılmayı hiç kimse hak etmezdi ancak jeongguk ona karşı iyiydi. sahiden iyiydi. minkyu'yu her zaman alttan almış, onun önceliklerine saygı duymuştu. minkyu bunu hiç mi görmemişti? en azından daha kibar olamaz mıydı?

bir süre olduğu yerde sızlanarak ağlasa da bunun sonunun gelmeyeceğinin bilinciyle başını duvara yasladı ve sakinleşmeye çalışarak derin derin nefesler aldı. dudakları titremeye devam ediyor, kirpiklerini her kırpışında gözlerinden yaşlar dökülüyordu ancak durulması lazımdı. kafasını toparlaması ve sakince düşünmesi gerekiyordu.