မြို့အုပ်မင်းမှပြန်ချစ်ပါ
Part........3
ကျန့်ကျန့်ကိုမနိုင်ပါဘူးနော်ဇွတ်ကလေး
ရိပေါ်တစ်ယောက် ရုံးကနေအိမ်ပြန်လာတာ အိမ်ရောက်တာနဲ့စောင့်ကြိုနေတဲ့မားက
"သားကျန့်ပြန်လာပြီလား"
"ဟုမား....ညည့်နက်နေပြီမအိပ်သေးဘူးလားမား"
"သားနောက်ကျနေလို့စောင့်နေတာ"
"မားရယ်အိပ်နှင့်ရောပေါ့ ကျန်းမာရေးထိခိုက်မယ်"
"မား.....ပြောသားပဲသားခုလိုညည့်နက်မှပြန်လာရင် စောင့်နေမယ့်အိမ်သူသက်ထားကိုရှာပါလို့ဆို မားကိုဂရုစိုက်မယ့်ချွေးမလေးရှာပါဆို"
"မားရယ်.......မိန်းမမလိုချင်ပါဘူး သားမှာမားရှိရင်ရပြီ"
"မားမှာလဲသားရှိရုံနဲ့မရဘူးလား"
"ကဲကဲ......နောက်ကျနေပြီနားတော့"
ရိပေါ်မားကိုနမ်းပြီးအပေါ်ထပ်ကအခန်းထဲကိုဦးတည်လာတယ် အခန်းထဲရောက်တော့မှန်ရှေ့မှာမပ်တပ်ရပ်ကာ နက်တိုင်ကိုချွတ်ပြီး အေပါ်ကုတ်ကိုချွတ်ကာ အောက်ခံအဖြူရောင်ရှပ်လက်ရှည်ကိုကြယ်သီးတလုံးချင်းဖြုတ်နေတဲ့မြို့အုပ်မင်းက တည်ကြည်လှတယ် အဝတ်တွေကပ်မနေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တင်းပြီးကျစ်လစ်လှတယ်
ရေချိုးပြီးရေစက်တွေနဲ့ ကြည်လင်တဲ့အသားအရည် တောင်တင်းတဲ့ကြွက်သားတွေကတကယ်ကို လိုက်ဖက်တယ်
#ရှင်တို့သွားရည်တွေသုတ်ကြစမ်း🌚🌚🌚#
#ယုန်သွားမကြောက်ဘူးလား#
ရှောင်ကျန့်တျောက်မြို့အုပ်မင်းဝမ်ဆိုတာအသက်ကြီးကြီးအရပ်ပုပု ဗိုက်ရွှဲရွှဲလို့ထင်ထားတာ ခုတော့တည်ကြည်တဲ့ရုပ်နဲ့ သူ့ကိုဖမ်းစားသွားတဲ့သူဆိုတာသိလိုက်ရတော့အတွေးနယ်ချဲ့ရင်း
"ဟျောင်....."
"ရှောင်ကျန့်......."
ကျန်းချန်ေခါ်နေတာကိုမကြားပဲ ပြုံးစိစိနဲ့ဖြစ်နေတဲ့ရှောင်ကျန့်ကိုကျန်းချန်ဒေါသထွတ်ကာ ခုံပေါ်ကိုဖိုင်တွေစောင့်ချလိုက်မှ
"အမလေး....ဘုရား.....မြို့အုပ်မင်းနဲ့ငါနဲ့ညား"
"ဘာ.....ဘာရယ်....."
"ဘာဖြစ်ဖြစ်ကွာမင်းအပူပါလား......အတွေးလေးတောင်ပျက်တယ်"
"အေးအေးတွေးနေ........မကြာခင်မင်းဦးနှောက်ပျတ်တော့မယ်"
"မင်းအလုပ်မင်းသွားလုပ်စမ်းပါကျန်းချန်ရာ"
"နာရီလဲကြည့်အုံး......တစ်ရုံးလုံးဘယ်သူမှမရှိတော့ဘူး"
"ဟင်.....ရုံးတောင်ဆင်းသွားပြီလား ငါဘာမှမသိလိုက်ဘူး"
"ကောင်းရော......ကြာကြာတွေးမင်း ထမင်းမေ့ဟင်းမေ့ရူးမယ်"
"ကျန်းချန်ငါကားပါမလာလို့......လိုက်ပို့အုံး"
"အေး.....အေး"
ရှောင်ကျန့်တစ်ယောက်ကျန်းချန်ကားလေးနဲ့အိမ်ပြန်လာတဲ့တစ်လမ်းလုံးစကားတွန်ခွန်းမဟပါပဲတိတ်စိတ်လျက်
အိမ်ခြံဝန်းထဲကိုကားလေးကမိနစ်20လောက်မောင်းရတယ် ခြံဝန်းထဲက မြတ်ခင်းတွေကိုငေးကြည့်ရင်း စကားတစ်ခွန်းနှုတ်ခမ်းပါးခလးမှမေးလာတယ်
"ကျန်းချန်အချစ်ဆိုတာဘယ်လိုမျိုးလဲဟင်"
ကျန်းချန်ကားမောင်းနေရင်းကနေဘရိတ်အုပ်လိုက်တော့ လူတွေရှေ့ကိုယိုင်ကျသွားတယ်
"ဖြေးဖြေးလုပ်ပါကွ......ငါမသေချင်သေးဘူးနော်"
"ငါလိုးမ လိုးမသား။ ငာမှရည်းစားမထားဖူးတာသိမလား သတောင်းစားရဲ့"
"အေး.......ဟုသားပဲငါမေ့သွားတာ မင်းကအပျိုကြီးပဲ"
"မင်းမေကြီးတော်အပျိုကြီး"
အပျိုကြီးစိတ်ထဲတွင်ရှောင်ကျန့်ကိုအကြိမ်ကြိမ်ကျိန်ဆဲကာ ကားလေးကိုဆက်မောင်းလာခဲ့တယ် အိမ်ရှေ့ရောက်တော့
"ရောက်ပြီ......"
"By .......အပျိုကြီး"
ကျန်းချန် မျက်နှာကိုစူပုတ်ကာ
"By ...by "
ရှောင်ကျန့်အိမ်ထဲဝင်သွားပြီးဖိနပ်ချွတ်နေရင်း
"မားရေ.....မား"
"မားရဲ့သားအချောအလှလေးပြန်လာပြီ"
ဧည့်ခန်းထဲကနေရှောင်မားထွတ်လာကာ နှုတ်ခမ်းတစ်ဖက်ကိုတွန့်ကွေးထားပြီး
"ကျန့်ကျန့်.....အထဲမှာဧည့်သည်ရောက်နေတယ်"
"ဟင်"
ရှောင်ကျန့်ပုခုံးလေးတွန့်ကာနှုတ်ခမ်းလေးထော်ပြီးဘာမှမတက်နိုင်ဘူးသူမှမသိတာဆိုတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့လုပ်ပြတဲ့ရှောင်ကျန့်လေးရယ်ပါနော်။ပြီးတော့ဧည့်ခန်းဘက်ခေါင်းလေးစောင်းကြည့်တော့သူ့ကိုနောက်ကျောပေးထိုင်ထားတဲ့ကျောပြင်ကျယ်ဟာ သူရင်းနှီးတယ် ထို့ကြောင့်သူသိလိုစိတ်နဲ့
"မား...ဘယ်သူလဲ"
ဆိုပြီးဧည့်ခန်းထဲကိုမေးလေးထိုးပြလို့မေးလိုက်တော့
"မြို့အုပ်မင်းဝမ်ရောက်နေတာ"
ရှောင်ကျန့်မျက်လုံးလေးပြူးသွားပြီး
"မား....စောစောကကြိုမပြောဘူး"
"ခုတော့အရှက်တွေကွဲပါပြီ"
"သားရေသွားချိုးတော့မယ်"
"အင်း....ပြီးရင်ဆင်းခဲ့.....ညစာစားဖို့ဧည့်သည်ကိုမစောင့်ရစေနဲ့"
"ဟုကဲ့မား"
ရှောင်ကျန့်အပေါ်ထပ်ကသူ့အခန်းလေးထဲဝင်လာပြီး အဝတ်အစားတွေချွတ်ကာ ရေဗန်းအောက်မှာဝင်ရပ်ရင်း
ရေချိုးဖို့စတင်လိုက်တယ် ရေချိုးခန်းထဲကပြန်ထွတ်လာတော့ ရှိသမျှရေမွှေးနဲ့လိုးရှင်းတွေ မှောက်ချသလားမှတ်ရအောင် သုံးနေတဲ့အကိုကျန့်ရယ်ပါ
ဘောင်းဘီအနက်ရောင်အပွအရှည်လေးနဲ့ အဖြူရောင်ပုခုံးကျရှပ်အကျီ ်အြဖူကိုဝတ်ဆင်ကာ ထမင်းစားခန်းထဲဝင်လာတော့သူ့ကိုလှည့်ကြည့်လာတဲ့ မျက်ဝန်းစူးစူးတစ်စုံကို ရှေ့သွားနှစ်ချောင်းပေါ်အောင်ပြုံးပြရင် နှုတ်ခမ်းအောက်ကမဲ့လေးကိုမြင်သာအောင်ပြုံးပြတယ်
#စတင်မြူစွမ်ပြုတ်ပါပြီ#
#ခုဖတ်နေတဲ့သူရောသူ့လိုလှလှပပပြုံးတက်လား"
ရိပေါ်ရှေ့တည့်တည့်ကခုံမှာဝင်ထိုင်ကာ
"ကျတော်နမည်က ရှောင်ကျန့်ပါ"
ရိပေါ်ကသူ့ကိုမိတ်ဆက်ရင်းလက်ကမ်းလာသူအား လက်ပြန်ကမ်းကာ
"ကျတော်ကမြို့အုပ်မင်းဝမ်ရိပေါ်ပါ"
သူ့ရဲ့မိတ်ဆက်မှုကိုဝတ်ပကျတန်းကျေပြန်မိတ်ဆက်တဲ့ပုံဆံမျိုးနဲ့ကျန့်ကျန့်လုံးဝ သဘောမတွေ့ ဒါပေမယ့်ထိုသို့တည်ကြည်တဲ့မျတ်နှာထားကိုသူနှစ်သက်သည်
ပြတ်သားတဲ့သူကို သူသဘောကျသည်
ထမင်းစားနေရင်းတိတ်ဆိတ်တဲ့ထမင်းဝိုင်းကို စတင်ဖြိုခွဲလိုက်သူကတော့ေရှာင်ပါး
"သား ......ဝမ်လေး သားကျန့်နဲ့ ခြံထဲလျှောက်ကြည့်ပါလား"
ရိပေါ်ဘာမှပြန်မပြောပဲ ရှောင်ပါးကိုပြုံးသာပြလိုက်တယ်
တကယ်ပါဝမ်ကတည်ငြိမ်လွန်းသည်ဒါကြောင့်လဲ25နှစ်ထဲနဲ့မြို့အုပ်မင်းဖြစ်လာတာပေါ့
"သားကျန့်ကျန့်......ဝမ်လေးကိုလိုက်ပြလိုက်အုံးခြံထဲကို"
"မြို့အုပ်မင်းဝမ် ........ကြွပါ"
သူကသာခေါ်လိုက်ပေမယ့် ဝမ်ကသိပ်ကိုတည်လွန်းအားကြီးပါတယ် သူ့ကိုစကားတစ်ခွန်းတောင်ပြန်မေြဖပဲရှေ့ကအရင်ထထွတ်သွားတယ်
ရှောင်ကျန့်နောက်ကနေပြေးလိုက်ကာေရှကဦးဆောင်ရင်းနှင်းဆီခင်းထဲဝင်လာခဲ့တယ်
လပြည့်ညနဲ့နှင်းဆီနီတွေဟာသိပ်ကိုလှတယ် လရောင်အောက်မှာအပြိုင်အဆိုင်အလှချင်းပြိုင်နေသလိုပဲ
ရှောင်ကျန့် နှင်းဆီခင်းကြီးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ယှက်ကာကောင်းကင်ကသာနေတဲ့လကိုမေ့ကြည့်လိုက်တယ်
တကယ်ပါ သိပ်ကိုလှတယ် လရောင်ရဲ့အထိအတွေ့နဲ့ ကွေးနေအောင်ပြုံးထားတဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးလေးနဲ့ကော့တက်နေတဲ့မျက်တောင်မွှေး လေးတွေက သိပ်ကို ကျတ်သရေရှိတယ်
ထိုမြင်ကွင်းကို အဝေးကလှမ်းကြည့်နေတဲ့ရိပေါ်ရဲ့မျက်နှာထက်မှာ
အပြုံးလေးတစ်ပွင့်ဖြတ်ပြေးသွားတယ်သူ့ကိုယ်တိုင်တောင်သတိမထားမိလိုက်။ထိုအချိန်တွင်သူ့၏လက်အားတစ်စုံတစ်ယောက်ကလာစွဲကာ သူ့ကိုဆွဲခေါ်သွားတယ်သူကိုယ်တိုင်လဲထိုသူ၏နောက်ကနေ
ထပ်ကြပ်မခွာလိုက်လာခဲ့မိတယ် ။သူ့ရဲ့လက်ကိုဖြုတ်ချလိုက်မှသတိဝင်လာတယ် ။သူ့ဘေးကလူသားလေးဟာ ပိုးစုန်းကြူးတွေဖမ်းရင်းရယ်နေလိုက်တာ ခဏကြာတော့ထိုသူရဲ့ပြေပြစ်တဲ့နှုတ်ခမ်းကစကားစလာတယ်
"မြို့အုပ်မင်းဝမ်"
"လပြည့်ညကလှတယ်နော်"
"ခုလိုလပြည့်ညကိုမမြင်ရတာအတော်ကြာခဲ့ပြီ"
"ဒါပေမယ့်ပြည့်စုံမှုမရှိဘူးမို့လားမြို့အုပ်မင်းဝမ်"
"လကအဖော်မရှိဘူး"
သူ့ဘာသာတစ်ယောက်ထဲပြောနေတဲ့ရှောင်ကျန့်ကို
ရိပေါ်က လေအေးလေးဖြင့်
"လကအဖော်မရှိလို့ မပြည့်စာံတော့ရှောင်းသခင်လေးကရော အဖော်ရှိပြီလား"
ဖလုပ် မီးြဖတ်လိုက်ပါပြီ
ရှည်ပေးထားတယ်နော်ဒါဒါတို့
reacts တွေနည်းသွားတယ်ကွာအားဖြည့်ကြအုံး
Wattpadသုံးရင်ပိုအဆင်ပြေတယ်နော် fbမှာတင်ရတာကြာတယ် အဲ့ကြောင့်အချိန်ကမမှန်ဘူးဖြစ်နေတာသဲလေးတို့ရေ
