မို့အုပ်မင်းမှပြန်ချစ်ပါ
Part...........15
ရိပေါ်မော်ဇာအားပြောပြီးထွတ်လာလိုက်တာ ညတောင်ရောက်နေပြီ။ ဂျစ်ကားလေးကလဲဦးတည်လာလိုက်တာ
ဘယ်ရောက်လို့ရောက်မှန်းမသိ။ ခြံတစ်ခုဆီရောက်တော့ကားလေးရပ်လိုက်ကာမှပဲ အသိနဲ့ လုပ်ရပ်တွေကိုနှလုံးသားကထိန်းချုပ်ရင်း ရှောင်းအိမ်ရှေ့ရောက်နေခဲ့ခြင်းသာဖြစ်သည်။ ခြံထဲလှမ်းငေးကြည့်မိတော့ဘယ်သူမှရှိမနေဘူး။ တစ်စုံတစ်ယောက်များထွတ်လာလေမလားလို့မျက်ဝန်းတွေက အဲ့ဆီသာရောက်နေတယ်။သိပ်မကြာဘူး
ကားတစ်စီးရပ်လာတယ်ခြံရှေ့မှာ။ ထိုကားပေါ်က ဆင်းလာသူဟာ အနီရောင်ကုပ်ကိုဝတ်လျက် ။ ထိုလူဟာ လရောင်အောက်မှာသိပ်ကိုလှပတယ်။ ရိပေါ်လှမ်းကြည့်နေမိတယ်။ ထိုလာဟာမောင်းသူဘက်က ကားမှန်ကိုခေါက်ရင်းရယ်မောစွာစကားပြောနေတယ်။ထိုကားထွတ်သွားတော့ထိုသူဟာ သူ့ကားမှန်ဘေးလာရပ်ရင်း
"မြို့အုပ်မင်းဝမ်"
"....."
"ဒီအချိန်ကြီးဒီမှာ"
"ကျုပ်ဒီတိုင်း...ဖြတ်သွားရင်း"
"......."
ရှောင်ကျန့်တွေးစစလေးလုပ်ပြီး ရယ်ပြကာ
"ကျုပ်သွားတော့မယ်"
ရိေပါ်အားနာလှတယ် ။ ရှောင်ကျန့်အပေါ်တွင်သူမျက်နှာချင်းမဆိုင်ချင်ပေ။ သူ ရှောင်ကျန့်အားသိပ်ချစ်ပေမယ့် ရှောင်ကျန့်သူကိုမုန်းနေလေပြီလား ။ကျုပ်ရင်မဆိုင်ရဲ့ပါခင်ဗျားဥပက္ခာတွေကို
"ဟို မြို့အုပ်မင်း အိမ်ထဲဝင်ပါအုံးလား"
ရှောင်ကျန့် နသလည်လေးကိုပွတ်ရင်းမေးလိုက်ခြင်းသာဖြစ်သည်။
"အင်း...."
ရိပေါ်ဆိုတဲ့ကျုပ်ဟာ မချစ်တာမဟုဘူး ရက်စက်တာမဟုဘူး။ နေနိုင်တာမဟုဘူး။ ကျုပ်ကိုက အေးစက်တာပါ။ ပင်ကိုစရိုက်ပါ။
ရိပေါ်အေးစက်စွာနဲ့ပြန်ဖြေလိုက်တယ်
"ကားပေါ်တက်လေ"
"..."
ရှောင်ကျန့် နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ရင်း ကားပေါ်တက်လိုက်တယ်။ ခြံဝန်းထဲကိုမောင်းလာတဲ့တစ်လျှောက်နှစ်ယောက်လုံးစီမှအသံအကြားမရပေ။
အပြင်ကိုငေးနေသူတစ်ယောက်ရယ် ကားမောင်းရင်းတွေးနေသူတစ်ယောက်ရယ် နှစ်ယောက်ကြားမှာတော့အေးဆက်လျက်ပါပဲ။
အိမ်ရှေ့ရောက်လို့ကားရပ်ပြီးတော့
"ဆင်းအုံးလေ"
"......."
*၀မ်ချေချေကဝမ်ချေချေပါပဲနော်*
ရိပေါ်နဲ့ရှောင်ကျန့်ကားပေါ်ကဆင်းလာပြီး
"မားနဲ့ပါးကတော့အိပ်လောက်ပြီ"
"အင်းးးး"
"ခြံထံလမ်းလျှောက်ကြမလား"
ရှောင်ကျန့်ကပြောပြီးသူကအရင် ပန်းခင်းကြီးဆီခြေဆန့်လိုက်တယ်။
"မြို့အုပ်မင်း""ရှောင်းသခင်လေး"
ပြိုင်တူနာမ်စားလေးတွေကိုထုတ်ခေါ်မိတော့
"မြို့အုပ်မင်းအရင်ပြောပါ"
"ရှောင်းသခင်လေးအရင်ပြောပါ"
ရှောင်ကျန့်ခေါင်းလေးကိုအောက်ငုံရင်း မြေကြီးကို ဖိနပ်တွေနဲ့ဆွနေကာ မျက်စိတွေကစားရင်း
"မြို့အုပ်မင်း ဂုဏ်ပြုပါတယ်"
တကယ်ပါဒီစကားဖြစ်ဖို့မရည်ရွယ်ဘူးပြောချင်မိသည်က
*တို့နှစ်ယောက်ဆက်ဆံရေးကိုပြန်စဉ်းစားစေချင်တယ်*
ထွတ်မလာပါပဲဂုဏ်ပြုပါတယ်တဲ့လား။
ရိပေါ်ကြောင်အလျက်သူကြားချင်သည်ကားဤစကားမဟုတ်ခဲ့။
"ဟို မဂ်လာဆောင်လာနိုင်လောက်မယ်မထင်ဘူး"
"....."
ရိပေါ်မျက်မှောင်ကျုံ့ကာကြည့်တော့ရှောင်းကျန့်က
"ကျွန်တော်....ပြင်သစ်ပြန်တော့မယ်"
"မော်ဇာကြုလဲနှုတ်ဆက်တယ်လို့ပြောပေးနော်"
"ဟိုပြီးတော့ ကွာရှင်းစာချုပ်က ပို့ထားတယ်နော်"
ရှောင်ကျန့်စကားတွေပြောရင်း ရိပေါ်ကိုနောက်ကျောပေးကာ မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ရင်းဆက်တိုက်ဆိုသလိုသူတစ်ယောက်ထဲပြောနေမိတယ်။ နောက်ကလူဆီကအသံပြန်မလာပါ။
"ပြီးတော့တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်တော်အတ္တကြီးခဲ့မိလို့"
အသံတွေကတုန်ယင်နေပါသော်ညားလည်းထိန်းထားရတယ်။
နောက်ကလူကတော့ မျက်ရည်တွေကျကာ ငါနောက်ကျသွားပြီလားငါ့ကိုအခွင့်အရေးထပ်ပေးနိုင်မလားဆိုတဲ့အတွေးနဲ့နပန်းလုံးနေလေရံ့
"ဟို နောက်ကျနေပြီ မြို့အုပ်မင်းလဲပြန်တော့လေ"
ပြောပြီးရှောင်ကျန့် ရှေ့ကိုဆက်ရှောက်သွားမိတယ်။
ပြီးတော့လကိုကြည့်ရင်းတစ်ယောက်ထဲငိုနေမိတယ်။
နွေးထွေးတယ်။တကယ်ကိုနွေးထွေးတဲ့လက်တစ်စုံ
ကျန့်ခါးကိုလာဖက်တာ။တင်းကျပ်မနေသလိုဖွဖွလေးလဲမဟုဘူးနူးညံ့မှုအပြည့်နဲ့။ရှောင်ကျန့်ထိုလက်ကိုငုံကြည့်ရင်း ထို လက်ရဲ့ပိုင်ရှင်အား ခေါင်းလေးစောင်းကြည့်တော့
မျက်လုံးအိမ်တွင် မျက်ရည်စများစွာဖြင့် သူ့အား ကြည့်နေသည့်အကြည့်တွေကတော့နူးညံ့ခြင်းများဖြင့်။
ပြီးတော့ထိုသူမှစကားစလာတယ်
"ကျန့် မောင့်ကိုအခွင့်အရေးထပ်ပေးနိုင်မလား"
"မောင် မင်းအပေါ်ပေးဆပ်ရင်းနေသွားချင်တယ်။မောင်သိလိုက်ရတာက မောင်မှာကျန့်မရှိရင်မဖြစ်တော့ဘူး။ကျန့်မောင့်ကို အခွင့်အရေးထပ်ပေးပါ။မောင်မင်းအပေါ် အစကနေ ပြန်ပြီးဂရုစိုက်ပါ့မယ်အတိတ်ကိုမေ့ပေးပါ မောင်နာကျင်အောင်လုပခဲ့သမျှကိုခွင့်လွှတ်ဖို့မပြောချင်ဘူး။လုပ်ခဲ့သမျှမောင်မင်းအနားနေရင်း ပေးဆပ်ပါရစေ ကျန့်"
"မင်းကြိုက်သလိုမောင့်ကိုအပြစ်ပေးပါ"
ရှောင်ကျန့်ရိပေါ်ဘက်လှည့်လိုက်တော့ရီဝေစွာကြည့်နေတဲ့ရိပေါ်မျက်လုံးတွေနဲ့အရင်ရင်ဆိုင်ရတယ်။ဒါကြောင့်ခေါင်းကိုငုံ့ချလိုက်ပြီး
"မြို့အုပ်မင်း မှပြန်ချစ်ပါ"
"ကျန့် မြို့အုပ်မင်းကို ချစ်တာမို့"
"ကျန့်တကယ်လား"
"အင်း"
ရိပေါ်က ချစ်ရည်လူးမျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်ကာ
"ကျန့်မောင့်ဘဝထဲဝင်လာတုန်းကလဲမောင့်ခွင့်ပြုချက်မတောင်းဘူး။ မောင့်ဘဝထဲကထွတ်သွားဖို့လုပ်ပြန်တော့လဲမောင့်ကိုခွင့်မတောင်းဘူး။ကျန့်မောင့်ကို ချစ်ပါ။မဟုဘူးကျန့်ကိုမောင်ကပိုချစ်ပေးမယ်။ အဲ့ကြောင့်မောင့်နားပဲနေပေးပါ"
ရှောင်ကျန့်ရှက်ပြုံးလေးသန်းကာ ရိပေါ်လည်ပင်းတွေပေါ်လက်နှစ်ဖက်ကိုယှက်တွယ်လျက်
"ကျန့်ကမောင့်အပိုင်ပါ"
"ကျန့်ကိုသိမ်းပိုက်လိုက်ပါ။ပြီးရင် တစ်သက်လုံးမောင်ကကျန့်အပိုင်။ မောင့်ကိုကျန့်သိမ်းပိုက်လိုက်ပြီ"
"ဒီနေ့ည ကျန့်ကိုမောင်ပိုင်တယ်။ နောက်ဆိုမောင့်ကိုကျန့်ပိုင်တယ်မောင်"
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်မေးလေးကိုမော့ကာ မျက်လုးချင်းဆုံစေလျက်
"မောင်က ကျန့်အပိုင်"
ပြောပြီးတာနဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုအပေါ်တစ်လှည့်အောက်တလှည့်နမ်းရင်းရှောင်ကျန့်ကိုပွေ့ကာချီလိုက်တော့အင့်ကနဲ့အသံထွတ်လာပြီး
"မောင်ဘယ်လဲ"
ရိပေါ်မျက်လုံးဖြင့်သာမေးလိုက်ခြင်းကိုရှောင်ကျန့်နားလည်ပါသည်။
"မားတို့အိပ်နေပြီမောင်ဖြေးဖြေး။ အပေါ်ထပ်ကညာဘက်အခန်း"
ကောင်လေးကိုအပေါ်စည်းကနေကြည့်မိတော့တကာ်ရင်တွေခုန်လိုက်တာပေါက်ထွတ်မတက်ပဲ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ယနေ့မှောင်ပေးဖို့ပဲဒါပေမယ့်စိတ်ကမရဘူး။နောက်နေ့မှမှောင်ကြတော့နော့် ။ကျန့်ကိုနိုင်ငံခြားထွတ်မသွားခိုင်းပါဘူးနော်ရိပေါ်ကိုဂရုစိုက်ပေးမှုတွေနဲ့လက်စားချေခိုင်းလိုက်ပါ။ ဇာက်လမ်းကိုထပ် မခါးစေချင်တော့လို့ပါ။
အချိုကျွေးတော့မှာပါ။မနက်နှစ်ပိုင်းတင်ပေးပါမယှ်ျ ယနေ့တိုသွားတယ်။ခွေးလွှတ်ကြပါ🙏🙏🙏
