TAKIM YILDIZLARI

-Bu da kim?-

Nefes Boysan Tarafından

Sabah kulaklarımı kanatan o alarmın sesi ile uyandım. Kumsal'a baktığımda gayet güzel uyuduğunu gördüm ama maalesef ki gitmemiz gereken bir okulumuz vardı.

Çantamı hazırlarken bir yandan da Kumsal'ı kaldırmaya çalışıyordum ancak ısrarla kalkmamaya devam ediyordu.

Bir şekilde onu kaldırmayı başardığımda benim gibi süründüğünü fark ettim, oysaki benden 1-2 saat daha erken yatmıştı.

"Bu kadar erken uyuyup hâlâ nasıl kalkamıyorsun aklım ermiyor." Dediğimde uyku sersemliği ile beni anlamamaya devam ediyordu. Okula gidene kadar ona türlü türlü laf ettim ama umurunda değildi.

Benim sınıfımdakiler yavaş yavaş toplanmaya başlıyordu. İlk günler olmasına rağmen kimin kiminle arkadaş olduğu ya da gruplaştığı belli olmaya başlamıştı. Bu sınıftaki tek arkadaşım Bulut'tu. Gerçi aşırı arkadaş meraklısı biri olmadığım için bu fazla önemli değildi.

Sınıfa hocanın gelmesiyle birlikte herkes yerine geçti. Hocalar hiç ortaokul ya da ilkokul hocaları gibi değillerdi. Sınıfa girdikleri anda derse başlıyor, geç gelenlerin neden geldiğini bile sormuyorlardı. Bu biraz garipti ama daha yaşayacağımız çok şeyin olduğunu hissetmem daha garipti.

Tenefüste Bulut ile koridora çıkıp diğerlerini beklemeye başladık. Tam 3 kızın arasındaki tek erkeğin Bulut olduğunu düşünmemle birlikte yanımıza Kumsal ve Rana geldi. Yanlarında birisi daha vardı ve Bulut gelen çocuğu tanıyormuş gibi görünüyordu.

Sadece ikimizin duyabileceği bir sesle "Bu yanlarındaki kim? Tanıyor gibi duruyorsun." Sesimi duyar duymaz kıkırdadı. "Bu çocuk benimle yetimhanede büyüdü. Adı Alaz. Sınava beraber girdik. Tanımam normal değil mi?" Dedi ve düşüncemde yanılmadığımı fark ettim. Cümlesinde geçen yetimhane kelimesini daha sonra soracaktım. Şu an tat kaçırmak istemiyordum. Bu çocuk nedense herkese her şeye sinirli bakıyor, yanlışlıkla birisi çarpsa onu öldürecekmiş gibi duruyordu. Ama belki de aslı öyle değildir diye düşündüm.

Yanımıza vardıklarında Alaz denen çocuğun ve Bulut'un sarılıp birbirleriyle sınav hakkında konuştuklarını duydum.

Kumsal ve Rana'ya baktığımda gözlerimden anlamış olacaklar ki Kumsal anlatmaya başladı. "Bu Alaz. Derste herkesin moralini bozmayı başarınca gidip konuşalım dedik." Devamını Rana getirdi. "Bizimde sinirimizi bozdu ama en azından tanışmayı başardık." Demesiyle birlikte kıkırdadım.

Bizim konuşmalarımızı duymadıklarına şükrediyordum. Duysalardı emin olun Alaz'ın nefret ettiği tek kişiler olurduk ama sorun değil çünkü duymadı.

Bulut ve Alaz yanımıza geldiklerinde Alaz'ı ilk defa inceleme fırsatım olmuştu. Gözleri.. evet gözleri gerçekten çok güzeldi. Ben onu süzerken o beni izlemeyi bitirmiş olacak ki söze girdi "Alaz. Memnun oldum." Ciddiydi. Kendimi hemen ifade etmeyecektim. Sonuçta bana böyle davranmaya devam ederse ona aşık olup kendime eziyet çektiremezdim. Aynı ciddilikle cevap verdim. "Nefes, memnun oldum." Onun gibi cevap vermem onu şaşırtmışa benziyordu. Bu ciddiliğimi gören Bulut küçük bir kahkaha attı. "Tamam arkadaşlar biraz daha birbirinize böyle bakarsanız lazer atmaya başlayacaksınız." Bulut'un lafını duyan Kumsal ve Rana'da ona katılarak güldü ama Alaz ve benim suratımda gram oynama yoktu. Ama Bulut'un sözleri azda olsa rahatlamama sebep olmuştu.

Herkes sınıfına doğru giderken Bulut'un bu garip tanışmamızla ilgili şeyler söylediğini duymuştum. Harbiden neden bu kadar garip tanışmıştık? Bulut düşündüğüm şeyi anlamış olacak ki lafa girdi. "Böyle tanışmayanı da ne bileyim yani." Derken kendini tutamayıp gülmeye başladı. "Çok komiksin kardeşim tamam." Diye geçiştirdim onu, geçiştirmemle birlikte krize girdi. "Geri zekâlı." Diye sırtına vurdum ama kendini durduramıyordu. Kim bilir aklından ne geçti de bu kadar güldürdü onu.