Merhaba ben Seungmin 17 yaşındayım ve Lise öğrencisiyim Hemde berbat bir okulda. Kendimi bildim bileli hep dışlanırdım ya da bana zorbalık yaparlardı ama ben hiçbir zaman karşılık veremezdim. Daha doğrusu kendim de onlara karşılık vermeye cesaret bulamazdım.
Herhangi bir intikam planım falan da yoktu, olamazdı zaten. Kin tutmuyor gereksiz buluyordum. Herkesin değişebileceğine inanıp kendimi kandırıp duruyordum. Benim bir zamanlar söylediğim bir söz vardı neydi o hee hatırladım
"Hem ilerde ne olacağını bilemeyiz değil mi?"
Kişiliğimi anlamışsınızdır. Kısaca herşeye gülüp geçen, bir şey olmaz diyen tiplerdenim işte. Hep içime atıyordum ancak bir gün artık dayanamayacağımı bilmeden...
Biraz da ailemden bahsedeyim. Ailem okul konusunda çok katıdırlar. Okuldaki davranışlarım, derslerim, çevreye karşı tutumum onlar için çok önemlidir. Aslında daha çok "Kim" soyadını taşıdığım için onları rezil etmemden korkuyorlar. Bu yüzden yaptığım her şeyin mükemmel olmasını istiyorlar ve bu imkânsız bence herkes hata yapabilir.
Bunu hiç umursamıyorlar en küçük hatamda okulumu değiştireceklerini söylüyorlar. İyi olur ama eğer şuan ki okulumda olan zorbalardan daha kötü zorbalara denk gelirsem diye halime şükrediyorum. Zorbaların dikkatini bu kadar çok çekmem de ayrı konu tabii.
Ne kadar da şanslıyım (!)
*
Seungmin son dersi de dikkatlice dinlemiş çantasını alıp kimseye gözükmeden okuldan çıkmıştı. Etrafına bakıp zorbalarını göremeyince gülümsemiş ve rahat bir nefes almıştı.
Okul tatil olduğu içinde mutluydu. 2 gün boyunca zorbaları hiç görmeyecekti fakat bu sevinci uzun sürmemişti. Taehyung ve arkadaşları Seungmin'in bir anda karşısına çıkmışlardı. Bu gün her zamankinden daha fazlalardı.
Seungmin onları takmamaya çalışarak ve adımlarını hızlandırarak yoluna devam etti.
"Hey sen, nereye kaçıyorsun?"
Hepsi birden alaycı bir şekilde gülmeye başlamışlardı.
"Sana diyorum duymuyor musun? Bana bak ezik beni görmezden gelme yoksa sana hiç istemeyeceğin şeyler yaparım"
Seungmin artık koşuyordu ama evine doğru değil okula doğru. Hem okulda öğretmenler vardı değil mi onu korurlardı yani umarım.
Öğretmenler okulun kapısından yeni yeni çıkmaya başlamışlardı. Seungmin ne kadar hızlı koşsa da, okulun daha bahçesine bile giremeden kolundan birisi tutup çekiştirmeye başlamıştı.
"Bırak kolumu!"
"Kes sesini ezik"
Taehyung, Seungmin'in kolundan tutup arkadaşlarının yanına getirmişti. Arkadaşları Seungmin'e acıyarak bakıp gülüyorlardı.
"Seni korkak şey beni görmezden gelmek ne demekmiş gösteririm sana" demiş ve Seungmin'e yumruk atmıştı.
Seungmin patlayan dudağına elini götürdüğü sırada arkadaşlarıda vurmaya başlamıştı. Dayanamıyordu artık eskisi gibi sabredemiyordu. Kendisine vuran kişilerin hepsini de parçalamak istiyordu.
Tekme atmak için ayağını havaya kaldıran kişi Seungmin için bardağı taşıran son damla olmuştu. Ayağını kaldıran kişi başından beri zaten diğerlerinden farklı duruyordu. Diğerlerinden daha acımasız, daha şımarık ve.. Aynı babasına benziyordu.
Seungmin ayağını tutup çekti ve yere düşürdü sonra yumruk atmaya başladı. Taehyung da Seungmin'in bu kadar sinirlenmiş olmasına şaşırmıştı.
