Ölüler iz bırakır. Hayat bitirir, yaşam bahşederler.
Fanilerin küçümsediği gerçektir, ölüm.
Kurtuluş, çare, çözüm değildir.
Ölüm, zulümdür.
Ölüler fanileri yönetir, faniler kendilerini özgür sanarken.
Ölüler iz bırakırlar. Ölü ruhlar yeni ruhlar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazgı Kaza
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eliz Kaya
4. Bölüm: Ehvenişer
Doğruluk görecelidir. Doğrular değişir Herkesin doğrusu farklıdır. Benim ise hayattaki tek doğrum; kendim. Bazı insanlar doğruyu kişilerde ararlar. Bazı insanların ise tek gerçeği kendileridir. Benim tek gerçeğim de tek doğrumda kendim. Hangi an olursa olsun, nerede olursa olursun benim tek doğrum kendim.
Hayatım boyunca bir yol gösterenim olmamıştı, doğruyu yanlışı deneyerek öğrenmiştim. İnsanlar iyi tepki veriyorlarsa yaptığın doğru, kötü tepki veriyorlarsa yaptığın yanlıştı. Doğruyu yanlışı böyle öğrendim.
Doğrularım, beni var edendi.
Küçük bir kuşun çırpınışlarıydı benim çırpınışlarım. Yaralı ve kanayan, bir kuş.
Sakin ve sessiz çığlıklarım, acıyan yaralarım vardı. Hayatımın her saniyesi boyunca hissettiğim acılarım ruhsal acılarımdı.
Bitmeyecek, tükenmeyecek sadece acısı biraz olsun dinecek acılardı.
