Captured Heart (On HOLD)

Chapter 5 - Wanting You Back

CATALEYA

After an hour, we were on our way to my shop. Pero dumaan muna kami sa isang restaurant sa isang mall para maglunch. We both ordered a heavy meal. Pareho kaming gutom dahil hindi na kami nakapag-breakfast, late na kasi kami nagising.

“Bakit tumigil ka na sa paglililok? You are so good at it.”, pagbubukas ni Vaughn ng usapan.

Hindi ko masabi sa kanya na hindi ko naman talaga tinalikuran ang sculpting dahil baka mahalata niya ang secret ko.

“Hindi naman sa tinigilan ko na, hindi ko lang masyadong ginagawa. Hindi ko na kasi matututukan ang family ko kung uubusin ko ang oras ko sa ganoong career. Okay na sa akin ang may art shop at pagiging part-time artist.”, sagot ko sa kanya.

“So, how was it?”

“Ahmm, my career is doing great. I sell some of my works in my shop. Sometimes I do mural and painting jobs, anything that the client wants, as long as it is within my capabilities.”, sagot ko naman sa kanya.

“That’s good to hear. How about a family? Do you have one?”, he asked.

“We lost Ate Violette on a cancer battle three years ago. But I do have Lily with me now, and of course, VAN.”, wala sa loob na pagkukwento ko sa kanya.

“Who’s Van? Your boyfriend? Is that why you hesitated sleeping with me last night?”, galit na tanong niya sa akin.

Nagulat naman ako sa tono ng boses niya. Ngayon ko lang narealize kung ano ang nasabi ko sa kanya.

What the...? Bakit ko nabanggit sa kanya ang pangalan ni VAN? Nadulas naman agad ako.

Teka? Is that jealousy I see in his blazing eyes? Nah!? I must be hallucinating!

“Ahmm, she is not a HE! S-she i-is my sister’s daughter! S-she’s my niece!”, pagsisinungaling ko.

He should not know about her... About her REAL relationship with me.

“Boyfriend? Do you have one?”, he said in a irritated tone, medyo nag-lie low naman ang boses niya, iritado na lang.

“Wala! I don’t have any time for a romantic relationship. Masyadong occupied ng career at pag-aalaga sa kapatid at a~, pa-pamangkin ko ang aking oras!”, sagot ko sa kanya, muntik ko nang mabanggit ang salitang anak.

Shocks! Muntik na agad akong mabuko! Ano ba naman iyan? Ano bang meron sa lalaking ito at nahihirapan akong magsinungaling sa kanya? Is it his eyes? Tagusan naman kasi kung tumingin eh! Shit lang! parang nakakanginig eh!

Napansin kong biglang nawala ang galit niya at napalitan ng ngiti ang pagkakakunot ng kanyang noo.

“Is that so? Mabuti naman pala kung ganon, hindi ako mahihirapan sa pagdedesisyon ko.”, makahulugang sabi.