Chapter 12 - Daddy & Baby's Day Out (•ᴗ•)

52.6K 361 72
                                    

VAUGHN

Nang makapagpaalam na kami kay Cataleya, dali-daling hinatak ng batang ito ang kamay ko palayo sa magkapatid.

“Vaughn, honey, please drive carefully!”, pahabol na sigaw ni Cataleya sa amin ng brat na ito.

Awww... So sweet! I miss this side of her!

“Can you just keep up? I want to eat!”, basag ng batang ito sa sandaling pagtigil ko.

“Alright! Keep your panties on! You don’t have to be snappy about it! Aalis na nga tayo, di ba?”

“Whatever!”, sagot niya sabay higit sa akin papunta sa pinto sa likod palabas sa living quarters ni Cataleya.

“Hey! Bakit dito tayo dadaan? Mas mabilis kung doon tayo dadaan sa kabila, we have to cross inside the shop, nasa harap lang ang kotse ko.”

“Not a chance will I be seen with you by my mom’s staff. We have to go around the shop.”, sagot niya sa akin.

Napataas lang ang kilay ko sa sinabi niya at hindi ko napigilang mapatawa na ikinagalit naman ng batang maldita.

“What are you laughing about?”, mataray na sagot niya.

“Nothing! Let’s go! Lead the way!”, utos ko sa kanya.

Nang makalabas na kami, we made our way to my car.

“Is this your car?”, taas kilay na tanong niya sa akin.

“Yeah! Got a problem with it?”, taas kilay ko ding tanong sa kanya.

“Sinabi ko po bang may problema? I just want to say, you’ve a nice car. You’re rich, aren’t you?”

“Paano mo naman nasabi iyan ha?”, takang tanong ko naman sa kanya.

“I saw this kind of car in TV when Tito Riel came over to our house. He said it’s an expensive car but it is one sweet ride. Is it true?”, inosenteng tanong niya sa akin.

“Well, you can try it for yourself.”, sabi ko sa kanya sabay bukas ng passenger side door para papasukin siya. “Hop in!”, utos ko sa kanya then I went to the driver’s seat after I closed the door when she settled in. “Buckle your seatbelt!”

I saw her struggling to buckle up her seat. Pinagmasdan ko siya ng ilang sandali. Nang hindi ko na matiis, “Let me!”, then I trapped her to her seat then she mumbled a simple, “Thank you, Tito Vaughn!”, and we begin to travel our way to Jollibee.

After a few minutes, here we are in the front of this freaking excuse of a diner! Jollibee? Hindi ko pa na-try na magpunta sa ganitong klaseng kainan. Nagdadalawang isip ako kung itutuloy ko pa ang pagpasok sa lugar na ito o maghahanap na lang ng iba.

Captured Heart (On HOLD)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon