Struggle And Hardwork

53 5 2
                                    

Kahlen's POV

[House]
[Room]

It's been two days since i met Inigo after two years of not seeing him because of what happened. I can't sleep thinking how can i find him again, talk to him again and say sorry for what i've done. This is hard for me because i can't barely walk and talk because of the trauma i got and im still trying to push hard myself to get back the Kahlen in the past that can walk and talk.

Mula din ng magmakaawa ako sa bestfriend kong si Renee ay wala parin akong nakukuhang sagot mula sa kanya. Hindi ko alam kung tutulungan nya ba ko o hindi sa gagawin ko ang tanging nagawa nya lang ay tumingin sa akin at umalis matapos kong umiyak sa harap nya.

Hindi ko na namalayang nakatulog na pala ako ng mga oras na yun. Kinaumagahan ay maaga akong gumising at sinubukang igalaw ang aking mga kamay at paa.

Hirap na hirap akong galawin sila na para bang manika ako at kinabitan lang ng kamay at paa. Paulit-ulit kong sinubukang galawin ang mga kamay at paa ko nagagalaw ko na rin sya kahit papaano pero wala pa rin itong mga lakas para maging stable.

Pumasok si mama at nakita akong nakaupo sa kama.

"Oh, Len nakikilos mo na ba ang mga kamay at paa mo?" tanong nya at inilapag ang tray na dala-dala na may tea at biscuits

"O-Op-po." utal-utal kong sagot medyo nag-aadjust pa ang lalamunan ko matapos di makapagsalita ng dalawang taon

"Mabuti naman anak. Ipagpatuloy mo lang yan, masasanay ka din ulit maglakad at ikilos ang mga kamay mo sa ngayon wag mo muna pagurin masyado ang katawan mo dahil hindi pa tayo nakakapagpacheck-up sa doctor mo." payo ni Mama at sinubuan ako ng biscuit.

Tama si mama wag ko muna pagurin ang sarili ko marami pa kong oras at panahon para mahanap ulit si Inigo.

"Next day baka magpacheck-up tayo ng malaman natin ang current condition ng katawan mo okay." si Mama at tumango ako sa kanya.

Umalis na rin sya pagkatapos nun at humilata na ko sa kama.

Next morning i wake up again so early to step up my plan in finding Inigo. I started to flex my fingers and then my legs it's hard from the beginning but for now atleast twenty-five percent of me is back. So i try and try again to stand up but unfortunately it was really hard. It was like my knee can't handle my whole body like it was supposed to.

The next day my mom and i go to the hospital to checked my health status and do x-ray the result is fast the doctor say that i need to eat healthy foods, exercise to gain back the energy of my bones.

Days gone by and i still can't walk but i can move them now after three weeks of working and also i can speak easily than it was before my doctor said that i need to take some medicine to my throat.

Wooo! A lot happened. And it was really the time that i have to find Inigo now because i gained back all of my energy and heal all the emotional pains i've got because of the treatment i got from my psychologist.

It was really really really hard and i go through all stuff and things to get back on my own feet and now im back.

Di ko alam kung anung unang hakbang na gagawin ko para mahanap si Inigo sa laki ng mundo. Imposibleng makita ko sya ulit.

Never lose hope Kahlen.

You've already back.

After one month of struggle and hardwork you deserved it.

Huminga ako ng malalim na para bang lalangoy pababa ng bahay dahil papasok na naman ako ng school para ipagpatuloy ang di ko natapos na third year.

Mix emotions ang nararamdaman ko dahil hindi ko alam kung pano ko haharapin ang school na pinasukan ko two years ago at babalik ulit. It's freaking me out!

"Len? Okay ka lang?" my mom asked.

"Yah, im alright. It's just im anxious of going back to school." i said in a really depressed tone.

"Sabi ko naman sayo di ba na sa states mo na lang ipagpatuloy ang di mo natapos dito." she said.

"No!" i shouted "S-Sorry mom." i apologized and go out to the door and starts to walk now going to Top Line High.

Bigla ko pang nasigawan si mama.

Gusto ko lang naman ulit bumalik sa school na yun dahil alam ko at ramdam kong nandun sya.

Nakarating na ko sa pinto ng classroom at di na nag-atubiling kumatok kahit kinakabahan ako dahil sa hindi na ko nasanay.

Binuksan ng teacher ang pinto.

"Ikaw ba si Miss Kahlen?" she asked

"Y-Yeah Im fine. Uh I mean yes i am"

Im really really nervous my heart is pounding so fast and it's like im sweating blood.

Naglakad papunta sa center ng harap yung teacher.

"Okay class quiet." pagpapatahimik nya na agad namang sumunod ang lahat."Today we have a special student" dugtong nya.

And im just like WOW! (ΦωΦ)

Lahat ay nagreact dahil sa term na ginamit ng teacher.

"Please welcome your new classmate." Nilingon nya ko at pinapapasok at lumapit sa kanya papunta sa harap.

I walk gently.

All of them is staring at me from head to toe.

And all i do is walk awkwardly to the center and face my classmate. Im shocked! As in shocked! because i see from my two eyeballs that Inigo is there sitting.

This was the luckiest day of my life.

Yet.

Ang Basag Na Puso Ng KontrabidaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon