Ben bölümün başını bu şarkıyı dinleyerek yazdım siz de dinlemek isterseniz diyerekten medyaya bırakıyorum<3
İyi okumalar.
Oy vermeyi unutmayın 💓
Açina 6 yaşındayken...
Küçük Açina kaldığı yurdun arka tarafında bulduğu küçük aralıktan çıkıp,kendini sokağa attı.
Buralar ona yabancıydı. Dış dünyayı hayatında belki ilk defa bu kadar canlı görüyordu.
Oyun parkı yurdun içinde olduğu için oyun oynamak için bile olsa o koca için duvarları olan kale gibi yerden çıkamıyordu.
Küçük Açina bilmediği yolda ayakları acıyana kadar yürümeye devam etti.
Şans bu ya önüne bir çocuk parkı çıktı. Bir sürü neşeyle çığlık atan ve gülen çocuk vardı.
Kafası karıştı küçük Açina'nın kendileri oynarken bu kadar ses çıkartınca başlarındaki bakıcı ablaları kızıyordu.
Onların başındaki ablalar veya abiler niye onlara kızmıyorki diye düşündü küçük aklıyla?
Bir cevap bulamadı...
Oyunlarını daha yakından izlemek için oyun sahasının içine girdi. Kimse dönüp Açina'ya bakmamıştı.
Bulduğu ilk banka gidip oturdu.
Açina 6 yaşında bir çocuk olmasına rağmen yetimliğin ve öksüzlüğün verdiği o ağırlıkla beraber yaşıyordu.
Diğer çocuklar gibi istediği yemek yapılmayınca ağlama gibi bir şansı yoktu. O gün yurtta ne çıkarsa o...
Hayatın diğer çocuklara sunduğu o eşsiz tabloyu Açina ancak uzaktan izliyebiliyordu. Şu an yaptığı gibi... Gelecekte yapacağı gibi...
Küçük yaşına akranlarına bakarken o küçük ince kaşlarını çatabildiği kadar çattı.
Sonra bir annenin çocuğunu havaya kaldırıp öpüşünü gördü.
Bakıcı ablaları onlara hiç böyle bir şey yapmıyordu. Bu kadın niye böyle bir şey yapmıştı?
Burnunu çekti Açina. Gözlerinin dolduğunun farkında bile değildi. Ne kadar aklı yetmese de kalbi alamadığı sevgi yüzünden onu üzüyordu.
"Senin annen nerede bakalım güzel kız?"
Yanına gelen kadına sinirle baktı. Sanki yalnız kalmasının tek suçlusu oymuş gibi...
"Sanane. Git başımdan!"
Genç kadın küçük kızın annesini kaybetmiş olacağını düşündü. Tekrar sordu sorusunu.
"Yoksa anneni kaybettin mi? Burada yalnız başına oturman tehlikeli olabilir."diyerek tüm sevecenliğiyle sormaya devam etti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SERENDİPÇE
General Fiction"Sen Cihangir İlbay yalnızlığıma gelmiş en büyük kalabalıksın." "31 senelik hayatımdaki en güzel şükür sebebimsin Açina Altunhan."
