𝐓𝐔𝐋𝐀 /𝐏𝐎𝐄𝐌

'𝗗𝗜 𝗜𝗡𝗔𝗞𝗔𝗟𝗔

                        

           Binitiwan kita dahil sa akalang
         kailanma’y hindi kita mamahalin.
   Ngunit, bakit ka’y sikip ng aking dibdib
                  ng ako’y iyong nilisan?

                  Giliw, sa araw na iyon.
   Nalaman ko kung gaano kita ka mahal.
         At nais kong malaman mo kung
   gaano ako nagsising pinakawalan kita.
            Giliw, handa akong maghintay
                     sa iyong pagbabalik.

        Sa paglipas ng maraming taon sa
                wakas, ikaw ay nagbalik.
  Labis-labis ang sayang naramdaman ko,
                ng ikaw ay aking makita.

     Ngunit agad ring nawala at napalitan
         ng paghikbi, nang iyong sabihing,  
  “Nalalapit na ang kasal ko’t imbitado ka
     doon. Sana’y makarating ka, Tamara,”

Tinanong mo ’ko, kung bakit ako umiyak.
        Kung kaya’y sinagot kita na iyong
                           ikinagulat.
   “Sapagkat, ang taong pinakawalan ko’y
’di ko inaasahang mamahalin ko ng higit
pa sa aking sarili. Kung kaya’t hinintay ko
     siya, ngunit sa kaniyang pagbabalik,
         nalaman kong ikakasal na siya.”