Üvey abim

7.Bölüm

Asmin Kesim

    Duru kremi sürdükten sonra Berk i merak ettiği için gitmişti.Atlas abide biraz daha oturup gitti.

     Şu an da odamdayım.Uraz beni buraya getirdi ve bir süreliğine odamdan gitti şimdi ise ben yatağımda otururken oda masamın önünde ki sandalyeyi bana doğru çevirmiş odamı inceliyordu.

     Onu izlediğimi farkedince gözleri bana döndü "oda dizayn edildiğinde dikkatli bakmamıştım,güzel olmuş" "senin spor odanmış teşekkürler"

     "Teşekküre gerek yok zaten isteyerek vermedim" gülümsedim "yine de verdin sağol" başını onaylarcasına salladı.

       Yine odaya sessizlik çöktü. Uraz camdan dışarı bakmaya başladı bana dönmeden "Berk ile aranda ne var?"dedi.

       Niye bunu merak etti ki?

       Uraz a bakmaya devam ettim "arkadaşız da neden sordun?"

       Gözleri bana döndü "sadece merak ettim, abin olarak çevrendekileri tanımam lazım"kaşlarımı kaldırdım.

       Bir dediği bir dediğini tutmuyor, bir abin değilim der bir de abinim der.

      "Hani benim abim değildin ortada durmayı bırakırmısın? abim misin değil misin?" Konuşmadı sadece bana baktı.

        "Bir cevap bekliyorum birini seç ve dediğinin üstünde dur." Gözlerini kapatıp yavaşça açtı nefesini verdi.

         "Abinim... Ben senin abinim...senden büyüğüm bu yüzden abinim"

       Bir şeyler vardı sanki bunu kendine anlatıyordu.

       Sandalyeden kalktı ve kapıya doğru yürüdü son kez bana baktı ve kapıyı açıp odadan çıktı.

       Belim ilk düştüğümden daha iyiydi Atlas abi gitmeden 1-2 saate geçer ama her gün sür demişti.

      Telefonumun çalmasıyla elime alıp açtım. "Alo, Asmin iyi misin? Duru düştüğünü söyledi." "Evet düştüm ama şu an iyiyim Arda"

      "Rahatladım sana bir şey olmasında" "sen bana ne diyecektin?"

       "Buluşalım mı diyecektim ama düştün boş ver o yüzden" "yok sorun olmaz buluşalım zaten kremi her gün sürersem iyi gelirmiş"

      "Peki sen nasıl istersen" "Nerde ve ne zaman  buluşacağız Arda?"

       "Hımm yarın müsaitmisin?" "Evet" "o zaman yarın buluşuyoruz ve ben seni almaya gelirim o yüzden evinin konumunu bana at"

       "Sana hiç zahmet olmasın" " ne zahmeti Asmin sen bana atarsın ve gelip seni alırım" "tamam, Arda nasıl bir ortama gideceğiz. Ona göre hazırlanayım"

        "Restorana gideriz" "tamam, o zaman yarın görüşürüz" "görüşürüz Asmin"

      Telefonu kapattım ve tekrar yanıma koydum.

       Arda benim eski sevgilim. Almanya ya gideceğim için ondan ayrılmak zorunda kalmıştım çünkü uzak mesafeli ilişkileri sevmiyordum, Arda çok temiz kalpli ve hayatımda gördüğüm en iyi kişiydi.

       Gideceğim gün geldi aklıma.

      Havaalanından içeri beyaz bavulumla girdim Annem benden iki gün önce Almanya ya gitmişti kocası Erkan la...

      Bende Duru ve Berk e iki günümü ayırmıştı şimdi ise gidiyordum. Onlar beni bırakmaya dayanamayacakları için gelmemişti.

       Annemin bana aldığı bilette ki uçağa çıkış kapısının harfine ve numarasına baktım A1. Yürüyen merdivenlere gidip yukarı çıktım. A1 yazan tabelayı görünce koltuklardan birine oturdum. Yürüyen merdiven arkamda kalıyordu ve oradan bir ses duydum "Asmin!"

    Duyduğum sesle arkamı döndüm Arda gelmişti. Önüme geçti "Arda neden buraya geldin?"  "Senden ayrılmak istemiyorum,lütfen yapma"

    Önümde yere çöküp dizimin üstündeki elimi tuttu. "Arda olmaz ben gidiyorum ve bir birbirimizden uzaktayken bu ilişki yürümez."

   Gözlerimin içine uzunca baktı "Ben yürütürüm evet, biraz sor olur sana sarılamadan seni öpemeden ve o güzel kokunu içime çekemeden ama en azından deneyelim,lütfen" ellerimi ellerinden kurtardım "sıkılacaksın bir gün ikimiz de sıkılacağız ve o zaman daha yıkıcı olacak"

     Gözlerim doldu kendimi zor tutuyorum buraya gelerek her şeyi daha çok zorlaştırdı. Ayağa kalktım benden sonra Arda da ayağa kalktı " Asmin seni seviyorum tahmin edemediğin kadar çok seviyorum ayrılma benden" Arda nın kızarmış gözlerine baktım ve fısıldadım "Arda,lütfen böyle yapma daha çok zorlaştırıyorsun".

      Kulaklarım Anonsun sesiyle doldu "A1 Almanya ya gidiş uçağının kapıları açıldı"

      "Sen beni sevmiyor musun?" Çok seviyorum. "Seviyorum ama her şey ikimiz için kendine iyi bak" Arda yı arkamda bırakıp çıkış kapısına doğru yürüdüm.

      Arkamdan koştuğunu anladım "Asmin lütfen bekle,yapma!"

      Arkana bakma...arkana bakma...

    Biletimi hızlıca görevliye uzattım görevlinin işi bittikten sonra hızlıca kapıdan çıktım ve Arda bu tarafa gelemedi.

      Gözlerimden yaşlar akmaya başladı.

    
     O zamanlar bir süre olayın etkisinden çıkamamıştım beni çok aradığı için numaramı değiştirmiştim.Belki duyan insanlar beni suçlu buluyordur ama değilim her şey ikimiz içindi.

     Belki de yarın aramız düzelirdi.