Uyandığımda bomboş bir depodaydım. Saatin kaç olduğunu bilmiyordum ama telefonumun sesini duyabiliyordum. Oda kapkaranlıktı ve sadece bir tane solumda penceresi vardı. Bu ev bana bir yerden tanıdık geldiğini hissettim. Ellerim bağlı değildi,ayaklarımda. Şoktum. Normalde kimi kaçırsalar ağızlarıda dahil her yeri bağlı olurdu. Ama bu öyle değildi. Demekki beni kaçıran kişi beni çok net tanıyordu. İçeriden sesler geldiğini duydum.
"Efendim,kız deponuzda"
"Elleri falan bağlı mı?" Bu ses bana çok tanıdık geliyordu. Kapı çok hafif açık olduğunu gördüm. İçeride iki adam konuşuyorlardı. Serseriler diye düşündüm. Ama bilmiyordum ki beni kaçıranın kim olduğunu.
"Alperen bey." Ne! Beni... beni kaçıran kişi o muydu. Ayağa kalkıp tekme tokat dövme istedim.
"Buyur koruma" öbürüne korumaymış! Sinirlerim bozuldu. Ayağa kalkıp sinirle ne konuştuklarını dinlemeye çalıştım.
"Efendim,kız çok sinirliydi. Sizden alıp veremediği bir şey mi var?"
"Niye soruyorsun bunu?"
"Elinde telefona bakarken gördüm. Arkadaşları 'Aleyna ve Melis' sizden bahsetiyordu."
"Hmm, tamam anladım. Sen benim soruma cevap ver, elleri ayakları bağlı mı."
"Hayır efendim,kız sizi tanıyor olduğu için kaçmak istemez."
"Tamam hadi sonra konuşuruz." İçeri girdiği an yüzüne tokatı yapıştırdım. Gene yüzü kızardı.
"Dökül bakalım Alperen bey!"
"Ooo,uyanmışsın Elif"
"Uyandım ve şimdi de seni öldüreceğim!" dedim öldürücü bir bakış atarak. Ona o kadar çok sinirliydim ki az önce söylediğim gibi yaparım -ben her söylediğimi abartarak yaparım-
"Ben eve gidiyorum, beni rahat bırak!"
"Tabii, bu taraftan." dedi ve kapıyı gösterdi. Ben şok oldum çünkü her kaçırılanlar en az 10 gün falan kalıyorlardı. Ama Alperen öyle yapmadı. Direk benim çıkmamı sağladı. Evden çıkar çıkmaz kendi evime koştum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK YOLLAR
AventuraSelam sevgili okuyucu! Ben Elif. Bu hikayede çok değişik şeyler dönüyor. Anlatmamı ister misin? O zaman sayfalarımı çevir de anlatayım. Merhaba sevgili okuyucu. Ben Elif Nur, bu kitabın sahibiyim. Bu hikayemizde Elif adlı kızımızın doğum gününe son...
