Mafia coworkers in love | Harukyu

ᴛᴡᴇɴᴛʏ

*TW: may magaganap na napaka-bakla ;]
+ strong and matured language.
May mga inosente ba ditto? T-T

Reminder [again] !
Hindi po ako fluent sa tagalog,
so please feel free to correct me 
'pag may makita kayong any mistakes!^3^

- Jihoney authornim

. . .

I panted as I reached the doorknob, tanginang umulan pa naman talaga eh.

Twisting the door, nakasalubong ko ang mga matang nanlalakihan.

"Sa tingin niyo, siguro magkakasakit ako no?"

. . .

Talagang nagkasakit nga ako, sana hindi pala ako nagjinx.

But I can't help and stay wondering sa interaction namin ng magpamilya kanina.

The kid was trembling and reached out for my help, then natumba nalang 'yung tatay. Tas tumakbo nalang ang mag-ina na para bang wala ako sa mundo na nakatayo.

Tinawagan ko na rin ang mga taohan ko sa sub label ko galing sa companya ni dad para iligpit ang bangkay ng hubby ni miss runaway.

'Yung babae, she's really familiar. I feel like I have seen her before.

And then it all clicked.

"Haruto.." I muttered, kailangan bang may alam nalang talaga ang lalaking to sa lahat? Hindi ba pwedeng break muna ako sa mga Haruto sa mundo?

Last time, Haruto was caught with a lady. Noong panahong proprotektahan pa namin si Junghwan.

And that lady, is a mother.

. . .

Napa-upo ako sa kama ko, sighing. Ayaw ko pang harapin si Haruto, marami na siyang kinalaman, ano pa ba nalalaman niya??

"Junkyu? Junkyuu~" may boses akong narinig na kinakanta ang pangalan ko.

"Kailangan mo, Sir Bang." I plopped myself on my bed groaning, squinting my eyes close.

Yedam entered my room and sat at the edge of my bed, "Atittude. Anyways, si Haruto hinahanap ka--"

 "HUWOW OKAY BA'T HINDI SIYA PUMUNTA DITO???" mas lumalala na ata sakit ko sa ulo.

"Inu-ubo na, makasigaw pa." I saw that Watanabe glaring at me, leaning against the bedroom's doorframe.

"Alis nako." giit ni Yedam at huli na ang lahat para pigilan ang pag-alis niya.

Naiwan na naman ako, kasama siya sa karamihang iba pang tao sa mundo.

"Do you hate me that much?" he muttered, standing and leaning still.

I glanced at him only to meet his glare, jusko lord.

"Masakit na ulo ko eh, siguro." giit ko habang minamesahe ang aking ulo.

"What can I do to ease your grudge? And staying away won't help your anger to the fact of us being coworkers at all." aniya.

"Explanation, Haruto. Explanation." I sat myself up, averting my eyes to my toes to avoid his gaze.

"My explanations won't do anything at all when someone I'd want to explain it and make it clear won't listen anyways."

I sighed, tama siya. I never got to listen to him. Napapagod nalang talaga ako sa sarili ko.