What Are We (Kitmatch #1)

Pusaiana × Huli

Catriana Zaveri

"Bakit wala ka pang boyfriend?"

Iyan ang tanong ng madla.

I smiled then answered.

"I want to enjoy life and explore more,"

Because that's the truth. Ilang taon na ang lumipas at hindi ko kinulong ang sarili ko sa nakaraan, nag patuloy ako. I became succesfull in life. I am now an architect, have my own botique, car and the best part is I'm enjoying my life.

Pagkatapos kong magpalaam kay Last, I deactivated all of my social media account dahil hindi ko nga kayang makitang lagi siyang online at parang wala lang ako sa kaniya, hindi na siya interesado katulad nung una and I know that's because of his memory lost. Hindi ko sinukuan agad si Last, ginawa ko ang makakaya ko para maalala niya at kahit nagpaalam ako sa kaniya hindi tumigil ang panalangin ko na sana maalala niya pa rin ako na nasa may parte pa rin talaga sa kaniya na gusto niya pa rin akong maalala.

I unistalled my kitmatch and deleted my account, hindi na ulit ako nag download ulit ng kahit anong dating app. Natakot ako e, ayoko ng subukan ulit dahil sobra na akong na attached kay Last kahit sa online lang kami nagkakilala at ayoko ng maulit iyon.

Hindi si Last ang dahilan kaya wala pa akong boyfriend hanggang ngayon dahil katulad ng sinabi ko gusto ko pang mag explore at ilang taon na rin ang lumipas hindi na ako umaasa sa kaniya siguro nga ngayon ay may girlfriend na iyon o baka kas na.

Hindi na ako umaasa sa aming dalawa pero umaasa pa rin ako na sana kahit isang beses lang ay makasalubong ko siya at makita ng personal kahit iyon lang.

Natapos ang lahat sa amin na naging palaisipan sa akin kung ano ba talaga kami, na parang pantasya lang ang lahat, na parang kwento na ako lang ang gumagawa ng sariling wakas...o tapos na ba talaga?

"Do you still love him?" Tanong ni Lia isang araw. Abala ako sa ginagawa pero natigil ako dahil sa tanong niya.

I sighed.

"No," I lied dahil alam ko sa sarili ko ang totoo.

"I know the truth, Cat come on." She chuckled.

"But alright if you say so," He shrugged.

"But one thing is so sure, you're still waiting for him, you're still hoping." She stated.

Hindi ako nag salita.

"Wala kang balak sumubok ulit, Cat?" I smiled. Humarap ako sa kaniya at umiling.

"Wala. I just want to explore,"

Lia laughed. "You're undell his spell, huh?"

Natawa ako sa naalala.

Maybe, I am really under his spell.

Inayos ko ang nga gamit at kinuha ang susi ng sasakyan ko. I almost forgot kailangan kong pumunta ngayon sa site. Ako ang kinuhang archi ni Mrs. Darcy nung isang linggo lang para sa renovation ng kanilang mansion.

"Lia, I have to go," Paalam ko sa kanibigan.

Lia is now married and she's pregnat.

"Alright, ingat ka ha." She said and I nodded.

Nag paalam na ulit ako at sumibat na. Sumakay ako sa kotse at nag maneho na.

Sa kalagitnaan ng pagmamaneho ay tumawag si Mrs. Darcy. I answered the call quickly.

"Mrs. Darcy, I'm on my way na po,"

"Oh! That's great. See you later hija, oo nga pala Engineer...what his surname again? I forgot pero padating na rin daw siya,"

I nodded.

"Alright, see you later, Mrs. Darcy," then the called ended.

Dahil nung isang linggo lang ako tinawagan ni Mrs. Darcy para sa project na ito she told me na ang engineer ay nasa labas ng bansa at pauwi pa lang din, good thing narito na siya ngayon. Mapag uusapan na namin ang plano para sa mansion at masisimulan na rin.

Nag mamadali na ako dahil baka ako na lang ang hinihintay. Nang makarating ay ipinark ko agad ang sasakyan, dahil sa pag mamadali hindi ko na nalagay ng maayos sa bag ang mga gamit ko at binitbit ko na lang sa kamay at lumabas na sa kotse.

Hindi naman ako mapakali habang nag lalakad dahil sa dami ng bitbitin kaya habang nag lalakad ay inaayos ko ang bag at nilalagay ang mga gamit.

I stopped when I bumped into someone. Nag laglagan ang mga hawak ko kaya nag madali akong pulutin ang mga iyon tinulungan din naman niya ako kaya mabilis kong nakuha ulit ang mga gamit.

"I'm sorry, hindi ako tumitingin sa dinadaanan ko," Nakangiti akong nag angat ng tingin and I saw the man in front of me, titig na titig sa akin.

Nawala ang ngiti ko at kumumot ang noo. Hindi ko siya kilala pero pamilyar siya sa akin, is that possible? Hindi ko rin maipaliwanag ang biglang pag bilis ng tibok ng puso ko. Pinasadahan ko ang buong mukha niya at namangha ako sa kagwapuhan niya!

The man suddenly smiled kaya napangiti rin ako.

"Hindi rin agad kita napansin, I'm sorry, too," he said.

"Uh...ayos lang," Mahinang sabi ko.

Tumango siya, hindi nawawala ang ngiti. Wala na akong masabi pero hindi ko papalampasin ang kagwapuhan niya akala niya ba?

Matamis akong ngumiti at nilahad ang kamay.

"I'm Catriana anyway," Tinanggap niya ang kamay ko at ngumiti pabalik.

Akala ko wala na, akala ko tapos na pero katulad ng kaunting pag asang kinakapitan ko hanggang ngayon, my heart stopped for a moment when he called me by the nickname he gave me and says his name with his favorite motto.

"I'm Last, huli kasi hindi una, pleased to finally meet you, Pusaiana."

END