Chapter 9
Blaine's P.O.V.
I woke up earlier than usual para makapag ready na for this very special day. It's 6 in the morning and since marami pa akong gagawin, naligo na muna ako. Dahil busy ako kahapon, hindi ko naisipan kung anong susuotin ngayon. Oh no, what to wear? It took me half an hour para makapag decide kung anong susuotin. I finally decided to wear a simple floral crop top, white shorts and comfortable flats. I grabbed my bag na may laman na girly stuff at extra shirt in case mabasa ako ng sobra. I texted Josh that I'm ready kasi sabi niya tutulungan niya daw ako sa gagawin ko. After a couple of minutes nag doorbell na siya so nagpaalam na ako kay mommy.
"Tell your friends na dito na kayo mag dinner, okay? Love you. Take care!" sabi ni mommy.
"Okay, mom. See you later! Love you too." sagot ko tapos tumakbo na palabas.
"Good morning, Lacey!" pagbati ni Migs.
"Good morning, Joshy! Ang aga mo, ah." sagot ko naman.
"Syempre, sabi mo eh." nag wink siya. What a flirt pero syempre kinilig parin ako. "So, where's our first stop?"
"Hm, let's wake up Wendel first." sagot ko at sinabi ko na rin sa kanya ang address at sabi niya alam namana daw niya.
May tradition kasi kami na pag may maagang lakad kami, may isang naka assign na taga gising, which is ako always. Pupuntahan ko isa-isa ang mga bahay nila at gigisingin sila tapos magkikita na kami sa favorite coffee shop namin kapag ready na sila. It's kinda fun pero minsan delikado.
"We're here!" he announced.
"Let's go." sabi ko.
"Nah, I'll just stay here and wait for you."
"That's not gonna happen, mister. You're comming with me."
Hindi ko na hinintay ang sagot niya. Hinila ko siya papunta sa bahay ni Wendel. Nagmano ako sa parents ni Wendel at nagpaalam na pupunta sa kwarto ni Wendel. Pumayag sila at sinabing hindi ko naman daw kailangan magpaalam. Umakyat na kami ni Migs sa kwarto ni Wendel. Nadatnan namin siya na mahimbing na natutulog. This is the fun part actually, kasi you get to see the priceless reaction ng mga ginigising mo. We decided to wake up Wendel by singing him a song at sabayan ng pag talon-talon sa bed niya.
"Are you sure about this?" tanong ni Migs.
"Psh, of course. I've done this a million times, Joshy, don't worry." sagot ko naman.
"Okay, let's do this!" he shout whispered.
"1...2....3," I whispered, "go!"
" And we danced all night to the best song ever
We knew every line
Now I can't remember
How it goes but I know
That I won't forget her
Cause we danced all night to the best song ever" sabay naming pagkanta habang tinatalunan ang bed ni Wendel."I think it went oh, oh, oh
I think it went yeah, yeah, yeah
I think it goes...""Aaaaaaaaah! Bakit siya nandito,Blaine?" pagsigaw ni Wendel.
"Tinutulungan akong gisingin ka, duh." sagot ko naman. Hinila niya ako sa tabi niya.
"Nakakahiya, girl. Baka ang chaka ko pa. Baka may tuyong laway pa ako o. Tingnan mo nga!" he shout whispered.
"Nah, you look great girl!" sabi ko sa kanya with a smile,"O sha, magready ka na at may gigisingin pa kami."
"Okay, bye!" sabi niya, "Ay, daanan niyo nga pala si Sierra sa kabilang bahay baka tulog pa yun."

BINABASA MO ANG
Four and a Half
Humor"That's crazy! Nakakahiya kaya yan." sabi ni June na abot sahig ang pagsimangot. "Juneey, after graduation wala nang pakialam yung mga yun sa'tin kaya, no need to worry." sabi naman ni Charlotte with a cheery smile. "Yeah, we'll do it the day before...