Four and a Half

He's back

Chapter 4
Charlotte's P.O.V.

-Flashback-

"How about let's commute for 1 week"... when I heard that napadilat agad ako ng mata.

"What?! wait, did I heard it right?! anong sinasabi niyong mag commute for 1 week?! no way!" agad agad kong sinabi.

"Cha 1 week lng naman. Sige na ang kj mo naman eh. " sabi ni Blaine.

"But..but..but. " matameme kong sagot.

"No "buts" Cha let's just try it.I have a feeling na mag-eenjoy tayo. "sabi ni june

"Sge na nga. "pilit kong sagot

-End of flashback-

This is the second day na magcocomute kami/ako lang pala.Nauna na ako sa kanila dahil tinawagan ako ng dad ko at sinabing may pupuntahan raw kami at may gagawin pa raw sila. Kaya now I'm here outside of our school naghihintay ng jeep, hindi ko talaga maisip kung bakit nila sinali sa bucket list namin to.Pasalamat sila at hindi ko sila ma resi... Oh my goshh! What the heck! "pasigaw kong sabi.

Natalsikan lang naman ako ng putik sa damit. Sh*t

"Sa susunod kasi wag tumambay diyan! "sabi ng  bwisit na driver.

He opened the window of his car at kumaripas na ng takbo.

"What the fu**.Ughh! Is this driver teasing me ako pa ang akala niyang may kasalanan eh siya naman yung walang control sa pagdadrive. " sigaw ko kahit naka-alis na yung sasakyan.

Paano ako makakasakay nito ang dungis-dungis ko na, baka pagtawanan pa ako kung magcocomute pa ako.I'll just call my driver para sunduin ako, pass nalang muna ako this day,I'll just text them later.

When I got home wala ang mom at dad ko may pinuntahan lang raw sandali at babalik din raw agad.Kaya umakyat nalang ako sa room ko at naligo kaagad after naghanap ako ng damit na susuotin and I applied a little make up on my face. Pagkatapos kong mag ayos ay umupo na muna ako sa bed ko at nanuod ng tv habang hinihintay ang parents ko. Then bigla ko nalang naisip yung nakakainis na driver, gwapo pa naman sana. His hazel eyes, tan skin and wavy gorgeous hair looks so damn good kaso ang ugali total opposite ng itsura niya.

If you want it take it I shouldn't said it before try to hide it fake it I can pretend anymore.

Someone's calling. "Oh sh*t! Where's my phone?"

And I only wanna die alive, never by the hands of a broken heart, and I...

"Hello, dad?"

"Anne, nauna na kami ng mom mo sa place, sumunod ka nalang."

"Okay, dad I'll be there. Uh, wait dad, where's that again?"

"Basta, alam na ng driver mo kung saan yun"

"Okay, see you dad!"

After an hour nakarating na kami ni manong driver sa isang bahay na napakapamilyar sa akin pero 'di ko matandaan kung kelan ko nakita. Kaninong bahay kaya 'to?

"Kayo po ba si Ma'am Anne?" sabi ng isang babaeng naka maid uniform.

"Opo, uhhm Anne nalang po itawag niyo sa akin."

"Sige, Anne pasok ka na, hinihintay ka na nila." Nginitian ko siya at sinundan papasok sa bahay.

Pagdating namin sa living room ay nakita ko na agad sila mom at dad at may kasama silang mag asawa din. Pamilyar sila pero 'di ko gaanong maalala kng sino sila.

"Is this Anne?" tumango naman si mom. "Iha, ang laki mo na. And you look really beautiful. I'm sure matutuwa si Chary pag nakita ka niya!" excited niyang sabi. I gave her a confused look at mukhang na gets namana niya.

"You don't remember me, iha?" umiling ako. "Sabagay, you were just 7 when we left kaya I can't blame you if you don't remember me. I'm Charmaine but you can call me Tita Charm like you always do." nakakaguilty kasi parang nalungkot siya kasi 'di ko siya nakilala. Wait, Charm? Aaah, yung kapitbahay namin dati. Mommy ni Peter Pan ko. Ang childhood bestfriend ko na iniwan ako na walang lang man kahit isang bye o kaway lng man.

"Aaah, you were our neighbor before tita, right? And you have a little sipunin son." pinipigilan kong 'di maiyak kasi nakakahiya kaya baka akalain pa ni mom at ni tita na OA ako.

"Yes, iha! Finally, you remembered. Hey, don't let him hear that..." tumigil sa pag salita si tita dahil sa taong pumasok sa pinto. Napatingin ako sa taong pumasok.

"Ikaw?!" sabay naming sabi.

"What are you doing here you ill mannered driver?" pasigaw kong sabi.

"Hoy babaeng tatanga-tanga, ako dapat ang nagtatanong niyan sayo! You're in our freaking house, for fu**s sake"

"Looks like you two already met, huh." sabi ni tita Charm.

"Yes mom, unfortunately."

"Watch your mouth, Chary." natawa ako sa nickname niya kasi alam kong ayaw niya nun.

"Mom, stop calling me that I'm not a kid anymore. Tinatawanan tuloy ako ng bansot na 'to" pagreklamo niya habang nakatingin ng masama sa akin.

"Whatever. You two have a lot of catching up to do so we're going to let you two talk. Besides, we grown ups have important things to discuss." sabi niya at agad pumunta sa dinning room ata.

"So.." sabi ko para bawasan ang ka awkwardan.

"Sino ka ba ha?" masungit niyang tanong.

"I'm Anne."

"I don't know any Anne." nakasimangot niyang sabi.

"Well, that's because you never called me by my real name, Peter Pan."

"Wendy?! As in, bestfriend ko since diapers, Wendy?!"

"Yup." As in, yung iniwan mong Wendy. Tumingin siya sa akin ng seryoso. Oops, napalakas ata ang pagsabi ko nun ah. Dahil 'di siya umumik, pumunta nalang ako sa dinning room nila at tumabi kina mom at dad.

"O, kamusta ang pag-usap niyo ni Chary?" tanong ni mom na abot tenga ang ngiti.

"Okay, naman po." pagkatapos nun nag usap na sila uli at syempre naOP ako kaya tinext ko nalang ang mga barkada ko.

Author's Note

Hi lovely readers! A different P.O.V. na naman. Ayos ba? Thanks for reading! Don't forget to vote ;) BTW, Thank you sa forever beshyy ko na si Charlane for this chapter! :) xx