Yetişkin okurlar içindir! "Beni ilk gördüğünde ne düşündün?"
Başını yana eğerken işaret parmağıyla dudağının altındaki çizgiyi kaşıdı.
"Buraya ne kadar aykırı durduğunu."
Kadir ağır hareketlerle ayağa kalkınca tam önümde durdu. Masada oturmama rağme...
Bölümün bu kadar gecikme nedeni instagramdan takip edenlerin de bildiği gibi dedemin vefatıydı. Kendisi son iki ayda rahatsızlanıp ani bir şekilde aramızdan ayrıldı. Hala pek toparlanmış sayılmam, fakat elimde hazır bölüm olduğu için sizi daha fazla bekletmek istemedim.
Keyifli okumalar dilerim
Yorum ve oylarınızı bekliyorum, sevgiyle kalın🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÖLÜ FALEZ
Furkan Halıcı Gözlerin İstanbul
Fırtınalı zamanlarda bile dalgaların erişemediği falezler vardı. Kadir'in gözlerine bakınca o falezin yamacına savruldum. Çünkü lacivert gözleri, ölü falezler gibiydi.
"Eyvallah abi."
Tahir'in dışarıdan gelen sesini duyduğumuzda önce gözlerini çekti üstümden. Ardından bir adım geriye doğru gitti ve kişisel alanımdan çekildi. Hissettiğim boşluk üzerine kaşlarım çatıldı. Ne diyeceğimi bilmeden bakmaya devam ediyordum. Oysa gözlerine baka baka sevgilim yok demeliydim. Buraya gelmek için bahaneler de uydurmuyor, sadece arabam için geliyorum diye eklemem de gerekiyordu. Fakat o kadar şaşırmıştım ki... nutkum tutulmuştu. Hem çok yakınımdaydı. Benden uzaklaştıkça aklım yavaş yavaş yerine gelmeye başladığı için konuşmayı akıl edebildim.
"Yanlış anlaşılma olmuş sanırım," diye geveledim.
Kalbim neden sakinleşmiyordu?
Arkasını dönmüş yürüyordu. Peşinden gitmemem gerekiyordu ama gittim. "Nerden çıkardığını sorabilir miyim?" Onunla daha önce bu kadar sert bir tonda konuşmamıştım.
Sessiz kaldığında dudaklarım aralandı. Yaptığı imalardan sonra susamazdı.
"Öncelikle," dedim dişlerimin arasından. "Ben buraya gelmek için bahaneler uydurmuyorum."
Başını bana doğru çevirdi. Poker suratıyla yüzüme bakıyordu. Boynundaki damarın kabardığını gördüm. Demek o kadar da sakin değildi. "Ayrıca sevgilim falan yok."
Bu nereden çıkmıştı ki? Aklıma o akşam geldi. Acaba Baran'ı.... "O gün gördüğün adam-"
"Beni ilgilendirmez," diyerek sözümü kesti. "Özel hayatın özel kalmaya devam etsin, lütfen."
Derin bir nefes alıp biraz bekledim. "Bu imalardan sonra mı?" diye sorduğumda daha sakindim.
Cevap vermeyince devam ettim. "Her yan yana gördüğün kadın ve erkek, sevgili değildir. Tıpkı Baran'ın benim sevgili olmadığı gibi."
Kısaca "Anladım," dedi. Konuşmaya devam etmesini bekledim ama boşunaydı. Yüzündeki ifadeyi çözememek sinirlerimi bozuyordu. Tuttuğum nefesi yavaşça verdim. Sanırım burada işim kalmamıştı.
